บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 643
บทที่ 643 ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
ขณะที่จ้าวลี่กำลังลังเล บ่าวรับใช้ก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามารายงาน
“คุณชายขอรับ บรรดาพ่อค้าธัญพืชได้ยินว่านายน้อยฉินมาเยือน ต่างพากันมาขอถอนสัญญากับร้านค้าตระกูลจ้าวของพวกเราขอรับ”
“พวกมันว่าอย่างไรบ้าง” จ้าวลี่ถามอย่างร้อนใจ
“พวกมันบอกว่า พวกมันทำการค้าเล็ก ๆ ไม่กล้าตอแยกับนายน้อยฉินขอรับ”
“ไหนจะเรื่องที่คุณชายรองถูกนายน้อยฉินทำร้ายจนไม่กล้าแม้แต่จะผายลม พวกมันก็บอกว่าตระกูลจ้าวมีดีแต่เปลือก”
“ปกติคุณชายรองเย่อหยิ่งนัก แต่พอเผชิญหน้ากับนายน้อยฉิน ก็เปิดเผยธาตุแท้ออกมา”
จ้าวลี่โกรธมาก
เขาตบโต๊ะอย่างแรง
“ไร้สาระ!”
“ที่นี่คืออำเภอเหยียนโซ่ว หาใช่เมืองหลวง!”
“ฉินเฟิงกล้ามาเหยียบย่ำตระกูลจ้าวของข้าถึงที่นี่ คิดว่าตระกูลจ้าวของข้าอ่อนแอนักกระมัง?”
“ในเมื่อเจ้าคนแซ่ฉินต้องการ ข้าก็จะสู้กับมันใสห้รู้ดำรู้แดงกันไป!”
จ้าวหลี่ตัดสินใจแน่วแน่ แม้ต้องเสี่ยงอันตราย ก็สู้กับคนแซ่ฉินให้รู้แพ้ชนะ
หากตระกูลจ้าวพ่านแพ้ในเหยียนโส่ว ต่อจากนี้ไม่ว่าจะพยายามเพียงใด ตระกูลจ้าวก็จะเป็นได้แค่พ่อค้าชั้นสองในอุสาหกรรมการค้าธัญพืช
“ถ่ายทอดคำสั่งของข้า! ทำตามวิธีของน้องรอง ลดราคาธัญพืชลงอีก!”
“ต่อให้เจ้าคนแซ่ฉินมา ก็ไม่อาจให้เงินทุนสนับสนุนร้านค้าในอำเภอเหยียนโส่วได้เร็ว ๆ นี้แน่”
“อาศัยช่วงนี้เร่งกดดันพ่อค้าทางเหนือ เก็บสะสมเสบียงอาหารให้ได้มากที่สุด”
“ข้าจะทำให้ฉินเฟิงมีเงินก็ใช้ไม่ได้!”
…
บนกำแพงเมืองเหยียนโซ่ว จ้าวจ่านเลือดเต็มใบหน้า
เขารับผ้ามาจากบ่าวรับใช้ เช็ดคราบเลือดบนใบหน้าพลางตะโกนเสียงเหี้ยมใส่ชายชุดดำตรงหน้า
“ข้าอยากให้ฉินเฟิงตาย!”
“เจ้าเป็นนักฆ่าป้ายหยกของสมาคมรายนามสวรรค์ใช่หรือไม่? เรื่องเพียงเท่านี้ พวกเจ้าจัดการได้กระมัง”
เผชิญหน้ากับจ้าวจ่านที่กำลังคำราม ชายชุดดำอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้
“เรื่องเพียงเท่านี้?”
“คุณชายรองตระกูลจ้าวช่าวอาจหาญจริง ๆ”
“ท่านไม่รู้หรือ แคว้นต้าเหลียงนี้ รองจากฮ่งเต้ต้าเหลียงแล้ว ก็มีเพียงฉินเฟิงที่สังหารได้ยากที่สุด”
“อยากจะลอบสังหารฉินเฟิง คุณชายรองคิดดีแล้วหรือ?”
ได้ยินแบบนี้ จ้าวจ่านก็โกรธจนแทบจะระงับไว้ไม่อยู่
เขาปาผ้าลงพื้น
กำหมัดแน่น กัดฟันกรอด “หนวกหู!”
“ตอนนี้ฉินเฟิงอยู่ในอำเภอเหยียนโซ่วแล้ว ขึ้นอยู่กับว่า เจ้ากล้าหรือไม่? หากไม่กล้า ข้าก็จะไปหาผู้อื่น”
ความโลภสะท้อนชัดในแววตาของชายชุดดำ
หากมิใช่ฉินเฟิงอยู่ในอำเภอเหยียนโซ่ว ต่อให้จ้าวจ่านจะให้เงินมากเพียงใด เขาก็จะไม่มีวันรับภารกิจนี้
แต่ในเมื่อฉินเฟิงกล้าทิ้งเมืองหลวงมา
ทั้งยังพาผู้ติดตามมาเพียงหนิงหู่กับฉินเสี่ยวฝูเท่านั้น นี่นับเป็นโอกาสทอง
เนื้อชิ้นโตมาถึงปาก เขาจะปล่อยให้หลุดไปได้อย่างไร
“ในเมื่อคุณชายรองจ้าวติดสินใจดีแล้ว ข้าเองก็ไม่มีปัญหา”
“ทว่าการสังหารฉินเฟิงก็มีราคาที่ต้องจ่ายมากกว่าผู้อื่น”
“คุณชายรอง หลายปีมานี้ พวกข้าช่วยเหลือตระกูลของท่านกำจัดปัญหาให้มากมาย”
“ความยากง่ายต่างกัน ราคาย่อมต่างกัน ท่านเข้าใจดีใช่หรือไม่”
จ้าวจ่านกำหมัดแน่น ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
มีเพียงฉินเฟิงตาย เขาจึงจะหัวเราะได้อีรครั้ง
ส่วนเรื่องเงิน…
สิ่งที่จ้าวจ่านไม่เคยขาด แน่นอว่าต้องเป็นเงิน
“เจ้าต้องการเท่าไหร่?!”
คนชุดดำหัวเราะชอบใจ “ฮ่า ๆๆ สมแล้ว!”
“เช่นนั้น สองแสนตำลึงเงินเป็นอย่างไร?”
“สังหารฉินเฟิง ก็เท่ากับต้องถูกกองทัพชายแดนเหนือตามล่าจนสุดขอบฟ้า”
“ต้องได้เงินเท่านี้ ถึงจะพอใช้จ่ายในชีวิตที่เหลือ”
สองแสนตำลึงเงิน…
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ