บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 651
บทที่ 651 ยกโทษพ่อค้า
ร้านค้าธัญพืชตระกูลฉิน เจ้าหน้าที่อดเยาะเย้ยไม่ได้
“เฮอะ ตอนนี้ละกลับมาหรือ? คราวก่อนพวกข้าอ้อนวอน ผู้จัดการลิ่นแทบจะกราบกรานอยู่แล้ว ผลลัพธ์เล่าเป็นเช่นไร?”
“พวกข้าก็บอกพวกเจ้าไปแล้ว ร้านค้าธัญพืชตระกูลฉินไม่มีทางล้ม”
“ไม่รู้หรืออย่างไรว่าเจ้าของร้านของพวกข้าคือผู้ใด?”
“ตระกูลจ้าวแม้แข็งแกร่ง แต่พอเผชิญหน้ากับนายน้อยฉิน ก็ไม่นับเป็นอะไรทั้งนั้น”
บรรดาพ่อค้าวาณิชหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ
ในใจต่างตื่นตระหนก
ก่อนหน้านี้ตระกูลจ้าวแทบจะคุมเมืองเหยียนโช่ว
แม้แต่ร้านค้าตระกูลฉินในเหยียนโซ่วก็ยังถูกโจมตีอย่างรุนแรง
ทว่า…
เพียงนายน้อยฉินมาเยือนไม่ถึงวัน ตระกูลจ้าวก็ถอนตัวออกจากเหยียนโซ่ว
เรื่องนี้ช่างเหลือเชื่อนัก!
พวกพ่อค้าต่างพากันซุบซิบ
“นายน้อยฉินใช้วิธีใดกัน เอาชนะพี่น้องตระกูลจ้าวกัน”
“หรือจะเอาชนะด้วยเงินเล่า!”
“แต่ตอนฉินเฟิงเดินทางมาถึงอำเภอเยียนโซ่ว พวกเราก็เห็นกันอยู่ว่าเขามามือเปล่า ไม่ได้พกเงินติดตัวมาเลย”
“หรือจะเป็นตั๋วเงิน แต่ข้าก็ไม่เห็นได้ยินว่าฉินเฟิงให้คนไปโรงแลกเงินสักนิด”
ทุกคนต่างคาดเดากันไปต่าง ๆ นานาว่าฉินเฟิงใช้วิธีการเช่นไร เช้าวันรุ่งขึ้นตระกูลจ้าวถึงได้เก็บข้าวของ เตรียมตัวถอนตัวออกจากอำเภอเยียนโซ่ว
“ตระกูลจ้าวร่ำรวยมหาศาล ถึงขั้นที่ว่า ต่อให้ตระกูลใหญ่ลงมือก็ไม่อาจทำให้ตระกูลจ้าวล่มสลายได้ในคราวเดียว”
พ่อค้าวัยกลางคนจากแดนเหนือใบหน้าซีดเผือด แววตาตื่นตระหนก
ภายในใจหวาดกวั่น กระทั่งตระกูลผู้ค้ารายใหญ่อย่างตระกูลจ้าวยังไม่อาจต่อกรกับฉินเฟิงได้ เขาเป็นเพียงพ่อค้าตัวเล็ก ๆ จะทำอะไรได้กันเล่า
“ช่างน่ากลัวจริง ๆ”
“นี่คือความแข็งแกร่งของฉินเฟิงหรือ?”
ท่ามกลางความหวาดกลัวของพ่อค้าคนอื่น ๆ เฉินคังรู้สึกดีมาก โชคดีที่เขาไม่หลงไปตามกระแส ไม่ได้ไปขายธัญพืชให้แก่ตระกูลจ้าว ไม่อย่างนั้น เขาเองก็คงต้องล่มจมเช่นกัน
ตอนนี้เฉินคังจึงกลายเป็นที่พึ่งของทุกคน เขาเดินออกไปข้างหน้าตามคำแนะนำของพ่อค้ารอบ ๆ โค้งตัวให้ลิ่นจื่ออี๋เป็นการทักทาย
“ผู้จัดการลิ่น พวกเราไม่ได้มีเจตนาเมินเฉยต่อร้าน…”
“พวกข้าล้วนถูกบีบบังคับ ไม่อาจหลีกเลี่ยง ผู้จัดการลิ่นโปรดเห็นใจ”
“หากไม่ทำเช่นนั้นก็คงต้องขนข้าวกลับ จึงได้กระทำไปเพราะความจนตรอก”
“ขอเพียงผู้จัดการลิ่นลืมเลือนความขุ่นเคืองใจสักครั้ง พวกข้ายินดีทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร ภายในสามเดือนนี้ ไม่ว่าราคาซื้อขายจะเป็นเช่นไร หรือจะมีร้านค้าอื่นมาแข่งขันด้วย พวกข้าก็จะขายธัญพืชให้ร้านค้าธัญพืชตระกูลฉินเป็นอันดับแรก”
พ่อค้าที่เหลือต่างพากันเห็นด้วย
“ผู้จัดการลิ่นโปรดเห็นใจ”
“พวกข้าหลงผิดไปจริง ๆ”
ลิ่นจื่ออี๋กำลังสับสน นับตั้งแต่รับหน้าที่เป็นเป็นผู้จัดการร้านของร้านค้าตระกูลฉินสาขาเหยียนโซ่ว นางไม่เคยได้รับความเคารพนบนอบจากพ่อค้ามาก่อน
แต่ลิ่นจื่ออี๋รู้ดี พ่อค้าพวกนี้ไม่ได้ทำเช่นนี้เพราะตัวนาง
พวกเขารู้ว่านายน้อยฉินอยู่ที่ร้านค้าตระกูลฉินต่างหาก
กระนั้น ลิ่นจื่ออี๋ก็ยังภาคภูมิใจอยู่ลึก ๆ
“พ่อค้าเฉิน โปรดรอสักครู่”
“เรื่องรับซื้อธัญพืชข้าตัดสินใจคนเดียวไม่ได้ ต้องให้เจ้านายของพวกข้าเป็นคนตัดสินใจ”
ได้ยินแบบนี้ เฉินคังใจหายวาบ
ไม่ว่าใครก็ล้วนรู้ว่า ฉินเฟิงเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น
ในเมื่อก่อนหน้านี้พวกเขาเมินเฉยต่อร้านค้าตระกูลฉิน ด้วยนิสัยของฉินเฟิงแล้ว พวกเขาย่อมถูกฉินเฟิงเอาคืน
เฉินคังพลันสิ้นหวัง แต่จะให้ขนธัญพืชกลับก็คงไม่ได้
เฉินคังเตรียมใจไว้แล้ว เขาคงต้องยอมขาดทุนครุ่งหนึ่ง ขายธัญพืชในมือทั้งหมดให้ร้านค้าตระกูลฉิน เพื่อระงับโกรธของฉินเฟิง
ไม่ใช่เพียงเฉินคังเท่านั้น
พ่อค้าทั้งหมดล้วนมีหวาดหวั่น
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ