บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 662

บทที่ 662 เจตนาฆ่าที่ซุ่มซ่อน

กำแพงสีแดงหลังคากระเบื้องเคลือบเขียวของพระราชวังต้องห้าม แม้จะพรั่งพร้อมไปด้วยเกียรติยศและความมั่งคั่งอันไม่สิ้นสุด แต่กลับไร้ไออุ่นของผู้คน

เย็นยะเยียบและเงียบเหงา

นานวันเข้าผู้คนก็เหี่ยวเฉา ไร้ชีวิตชีวา

ต่างจากจวนตระกูลฉิน ปม้จะวุ่นวายเกินไปบ้าง แต่ก็เป็นสีสัน และมีชีวิตชีวา

“พี่หญิงรอง ภายในพระราชวังหลวงแห่งนี้ หามีผู้ใดกล้ารังแกข้า”

“ทั่วทั้งพระราชวังต้องห้าม ใครบ้างไม่รู้ว่า เบื้องหลังข้านั้นคือตระกูลฉิน”

“ถ้าเฟิงเอ๋อร์รู้ว่าข้าถูกรังแก เขาคงบุกเข้ามาก่อความวุ่นวายแน่”

หลิวหงเหยียนแย้มยิ้มน้อย ๆ อย่างรู้ทัน

นางแอบถอนหายใจ ถ้าฉินเฟิงรู้ว่าหลี่เซียวหลานถูกรังแก นางเองก็รู้ว่า ด้วยนิสัยของฉินเฟิงเขาคงจะบุกพังพระราชวังจริง ๆ

นิสัยปกป้องครอบครัวและคนรอบข้างของฉินเฟิงเป็นที่รู้กันดี การมีฉินเฟิงคอยปกป้อง สำหรับหลี่เซียวหลานและหลิ่วหงเยียน นับว่าโชคดีนัก

“เซียวหลาน เจ้าได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกแล้วหรือไม่?”

หลิ่วหงเหยียนถามขึ้นเบา ๆ

หลี่เซียวหลานพยักหน้า แววตาภาคภูมิใจชัดเจน

“พระราชวังต้องห้ามไม่ใช่ถังเหล็ก จนไม่อาจรู้ข่าวคราว…”

“เรื่องที่ฉินเฟิงปะทะกับหลู่หลีผู้นำคณะทูตของเป่ยตี๋กลางถนนเมืองหลวง แพร่กระจายไปทั่วพระราชวัง”

“เมื่อครู่เหล่านางสนมตำหนักต่าง ๆ ยังส่งนางกำนัลมาสืบข่าวจากข้าด้วย”

หลี่เซียวหลานพูดมาถึงตรงนี้ ก็หัวเราะออกมา

“พี่หญิงรอง… ข้าได้รู้เรื่องนี้ ก็ไม่นึกประหลาดใจเลย”

“เพราะนั่นคือ ฉินเฟิง”

พอเห็นหลี่เซียวหลานไม่วิตกกังวล ทั้งยังมีท่าทางยินดี หลิ่วหงเหยียนก็เบาใจ

คราวนี้ที่นางขอเข้ามาในพระราชวังต้องห้าม หนึ่งก็เพื่อมาเยี่ยมหลี่เซียวหลาน ส่วนจุดประสงค์สำคัญจริง ๆ คือ การสืบท่าทีของราชวงศ์หลี่

เรื่องที่ฉินเฟิงก่อขึ้นใหญ่โตนัก ท่าทีของราชวงศ์หลี่จึงสำคัญ

แม้ไม่อาจติดต่อกับคนของราชวงศ์หลี่โดยตรง

แต่หลี่เซียวหลานอยู่ในวังหลัง คอยสืบข่าวให้ได้

อย่างไรก็ตาม เหมือนว่าหลิ่วหงเหยียนจะกังวลมากเกินไป

สถานการณ์ของหลี่เซียวหลานในพนระราชวังเกี่ยวข้องโดยตรงกับท่าทีของราชวงศ์หลี่ที่มีต่อฉินเฟิง

ถ้าวันหนึ่งราชวงศ์หลี่ต้องเอาความฉินเฟิง

หลี่เซียวหลานย่อมจะเป็นคนแรกที่สังเกตเห็น

แต่ตอนนี้จากสีหน้าของหลี่เซียวหลานหลิ่วหงเหยียนไม่เห็นความตึงเครียดแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม การที่ฉินเฟิงลงโทษคณะทูตของเป่ยตี๋ นางถึงกับชื่นชมภูมิใจ

หมายความว่า ราชวงศ์ตระกูลหลี่ไม่ได้โกรธเคือง หนำซ้ำสนับสนุนอย่างเต็มที่

หลิ่วหงเหยียนพลันโล่งใจอย่างที่สุด

แล้วเปลี่ยนมาพูดคุยเรื่องทั่วไปกับหลี่เซียวหลานแทน

ช่วงเวลาเดียวกัน เขตวัดกวนอิมในพระราชวังต้องห้าม

ฮองเฮาถือไม้จุดไฟ จุดธูปหอมบนแท่นบูชาอย่างเช่นทุกวัน ทุกท่วงท่าแสดงออกถึงความศรัทธา

องค์หญิงใหญ่คุกเข่าบนเบาะรองนั่ง สองมือประนม อธิษฐานเงียบ ๆ

ครั้นจุดธูปหอมเสร็จแล้ว ฮองเฮาก็หันกลับมา

ประทับลงข้างกายองค์หญิงใหญ่

ด้วยตำแหน่งฮองเฮาที่สูงส่ง แม้แต่ต่อหน้าเทพเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องคุกเข่าคำนับ

แต่เพื่อแสดงความศรัทธาอันแรงกล้า ฮองเฮานั่งลงคุกเข่า

เงยหน้ามองพระแม่กวนอิม ก่อนจะตรัสด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“วันนี้ฉินเฟิงแสดงให้เห็นถึงความแข้งแกร่งของเขา”

“มองไปทั่วราชสำนัก ข้าคิดไม่ออกจริง ๆ ว่ายังจะมีผู้ใดทำได้ดีไปกว่าฉินเฟิง”

“กลางถนนเมืองหลวง ทหารเป่ยตี๋ถูกสังหาร แม้แต่หลู่จู้กั๋วก็ยังถูกทำร้าย”

“การกระทำที่ใกล้เคียงกับความบ้าคลั่ง ปราบขุนนางหัวแข็งแห่งเป่ยตี๋อยู่หมัด ทำให้การเจรจาสันติภาพดำเนินต่อได้อย่างราบรื่น”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน