บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 667

บทที่ 667 เงื่อนไข

ฉินเฟิงเข้าใจความหมายลึกซึ้งของท่านหานอวี้หมิง

บนโต๊ะเจรจา เป็นไม่ได้ที่จะหาผลประโยชน์ให้แคว้นเกาชานโดยตรง แต่ถ้าปรับวิธีคิด แล้วเจรจาโดยเริ่มต้นที่ผลประโยชน์ของแคว้นต้าเหลียง แล้วแคว้นเกาชานก็เพียงได้รับผลไปด้วยก็จะไม่มีปัญหา

การปกป้องเส้นทางการค้า แม้ผิวเผินอาจเหมือนการค้สิ่งอุปโภคบริโภคทั่วไป แต่แท้จริงแล้ว สามารถขนส่งแลกเปลี่ยนสินค้าทางการสงครามไปยังแคว้นเกาชานได้

พอเห็นฉินเฟิงก้มหน้าครุ่นคิด

หานอวี้หมิงก็รีบอธิบายว่า

“นายน้อยฉิน แม้เป่ยตี๋จะมีกองทัพแข็งแกร่ง แต่การจะทำลายแคว้นเกาชาน ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน”

“แม้แต่กองพลหมาป่าเหมันต์ ถ้าคิดบุกดินแดนแคว้นเกาชาน ก็จะต้องเผชิญกับการโจมตีอย่างรุนแรงกะทันหัน”

“ขออวดสักหน่อย การรบในดินแดนของเรา เราย่อมเชียวชาน และกองทหารม้าแคว้นเกาชานก็ไม่ได้อ่อนด้อย สามารถต่อสู้แบบหนึ่งต่อสองได้ทีเดีว!”

“แล้วถ้ามีเส้นทางการค้ากับต้าเหลียงคอยหนุนหลัง เราก็ไม่ต้องกลัวกองพลหมาป่าเหมันต์แล้ว”

“นี่เป็นข้อเสนอที่จะสร้างประโยชน์แก่ท่านแน่นอน”

ฉินเฟิงพยักหน้ารับฟัง แต่ไม่ได้รีบร้อนตอบตกลง

แคว้นเกาชานมีกำลังพลน้อย แต่ทุกคนล้วนเป็นทหารหาญที่คุ้นเคยกับการศึกบนที่ราบสูง

แม้ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพทหารม้าที่เกรียงไกรของเป่ยตี๋ พวกเขาก็ยังคงได้เปรียบ แม้ต้องต่อสู้ประจันหน้ากับกองทัพทหารม้าเป่ยตี๋ก็สามารถเอาชนะได้

แคว้นเกาชานมีข้อเสียร้ายแรงเพียงประการเดียวคือ ทรัพยากรขาดแคลน ไม่สามารถสู้รบแบบยืดเยื้อได้

ถ้าเส้นทางการค้าถูกเป่ยตี๋ตัดขาด ต่อไป เพียงเป่ยตี๋ค่ปิดล้อม รอจนเกาชานไม่อาจทดไหว พอเกาชานอ่อนแอ เป่ยตี๋ก็แต่ยกทัพบุกปราบปราม แคว้นเกาชานก็โดนกวาดล้างได้ง่าย ๆ แล้ว

และจริง ๆ แล้ว เป่ยตี๋ก็ใช้กลยุทธ์นี้มาโดยตลอด

ทุกครั้งที่แคว้นเกาชานแข็งข้อ เป่ยตี๋จะสั่งปิดเส้นทางการค้าทั้งหมดที่มุ่งสู่แคว้นเกาชาน แคว้นเป่ยตี๋ไม่จำเป็นต้องใช้กองกำลังมากมาย แทบจะไม่ต้องออกแรง ก็บีบให้เกาชานยอมจำนนได้ง่าย ๆ

เส้นทางค้าขายระหว่างแคว้นต้าเหลียงกับแคว้นเกาชาน ไม่จำเป็นต้องมีมาก เพียงเส้นทางเดียวก็ทำให้แคว้นเกาชานพลิกสถานการณ์ได้แล้ว

แต่…

กองทัพของแคว้นเกาชานแข็งแกร่งมาก แค่ทหารไม่กี่พันนายก็กล้าประจันหน้ากับกองทัพของแคว้นใหญ่แล้ว ทั้งยังได้เปรียบอีกด้วย

ฉินเฟิงจึงเกรงว่า ถ้าเลี้ยงดูแคว้นเกาชานดีเกินไป เกาชานจะไม่ไว้หน้าทั้งซ้ายและขวา กลืนกินทั้งแคว้นเป่ยตี๋และแคว้นต้าเหลียง

ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างฉินเฟิงกับแคว้นเกาชานยังดีอยู่ แต่ในอนาคตก็ไม่อาจรู็ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แต่ในเมื่อหานอวี้หมิงจริงใจ ตรงไปตรงมาไม่เล่นเล่ห์ ฉินเฟิงจึงตอบอย่างจริงใจเช่นกัน

“องค์ชาย เรื่องปกป้งเส้นทางการค้าต้าเหลียงเกาชานไม่ใช่เรื่องยาก ข้ายังสามารถกดดันเป่ยตี๋ให้ยกดินแดนแถบเส้นทางการค้าทั้งหมดให้ได้ด้วย เมื่อถึงเวลานั้น ข้าก็สามารถส่งทหารต้าเหลียงประจำการณ์ การด้านหน้า ปกป้องเส้นทางการณ์ค้าไว้”

“แต่หากมองในมุมของแคว้นแล้ว เรื่องนี้จะทำได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะได้ประโยชน์ผลใด”

“เส้นทางการค้าลับในภูเขาอิงกังสามารถใช้ขนส่งเสบียงยามเกิดศึกสงครามได้อย่างเพียงพอแน่นอน”

“แต่การที่ต้าเหลียงจะเปิดเส้นทางการค้าไปยังแคว้นเกาชาน…”

“หนึ่ง จะทำให้เป่ยตี๋กินไม่ได้นอนไม่หลับ กระตุ้นให้คอยจับตาเส้นทางการค้านี้”

“สอง พอแคว้นเกาชานแข็งแกร่งขึ้น จะยังรักษาสัมพันธ์กับต้าเหลียงต่อไปหรือไม่ เป็นสิ่งที่ข้าไม่อาจล่วงรู้”

“สาม แคว้นต้าเหลียงจะต้องทุ่มเทงบประมาณทางการทหาร ปกป้องเส้นทางการค้า”

“มองมุมไหนก็ล้วนเห็นผลเสียมากว่าผลดี”

เดิมทีหานอวี้หมิงคิดว่า ฉินเฟิงเป็นคนใจกว้าง คงตอบรับคำขอด้วยความยินดี

แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น ท่าทีของฉินเฟิงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้หานอวี้หมิงตกใจเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว

ชั่วขณะนี้ หานอวี้หมิงถึงได้เข้าใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน