บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 675

บทที่ 675 เดือนมืด ลมแรง และการลอบสังหาร

บุรุษชุดดำค่อย ๆ ผลักประตูแง้มออก

แล้วล้วงเอายาสลบออกมาจากแขนเสื้อ จุดไฟ สอดผ่านช่องประตูเข้าไป

ประกายไฟเล็ก ๆ เด่นชัดในความมืด

หานอวี้หมิงยกมือซ้ายปิดจมูกและปาก กลั้นหายใจ มือขวาชักดาบสั้นออกมาจากใต้ผ้าห่ม

ย่องเบา ๆ ไปหลังประตู แอบซ่อนตัวเงียบ ๆ

ผ่านไปราวหนึ่งถ้วยชา

ชายชุดดำคาดว่าเป้าหมายคงสลบแล้ว ก็ใช้ดาบสอดเข้ามาตามช่องประตู สะเดาะกลอน

กลอนหลุด ประตูถูกผลักเปิด

มือใหญ่โตยื่นเข้ามาตามช่องประตู คว้ากลอนเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะตกกระทบพื้น ส่งเสียงดัง

การเคลื่อนไหวว่องไว พิสูจน์ได้ว่า คนชุดดำเหล่านี้เป็นผู้เชี่ยวชาญ!

ทั้งสามคนแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน

หนึ่งคนเฝ้าอยู่นอกประตู หนึ่งมุ่งตรงไปยังที่นอน

ส่วนอีกคน พอเข้ามาในห้องก็หมุนตัวเดินไปทางด้านข้างประตู ตั้งใจซุ่ม รอให้ความช่วยเหลือยามเกิดเหตุไม่คาดคิด

ทว่าเดินไปไม่กี่ก้าว เขาก็ชนกับหานอวี้หมิงที่ซ่อนตัว

หานอวี้หมิงเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว พอชายชุดดำเข้าใกล้ เขาก็ใช้ดาบสั้นแทงตรงเข้าที่อกของอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก

ชายชุดดำไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกแทงเข้าที่อก

โลหิตกระฉูดออกมา เขาร้องเสียงต่ำ “ไม่!”

บาดแผลฉกรร ชายชุดดำเซถอยไปหลายก้าว แล้วล้มลงกับพื้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

คนชุดดำอีกสองคนตระหนักว่าพวกเขาถูกหานอวี้หมิงซุ่มโจมตีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ตื่นตระหนก

ชักดาบสั้นออกมาจากด้านหลัง

คนที่ตัวสูงกว่าตวัดดาบใส่ศีรษะของหานอวี้หมิงไม่ยั้งมือ

หานอวี้หมิงรู้ว่า คนพวกนี้หมายเอาชีวิตเขา

ขณะที่หลบหลีก เขาก็ตวัดดาบฟันสวนกลับไป

แต่ชายชุดดำเคลื่อนไหวว่องไว หลบเลี่ยงคนดาบได้อย่างง่ายดาย ขณะเดียวกับที่หานอวี้หมิงพลาด ชายชุดดำตัวสูงก็ฉวยโอกาส สับดาบเข้าที่ไหล่ของฮั่นอวี้หมิง

ชายชุดดำอีกคนก็แทงดาบเข้ามาพร้อมกัน

หานอวี้หมิงไม่อาจหลบพ้นทั้งหมด

ได้แต่กัดฟัน เอี้ยวตัว ใช้ไหล่รับดาบ

โลหิตทะลักออกมา

หานอวี้หมิงไม่สนใจ คว้าข้อมือของชายชุดดำตัวผอม แล้วออกแรงบีบ

แต่อีกฝ่ายก็มีพละกำลังมาก ทั้งยังใช้วิชาอย่างแยบยล เขาบิดข้อมือ เกือบหลุดพ้นจากการควบคุม

แล้วแทงดาบเข้าที่ท้องของหานอวี้หมิง

แผลไม่ลึก แต่เลือดก็ไหลออกมาไม่น้อย

เผชิญหน้ากับการโจมตีสองทางของคนชุดดำ หานอวี้หมิงระแวงด้านหน้าไม่ทันระวังด้านหลัง แม้ต่อสู้สุดกำลัง แต่ก็ไม่อาจหลบเลี่ยงการโจมตี

ยามคับขัน หานอวี้หมิงไม่คำนึงถึงความปลอดภัย ฟันดาบออกไปอย่างรุนแรง

แล้วฉวยโอกาสตอนชายชุดดำตรงหน้าหลบหลีก หมุนตัวพุ่งชนหน้าต่าง

โครม!

เสียงดังสนั่น หานอวี้หมิงร่วงลงจากชั้นสอง พุ่งกระแทกพื้น ร่างกายเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ สติเลือนรางวูบไหว

กระนั้น เขาก็ยังกัดฟัน พยายามลุกขึ้น แต่ล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า

ตอนนั้น เขาเพิ่งเห็น ขาซ้ายของเขาจึงหัก เพราะตกลงมาผิดท่า

เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็กระชั้นเข้ามาใกล้

ชายชุดดำไล่ตามออกมาแล้ว

หนึ่งในนั้นไม่ลังเล สับดาบไปที่คอของหานอวี้หมิง

ขณะที่หานอวี้หมิงสิ้นหวังแล้ว คิดว่าต้องตายแน่นอน ดาบยาวเล่มหนึ่งก็พุ่งหน้าเขาไป

ดาบสั้นของชายชุดดำถูกปัดตก

หานอวี้หมิงเงยหน้ามอง ข้างกายมีชายสวมชุดผ้าไหมสีดำหลายคนปรากฏ

ผู้นำถือดาบบางเฉียบ ยาวถึงสี่ฉื่อ บนใบหน้าคล้ายว่ามีรอยยิ้ม

“เจ้า… พวกเจ้าเป็นใคร?”

หานอวี้หมิงมององครักษ์เสื้อแพรที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน