บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 676
บทที่ 676 จุดเดือดสูงสุดของการเผชิญหน้า
การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น
ตอนนั้นเอง เงามากมายพุ่งออกมาจากมุมอับสายตาและหลังคารอบ ๆ
คนทั้งหมดสวมชุดดำ กระทั่งศีรษะก็คลุมด้วยผ้าดำ สิ่งที่ไม่มีผ้าดำปกปิดก็มีแต่ดวงตาเท่านั้น
พวกเขาคือ องครักษ์ชุดดำ
สมกับคำกล่าว ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ด้านหลังจริง ๆ
ชั่วพริบตาองครักษ์เสื้อแพรกับหน่วยนกฮูกราตรีก็ถูกองครักษ์ชุดดำราวสามสิบคนล้อม
องครักษ์ชุดดำบนหลังคาง้างสายธนูรอ ส่วนที่บุกเข้ามาทางพื้นดิน บ้างก็ถือดาบเดี่ยว บ้างก็ถือกระบี่สั้น
หัวหน้าองครักษ์ชุดดำเดินเอามือไพล่หลังออกมา ท่าทางสบายใจนัก
พอมองไปที่หน่วยนกฮูกราตรีกับองครักษ์เสื้อแพร เขาก็หัวเราะออกมา
“หน่วยนกฮูกราตรีของเป่ยตี๋ องครักษ์เสื้อแพรของค่ายเทียนจี และพวกเราองครักษ์ชุดดำ”
“ในที่สุด สามศัตรูเก่าก็ได้อยู่พร้อมหน้า”
ผู้นำองครักษ์ชุดดำเหลือบมองไปทางชายสองคนของหน่วยนกฮูกราตรี สายตาเย็นชายิ่ง
“นับแต่คณะทูตเป่ยตี๋เข้าเขตเมืองหลวงต้าเหลียง องครักษ์ชุดดำก็เพิ่มความเข้มงวด กวาดล้างสายลับของทุกฝ่าย”
“แค่สามวันมานี้ก็จับกุมหน่วยนกฮูกราตรีได้ถึงห้าคน”
“พวกเจ้าควรจะสำนึกบ้าง ไม่นึกเลยว่ายังกล้าก่อเหตุร้ายในพื้นที่ใต้ฝ่าพระบาทโอรสสวรรค์ต้าเหลียง ช่างไม่รู้จักกลัวตายเสียบ้าง!”
“พวกเจ้าเป่ยตี๋คิดว่าจะทำอะไรในเขตเมืองหลวงต้าเหลียงก็ได้ตามใจชอบอย่างนั้นหรือ?!”
“ในเมื่อคืนนี้เจ้าตกอยู่ในกำมือของข้า ข้าจะถอนรากถอนโคนพวกเจ้าให้สิ้นซากเสีย”
หัวหน้าองครักษ์ชุดดำอยากจะถลกหนังหน่วยนกฮูกราตรีทั้งสองคนตรงหน้าเสียเดี๋ยวนี้
ต้องรู้ว่า ตอนนี้เหล่าองครักษ์ชุดดำกำลังเจอวิกฤติและพวกเขากำลังร้อนใจ ถ้าไม่พิสูจน์ความสามารถให้กระจ่าง ความไว้วางใจของฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงที่มีต่อองครักษ์ชุดดำคงไม่เหลืออีกแล้ว
ในเมื่อฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงสร้างองครักษ์ชุดดำขึ้นมาได้ ก็ย่อมสร้างองครักษ์ชุดขาว องครักษ์ชุดเขียวได้เช่นกัน
เป่ยตี๋ส่งหน่วยนกฮูกราตรีมาให้ถึงที่แล้ว จะมีเหตุผลใดที่จะไม่รับไว้?
แล้วหัวหน้าองครักษ์ชุดดำชำก็เลืองมองไปทางหลิ่วหมิง ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำเยาะเย้ย
“ว่ากันว่าองครักษ์เสื้อแพรมักจะทำงานได้อย่างเงียบเชียบ”
“ในที่ลับองครักษ์ชุดดำกับองครักษ์เสื้อแพรต่อสู้กันหลายครั้ง จนถึงวันนี้ แม้จะจับ องครักษ์เสื้อแพรได้ไม่น้อย แต่ก็ยังไม่สามารถจับคนที่มีประโยชน์ได้”
“เดิมทีก็คิดว่า องครักษ์เสื้อแพรเป็นหน่วยที่เข้มงวดเก่งกาจ”
“แต่…แค่นี้เองหรือ?!”
“รู้ทั้งรู้ว่า เมืองหลวงต้าเหลียงเป็นเขตขององครักษ์ชุดดำก็ยังไม่เจียมตัว กล้าโผล่หัวมาอีก”
“ฮ่า ๆๆ”
“ช่วงที่ผ่านมา พี่น้ององครักษ์ชุดดำที่ตายด้วยน้ำมือองครักษ์เสื้อแพรมีไม่น้อย หนี้เลือดทั้งหมด ข้าจะชำระในคืนนี้”
หน่วยนกฮูกราตรีที่เตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องต่อสู้อย่างสัตว์ที่ถูกขัง
พอเห็นสถานการณ์แบบนี้ ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
เขามองหลิ่วหมิง สายตาขบขันนัก
“อาวุธมือขององครักษ์เสื้อแพร?! ฮ่า ๆ พวกเจ้าก็เป็นแค่พวกหยิ่งผยอง”
“แม้จะเป็นหน่วยลับของต้าเหลียงเหมือนกัน แต่กลับฆ่าฟันกันเอง ฮ่า ๆๆ”
“นับตั้งแต่ข้าเข้าร่วมหน่วยนกฮูกราตรี ข้าก็เตรียมใจตายเพื่อประโยชน์ของเป่ยตี๋แล้ว ข้าไม่กลัวตาย”
“ยิ่งก่อนที่ข้าจะตาย ได้เห็นหน่วยสอดแนมใหญ่ทั้งสองหย่วยของต้าเหลียงอย่างพวกเจ้าต่อสู้กันเองแบบนี้ ช้างเป็นกำไรชีวิตจริง ๆ ฮ่า ๆๆ”
ได้ฟังคำข่มขู่ของหัวหน้าองครักษ์ชุดดำ และการเยาะเย้ยของหน่วยนกฮูกราตรี
หลิ่วหมิงยังคงนิ่งเฉย ไม่ได้แสดงความรู้สึกใด ๆ ไม่ใช่แค่เขา คนของหน่วยอาวุธมืดทั้งหมดล้วนไม่มีท่าทีโกรธหรือหวั่นกลัว
สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าคือ หลังเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เหล่าคนของหน่วยอาวุธมืดก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
สีหัวหน้าองครักษ์ชุดดำพลันถมึงทึง
“จะตายอยู่รอมร่อยังหัวเราะได้อีกหรือ? เฮอะ ข้าอยากเห็นนักว่าพวกเจ้าจะหัวเราะไปได้อีกนานแค่ไหน!”
หลิ่วหมิงหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง ก็ถอนหายใจออกมา ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม เขาส่ายหน้า แววตาเห็นใจ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ