บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 687

บทที่ 687 บัญชีนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก

การโต้เถียงบนโต๊ะเจรจายังคงดำเนินต่อไป โดยไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงแต่อย่างใด

ส่วนที่ริมทะเลสาบแสงจันทร์ ฉินเฟิงกับฮ่องเต้แคว้นเหลียงที่ปลอมตัวมานั่งอยู่ ต่างคนต่างถือคันเบ็ด

ฉินเสี่ยวฝูกับจางซิวเย่ รวมถึงทหารรักษาพระราชวัง แต่ละคนแต่งกายด้วยชุดธรรมดา ยืนเฝ้าอยู่ข้าง ๆ

จนถึงตอนนี้ ฉินเฟิงยังตกปลาไม่ได้สักตัว

แม้มีปลางับเหยื่อบ้าง แต่อาจเป็นเพราะฉินเฟิงใจร้อน เลยดึงคันเบ็ดเร็วเกินไป บางครั้งก็พลาดจังหวะที่ดี ดึงคันเบ็ดช้าเกินไป

ความจริงได้พิสูจน์อีกครั้งว่า การตกปลาป็นกิจกรรมที่ต้องใช้ความอดทนอย่างยิ่ง และไม่เหมาะกับฉินเฟิงสักนิด

เทียบกันแล้ว ฮ่องเต้แคว้นเหลียง เพิ่งมานั่งได้สองเค่อก็ตกปลาได้สามตัวแล้ว

แม้ปลาจะไม่ใหญ่ แต่ก็ดีกว่าฉินเฟิงมากนัก

“ฉินเฟิง เจ้าจำได้หรือไม่ ครั้งสุดท้ายที่เราสองคนนั่งด้วยกันอย่างสงบเช่นนี้คือเมื่อใด?”

ฮ่องเต้แคว้นเหลียงทอดสายตามองทุ่นลอยน้ำ ท่าทีเหมือนสนทนาเรื่อยเปื่อยอย่างไม่ใส่ใจ แต่แท้จริงแล้ว ทั้งวาจาและน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความรู้สึก…อาลัยอาวรณ์

ฉินเฟิงยักไหล่ ตอบกลับด้วยท่าทีไม่ใส่ใจเหมือนกัน

“ทูลฝ่าบาท เกรงว่าจะต้องย้อนกลับไปถึงก่อนสงครามระหว่างแคว้นพ่ะย่ะค่ะ”

“ตอนนั้น กระหม่อมมุ่งมั่นกับการหาเงินทอง ส่วนฝ่าบาทก็กำลังกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายในการทำสงคราม”

“ฝ่าบาทช่วยเหลือกระหม่อม กระหม่อมก็ช่วยแก้ปัญหาหนักพระทัย เกื้อกูลซึ่งกันและกัน การร่วมมือกันช่างเป็นเรื่องน่ายินดีนัก”

ได้ยินแบบนี้ ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงถอนหายใจออกมา

“ร่วมมือกัน…น่ายินดี”

“ไม่รู้ว่าต่อไปจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันเช่นนี้อีกหรือไม่”

ฉินเฟิงหัวเราะออกมาเบา ๆ

“แน่นอนว่ามี และยังมีอีกมากมาย”

“อย่างเช่นตอนนี้ แคว้นต้าเหลียงกำลังเจรจาสันติภาพกับเป่ยตี๋ แม้ฝ่าบาทจะประทับอยู่ในห้องทรงพระอักษร อยู่ใกล้สถานที่เจรจา แต่กลับทำเป็นไม่สนพระทัยเรื่องภายนอก”

“นี่ก็เป็นการอำนวยความสะดวกให้แก่กระหม่อม กระหม่อมซาบซึ้งใจนัก”

เรื่องการเจรจาสงบศึก สิ่งที่ต้องระวังที่สุดคือการมีคนให้คำปรึกษาและวางแผน

บรรดาทูตเจรจาสงบศึกจำเป็นต้องร่วมแรงร่วมใจกันทั้งผู้น้อยผู้ใหญ่ มุ่งสู่เป้าหมายเดียวกัน จึงจะสามารถทำลายขวัญกำลังใจของคณะทูตต่างแดนได้มากที่สุด เพื่อแสวงหาผลประโยชน์สูงสุดให้แก่บ้านเมือง

ถ้าจู่ ๆ ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงยื่นมือเข้าแทรกแซงในการเจรจา ย่อมจะทำให้แผนการเดิมปั่นป่วน ถึงตอนนั้น ย่อมมีคนฉวยโอกาสใส่ร้ายฉินเฟิงว่าการเจรจาไม่สำเร็จ

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงเป็นคนเฉลียวฉลาด ย่อมเข้าใจความหมายในคำพูดของฉินเฟิง

“ฮ่า ๆ ฉินเฟิง เจ้ากำลังกังวลว่า เจิ้นจะทำลายแผนการของเจ้าหรือ?”

“วางใจเถิด เจิ้นกับพวกไร้ความสามารถในวังหลังต่างกัน”

“เจิ้นไม่มีวันเอาแคว้นต้าเหลียงมาเป็นเดิมพัน”

แม้ไม่อาจมั่นใจว่าจริงแท้ แต่ฉินเฟิงก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ฮ่องเต้แคว้นเหลียงผู้เชี่ยวชาญในการถ่วงดุลและชั่วน้ำหนัก มีศักดิ์ศรีและน่าเชื่อถือกว่าองค์ชายที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อชิงบังลังก์นัก

สำหรับฮ่องเต้แคว้นเหลียง แคว้นต้าเหลียงและอำนาจมีความสำคัญเท่าเทียม

นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉินเฟิงสามารถต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับฮ่องเต้ต้าเหลียง แต่ยังมานั่งอยู่ด้วยกันแบบนี้ได้

อย่างน้อยทั้งสองคนก็ไม่ต้องการเห็นผู้คนในแคว้นต้าเหลียงต้องเดือดร้อน และแผ่นดินพินาศ

แล้วฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็ตกปลาได้อีกหนึ่งตัว

ฉินเฟิงร้อนใจจนหลังชุ่มเหงื่อ เขารู้สึกว่า ปลาในทะเลสาบนัดแนะกันไว้แล้ว ตั้งใจเมินเขาโดยเฉพาะ

เหยื่อปลาเดียวกัน คันเบ็ดเหมือนกัน เหตุใดฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงตกปลาได้สี่ตัวแล้ว แต่เขากลับไม่ได้แม้แต่เกล็ดปลา?

นี่มันไม่ชอบมาพากล!

ฉินเฟิงไม่ยอมแพ้ คว้าเหยื่อปลาขึ้นมาแล้วโยนลงไป

พอเห็นแบบนี้ ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็อดยิ้มพอใจไม่ได้

คนหนุ่มก็คือคนหนุ่ม ไม่มีความอดทน

“ฉินเฟิง การเจรจาสงบศึกคราวนี้ เจ้าความมั่นใจกี่ส่วน?”

“เจิ้นจะขอใช้โอกาสนี้ให้เจ้ารายงานต่อเจิ้นสักหน่อย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน