บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 696

บทที่ 696 เดินหนึ่งก้าว มองไกลสิบก้าว

คำตอบของฉินเฟิง ทำท้องพระโรงเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจ

ไม่ว่าจะเป็นทูตจากเป่ยตี๋ หรือขุนนางต้าเหลียงที่เข้าร่วมการเจรจา ต่างก็มองฉินเฟิงด้วยความตกตะลึง

“ฉิน…ฉินเฟิง”

ผู้บัญชาการสำนักไท่ฉางคว้าแขนของฉินเฟิง ตกใจมากจนพูดติดอ่าง

“นับตั้งแต่เป่ยตี๋เข้าเมืองหลวงจนถึงตอนนี้ยังไม่ถึงสิบวันด้วยซ้ำ”

“เจ้าทำอย่างไรถึงพิชิตมณฑลเป่ยตี๋ได้ในเวลาสั้น ๆ เพียงเท่านี้? ถึงทหารม้าของชายแดนเหนือจะเก่งกาจ ก็ไม่ใช่เทพเจ้าแห่งสงคราม!”

ในสายตาของผู้บัญชาการสำนักไท่ฉาง การยึดมณฑลหนึ่งของเป่ยตี๋ยในเวลาไม่ถึงสิบวัน ช่างเป็นเรื่องที่เหมือนฝัน

พึงรู้ไว้ว่า นี่คือเป่ยตี๋!

เป่ยตี๋มีชื่อเสียงด้านกองกำลังทหาร ตลอดหลายร้อยปีที่ผ่านมา บรรดาแคว้นน้อยใหญ่ใกล้ไกล ล้วนเกรงกลัวกองทัพเป่ยตี๋

แม้แต่ต้าเหลียงกว่าจะรุ่งเรืองจนอำนาจโดยรวมเทียนเป่ยตี๋ได้ ก็ต้องผ่านการปกครองของฮ่องเต้มาไม่รู้กี่พระองค์ กระนั้นในด้านการทหาร ต้าเหลียงก็ยังคงอ่อนแอกว่าเป่ยตี๋นัก

แต่ฉินเฟิงกลับยึดมณฑลเป่ยตี๋ได้ภายในสิบวัน…

ฉินเทียนหู่ผ่านสมรภูมิมานับไม่ถ้วน แต่พอเห็นวีรกรรมใหญ่ของฉินเฟิงวันนี้ ก็ยังตะลึงงันอ้าปากค้าง

เฉินซือที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามขมวดคิ้วแน่น แม้แต่ความสามารถของเขา ก็ไม่อาจทำได้อย่างฉินเฟิง

ฉินเฟิงรับรู้ถึงสายตาไม่อยากเชื่อ แต่เขาก็แค่ยักไหล่ แล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ “จะมีเทพสงครามได้อย่างไร?”

“ผลลัพธ์ของสงครามไม่ได้มาจากการต่อสู้บนสนามรบเพียงอย่างเดียว ส่วนหนึ่งอยู่ที่ระยะเวลาในการวางแผนอย่างรัดกุม และสุดท้ายก็เก็บเกี่ยวผล”

“ตั้งแต่สงครามระหว่างแคว้นจบลงและเป่ยตี๋ถอนทัพ ข้าก็คาดการณ์ไว้แล้วว่า จะต้องมีการเจรจาสงบศึก”

“และบนโต๊ะเจรจา ถ้าจะทำให้เป่ยตี๋จำนน ก็ต้องมีหมากสำคัญในมือ”

“หลังจากสงครามระหว่างแคว้นจบลง ข้าก็สั่งให้ชายแดนเหนือเตรียมพร้อมทำศึกทุกเมื่อ”

ได้ยินแบบนี้ คนทั้งหมดต่างประหลาดใจ

คนทั่วไป ด้าวหนึ่งก้าวก็มองหนึ่งก้าว คนมีความสามารถก้าวหนึ่งก้าว มองล่วงไปสามก้าว แต่ฉินเฟิง เกรงว่าเขาก้าวหนึ่งก้าว ก็มองได้ไปสิบก้าวแล้ว

ตั้งแต่สงครามระหว่างแคว้นสิ้นสุดลง ฉินเฟิงก็คาดการณ์สิ่งที่จะเกิดในภายภาคหน้า?

ช่างเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อจริง ๆ

เฉินซือทนไม่ไหวแล้ว เขาเดินกลับมาที่โต๊ะเจรจา จ้องมองฉินเฟิงแล้วถาม น้ำเสียงหนักแน่น “แม้เจ้าจะเตรียมพร้อมมากเพียงใด ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะยึดหนึ่งมณฑลของเป่ยตี๋ได้ในเวลาสั้น ๆ เช่นนี้”

“แม้เป่ยตี๋จะเรียกกำลังหลักอย่างกองพลพญาอินทรี และกองพลหมาป่าเหมันต์ออกจากชายแดนไปแล้ว”

“แต่ที่ชายแดนก็ยังมีกองกำลังประจำการณ์เกินสามหมื่นคน ในนั้นมีกองทหารม้าอย่างน้อยแปดพันคน”

“โจมตีและเอาชนะกองทัพสามหมื่นคนภายในสิบวัน จะเป็นไปได้อย่างไร?”

คำพูดของเฉินซือคือคำถามในใจคณะทูตเป่ยตี๋ทุกคน

ฉินเฟิงไม่ปิดบัง เขาตอบด้วยท่าทีสบาย ๆ “กองทัพสามหมื่นคนนี้มีกำลังรบเช่นไร เรื่องนี้แม่ทัพเฉินย่อมรู้ดีกว่าข้า”

“ศึกใหญ่ระหว่างแคว้นก่อนหน้าหนีทำให้ทั้งสองฝ่ายสูญเสียกำลังรบไปมาก แต่ต้าเหลียงก้เร่งซ่อมแซมป้อมปราการ เปลี่ยนเกราะใหม่ และเสริมกำลังทหาร”

“พวกเจ้าเป่ยตี๋เองก็ย่อมต้องฉวยโอกาสช่วงเจรจา ส่งกองทัพสับเปลี่ยนกำลังพล”

“เหล่าทหารชั้นยอดที่อยู่แนวหน้า ถอนกำลังไปพักฟื้นที่แนวสอง ส่วนกองทัพสามหมื่นคนที่ประจำการณ์ ล้วนเป็นกำลังสำรองที่ส่งมาจากแนวหลัง”

“ถ้าจะพูดให้ชัดก็ต้องบอกว่า เป็นทหารใหม่ที่ไม่เคยผ่านสนามรบ ขาดประสบการณ์”

“กองทัพสามหมื่นคน ผู้ที่นับได้ว่าเป็นทหารชั้นยอดมีเพียงหนึ่งหมื่นเท่านั้น!”

“เพียงแค่สามารถโค่นล้มกองกำลังหนึ่งหมื่นคนได้ กองทหารใหม่อีกสองหมื่นคนที่เหลือก็แตกพ่ายไปเอง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน