บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 699

บทที่ 699 โกรธจนกระอักเลือด

ตั้งแต่เห็นจดหมาย หลู่หลีก็รู้แล้วว่าในกล่องน้ำแข็งมีสิ่งใดอยู่

เดิมทีจดหมายลับฉบับนี้ เป็นฮ่องเต้เป่ยตี๋สั่งการให้หลู่หลีแอบส่งให้หลู่ชิว มีน้อยคนนักที่รู้

แน่นอน จุดประสงค์ก็เพื่อช่วงชิงความได้เปรียบในการเจรจา

ถ้าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น หลู่ชิวก็ใช้โอกาสนี้สร้างผลงานได้ด้วย

แต่ถ้าเกิดข้อผิดพลาด ก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เรื่องจดหมาย แค่หาแพะรับบาปสักคนก็พอแล้ว

แต่ตอนนี้ สารลับกลับตกอยู่ในมือฉินเฟิง หมายความว่าหลู่ชิวถูกสังหารแล้ว

หลู่หลีโกรธแค้นนัก แต่จะทำอะไรได้ นอกจากกล้ำกลืนความขมขื่นลงไป

มองศีรษะของหลู่ชิวที่ซีดขาวไร้สีเลือดในกล่องน้ำแข็ง หัวใจหลู่หลีราวกับถูกมีกกรีด

ทั้งความเจ็บปวดสุดแสนที่คนผมขาวต้องส่งคนผมดำ และความไม่ยอมแพ้ที่พ่ายให้แก่ฉินเฟิง

ไม่เพียงแพ้ แต่แพ้อย่างราบคาบ

ตอนนี้หลู่หลีเพิ่งเข้าใจว่า เหตุใดระหว่างทางเข้าเมืองหลวง เฉินซือจึงเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าให้ระวังตัวจากฉินเฟิง

พอมองย้อนกลับไป เฉินซือประเมินฉินเฟิงไว้ถูกต้องนัก ไม่มีการเกินจริงแม้แต่น้อย ชายผู้นี้เป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงต่อแคว้นเป่ยตี๋

เขาคนเดียวมีค่าเทียบเท่ากองทัพนับหมื่นคน!

ความสิ้นหวังที่ไม่อาจระงับผุดขึ้นในใจ ภายในอกหลู่หลีหนักอึ้งจนอึดอัด สายตาพร่ามัว แล้วเขาก็ล้มลับลงกับพื้น

พอเห็นหลู่หลีโกรธล้มพับ คณะทูตเป่ยตี๋พลันวุ่นวายสับสน

“จู้กั๋ว!”

“จู้กั๋ว ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”

“เร็วเข้า! รีบไปเรียกหมอหลวงมา!”

คณะทูตเป่ยตี๋วุ่นวาย บางคนพยุงหลู่หลี บางคนกำหมัด จ้องมองฉินเฟิงด้วยความโกรธแค้น และหลายคนก็กำลังร้องขอความช่วยเหลือ

ขุนนางต้าเหลียงผู้รับผิดชอบการเจรจายืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก

นับตั้งแต่ก่อตั้งแคว้นต้าเหลียง มีการเจรจาสันติภาพมาแล้วไม่ต่ำกว่าแปดถึงสิบครั้ง แต่ไม่เคยพบเห็นสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน

หัวหน้าคณะทูตต่างแคว้นถึงกับล้มพับไปต่อหน้าต่อตาด้วยความโกรธ?!

พึงรู้ไว้ว่า ผู้ที่สามารถเข้าร่วมการเจรจาสันติภาพได้ ล้วนมีจิตใจที่เข้มแข็งกว่าคนทั่วไป อีกทั้งคนที่ล้มไปนี้ก็ยังเป็นหลู่หลี ชายผู้หัวแข็งและหัวรุนแรงของเป่ยตี๋

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ มีเพียงคำเดียวที่บรรยายได้… เหลือเชื่อ!

แม้แต่ฉินเทียนหู่ที่เคยผ่านร้อนผ่านหนาวมามากก็ยังตกตะลึง

เขาหันมองหลู่หลีที่ล้มลงกับพื้น แล้วหันมองฉินเฟิงที่ยืนกอดอกอยู่ข้าง ๆ ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ

ฉินเทียนหู่ลอบกลืนน้ำลาย

“เจ้า เจ้าเด็กตัวเหม็น เจ้าเรียนรู้วิธีพวกนี้มาจากที่ใด?”

“อย่าว่าแต่ตระกูลฉินเลย… แม้แต่ทั้งต้าเหลียงก็ไม่เคยมีเป็นขุนนางที่เด็ดเดี่ยวและเด็ดขาดขนาดนี้มาก่อน”

ฉินเทียนหู่ไม่อาจแยกแยะได้แล้วว่า นี่เป็นเพราะสวรรค์เมตตาต้าเหลียง หลังผ่านไปหลายร้อยปี ในที่สุดก็มีอัจฉริยะที่สามารถพลิกวิกฤตเป็นโอกาสได้

หรือเป็นเพราะบรรพบุรุษตระกูลฉินปรากฏกาย ทำให้ตระกูลฉินให้กำเนิดอัจฉริยะ นำพาตระกูลสู่ความรุ่งโรจน์ที่ไม่เคยไปถึง

เสนาบดีกรมคลังหลี่ซวี่กับผู้บัญชาการสำนักไท่ฉางมองหน้ากัน ต่างคนต่างสับสน

ครั้งอดีต เพราะความขัดแย้งขอยฝ่านนิยมส่งครามกับฝ่ายต่อต้านสงคราม หลี่ซวี่เลยเป็นศัตรูกับตระกูลฉิน ตอนนี้นึกย้อนกลับไป หลี่ซวี่เช็ดเหงื่อเย็นที่ผุดขึ้นมาบนหน้าผาก นึกหวาดกลัวขึ้นมา

“นี่…นี่คือทายาทของตระกูลฉินหรือ? น่ากลัวจริง ๆ…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน