บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 701

บทที่ 701 ขุดหลุมพรางทุกหนแห่ง

เฉินซือขมวดคิ้วแน่น หงุดหงิดนัก การจะได้ผลประโยชน์จากฉินเฟิง ยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีก

“พูดมาเถิด เจ้าต้องการผลประโยชน์ใด?”

ฉินเฟิงกำลังคำนี้อยู่เลย เขาตอบโดยไม่ต้องคิด

“ข้าจะให้เงื่อนไขเจ้าสามข้อ ทุกข้อที่เจ้าตกลง ข้าจะลดหย่อนให้ท่านสามสิบล้านตำลึง”

“ข้อแรก ถ้าข้าจำไม่ผิด ฮ่องเต้เป่ยตี๋มีบุตรธิดาหลายคนใช่หรือไม่?”

“ถ้าเป่ยตี๋ส่งองค์หญิงมาหนึ่งคน คงไม่มีปัญหากระมัง?”

“ที่วังหลังมีมีองค์ชายหลายพระองค์ยังไม่มีพระชายา ขอแค่เป่ยตี๋ส่งองค์หญิงมาก่อน ส่วนเรื่องจะแต่งตั้งเป็นพระชายาของพระองค์ใด ก็ให้เป็นการตัดสินพระทัยของฮ่องเต้ต้าเหลียงเรา”

เฉินซือพยักหน้า เรื่องนี้ไม่ยาก ไม่จำเป็นต้องรายงานไปด้วยซ้ำ เฉินซือมีอำนาจตัดสินใจได้

อย่างไรองค์หญิงก็มีไว้อภิเษกสมรสเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?

เป่ยตี๋มีองค์หญิงมากมาย ส่งมาหนึ่งพระองค์ก็ไม่มีปัญหาใด

ด้วยความสัมพันธ์จากการอภิเษกสมรสนี้ วันข้างหน้า ยามสองแคว้นต้องติดต่อกัน ย่อมสะดวกขึ้นด้วย

การมีองค์หญิงเป็นตัวกลาง ก็เหมือนมีสะพานเชื่อมการสื่อสาร

“เรื่องนี้ข้ารับปากไว้ก่อน รอเพียงกลับไปทูลฝ่าบาท แต่ก็ถือว่าสำเร็จเก้าในสิบส่วนแล้ว”

ฉินเฟิงยิ้มกว้าง “เจ้าหญิงผู้มีค่าถึงสามสิบล้านตำลึง พวกท่านต้องคัดสรรอย่างพิถีพิถันหน่อยแล้ว”

“อย่าส่งคนน่าเกลียดหรือไม่มีคุณภาพมาเล่า”

ได้ยินคำพูดนี้ เฉินซือย่อมไม่พอใจ “ใต้เท้าฉิน ระวังวาจาของเจ้าด้วย”

“องค์หญิงแห่งเป่ยตี๋ ถูกดูหมิ่นเช่นนี้ได้หรือ?”

ฉินเฟิงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดเงื่อนไขต่อไป

“ข้อที่สองก็อยากขอให้ส่งตัวคนเช่นกัน อย่างไรฮ่องเต้เป่ยตี๋ก็มีบุตรมากมาย ส่งองค์ชายมาอีกสักพระองค์ก็คงไม่เป็นเรื่องใหญ่กระมัง…”

ยังไม่ทันสิ้นเสียงฉินเฟิง เฉินซือก็ตวาดขัดขึ้น

“จะไม่นับเป็นเรื่องได้อย่างไร!”

“ให้พวกเจ้าส่งองค์ชายต้าเหลียงให้เป่ยตี๋ เจ้าว่าเป็นเรื่องใหญ่หรือไม่?”

“น้องฉิน เจ้าช่างใจดำนัก องค์ชายกับองค์หญิงไม่เหมือนกัน เจ้าเป็นคนฉลาด ข้าก็ไม่ใช่คนโง่ การวางกับดักเรื่องนี้ไร้ความปรานีไปหน่อยกระมัง!”

เฉินซือตอบสนองรุนแรง แต่ฉินเฟิงก็คาดการณ์ไว้แล้ว

ด้วยข้อจำกัดของยุคสมัย แม้องค์หญิงจะตำแหน่งไม่ด้อยกว่าองค์ชาย แต่ในด้านคุณค่าทางการเมืองแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

แต่งงานกับไก่ก็ต้องตามไก่ แต่งงานกับสุนัขก็ต้องตามสุนัข องค์หญิงมาที่นี่ ก็กลายเป็นคนของต้าเหลียงแล้ว

ไม่มีอิทธิพลหรืออำนาจทางการเมืองภายในของเป่ยตี๋ได้อีก

แต่ว่าองค์ชายแตกต่างออกไป

แม้ไม่เป็นที่โปรดปราน พิกลพิการ ขาดเขลา อย่างไรก็ยังเป็นองค์ชายที่ถูกต้องตามธรรมเนียม

ถ้าเกิดสงครามระหว่างแคว้น ถึงตอนนั้น ต้าเหลียงสามารถใช้องค์ชายเป็นตัวประกันได้

แม้เป่ยตี๋จะไม่ได้ให้ค่าองค์ชายผู้นั้น แต่ก็จำเป็นต้องช่วย ไม่เช่นนั้นก็นับว่าไร้คุณธรรม ย่อมถูกผู้คนทั่วหล้าประณาม

แล้วถ้าในภายภาคหน้า เกิดความวุ่นวายภายในแคว้นเป่ยตี๋ องค์ชายที่อยู่ในมือต้าเหลียงก็จะกลายเป็นเครื่องมือต่อรอง ต้าเหลียงจะแทรกแซงอำนาจการปกครองของเป่ยตี๋ได้

หรืออาจถึงขั้นผลักดันให้องค์ชายผู้นั้นขึ้นครองบัลลังก์ กลายเป็นหุ่นเชิดของต้าเหลียงโดยสมบูรณ์

ฉินเฟิงหรี่ตา แล้วกล่าวหว่านล้อม “พี่เฉิน สามสิบล้านตำลึงเชียวนะ คนเพียงคนเดียวมีค่าถึงเพียงนี้เลยหรือ?”

เฉินซือไม่ลังเลแม้แต่น้อย ตอบปฏิเสธทันที “เรื่องนี้ไม่ได้!”

“แม้เป่ยตี้จะเสียเปรียบ แต่ก็ไม่ถึงขั้นสูญเสียอำนาจ จนต้องทำให้บ้านเมืองต้องอับอาย”

“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเจรจา พวกข้ายอมจ่ายสามสิบล้านตำลึง”

ท่าทีแน่วแน่ของเฉินซือ ฉินเฟิงคาดการณ์ไว้บ้างแล้ว

อย่างไร การให้ส่งองค์ชายมาเป็นตัวประกัน ก็ยากจะเป็นไปได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน