บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 707

บทที่ 707 การปะทะเดือด

องค์หญิงใหญ่ตระหนักได้ในทันที ไม่แปลกเลยที่ฉินเฟิงไม่ยอมรับตำแหน่งขุนนาง พอใจกับยศเล็ก ๆ เพียงเท่านี้ ก็ดูตอนนี้เถิด นี่คือความเฉลียวฉลาดของฉินเฟิงนั่นเอง

พอเจอเรื่องใหญ่ ฉินเฟิงสามารถใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้าง ปัดความรับผิดชอบได้ตามใจชอบ ช่างเป็นกลยุทธ์รุกรับที่ยอดเยี่ยม

ฉีหยางจวิ้นจู่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองมารดาที่มักเป็นผู้เหนือกว่า วางแผนการอย่างรอบคอบ แต่ตอนนี้กลับจัดการฉินเฟิงไม่ได้เลย นางประหลาดใจนัก

ชัดเจนว่าเป็นการเลี้ยงเสือไว้เป็นภัยจริง ๆ

แต่ฉีหยางจวิ้นจู่ ก็เกลียดชังไม่ลง

นางเห็นการเติบโตของฉินเฟิงมาตลอด รู้ดีว่า ฉินเฟิงกลายเป็นเช่นทุกวันนี้ ล้วนราชวงศ์หลี่บีบบังคับ

ทุกคนคิดคำนวณเอาเปรียบเขา เพื่อปกป้องตนเอง ฉินเฟิงจำต้องโต้กลับ

องค์หญิงใหญ่เรียกหาฉินเฟิงวันนี้ก็เช่นกัน หาได้มีเจตนาดี ยามนี้จึงไม่ต่างจากยกหินทุบเท้าตัวเอง

ตั้งใจจะข่มขู่ฉินเฟิง กลับถูกฉินเฟิงบีบบังคับเรื่องการอภิเษกสมรสกับองค์หญิงหมิ่งเยว่ ข่มขู่ไปถึงการเข้าเฝ้าพรุ่งนี้เสียอีก

ตอนนี้ฉินเฟิงยังไม่มีท่าทีจะจากไป เขาประมือคำนับ

“องค์หญิงใหญ่ ถ้าข้าจำไม่ผิด ทั้งวังหลังนี้มีเพียงผู้เดียวที่ถือศีลไม่ขาด”

“วัดกวนอิมนี้คงเป็นที่ประทับของฮองเฮากระมัง?”

“ข้าน้อยมาถึงที่นี่แล้ว ถ้าไม่ได้เข้าเฝ้า คารวะฮองเฮา เกรงว่าจะผิดธรรมเนียมแล้ว”

องค์หญิงใหญ่ขมวดคิ้ว ปฏิเสธอย่างเด็ดขาดและรวดเร็ว

“ฮองเฮาไม่พบปะคนนอกมานานแล้ว”

พอได้ยินแบบนี้ ฉินเฟิงก็ยกยิ้ม “ข้าน้อยกำลังจะได้เป็นพระสวามี จะยังถือว่าเป็นคนนอกอยู่อีกหรือ?”

องค์หญิงใจใจหาย ไม่คิดว่าฉินเฟิงจะมาไม้นี้

แม้ฮองเฮาจะไม่ใช่มารดาผู้ให้กำเนิดหลี่เซียวหลาน แต่ตามธรรมเนียมแล้ว ในฐานะที่เป็นองค์หญิง หลี่เซียวหลานย่อมต้องยอมรับฮองเฮาเป็นพระมารดา

และตอนนี้การอภิเษกสมรสระหว่างฉินเฟิงกับหลี่เซียวหลานก็เป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว

ฉินเฟิงจะถวายพระพรฮองเฮาก็ไม่นับว่าล่วงเกิน

แต่องค์หญิงใหญ่รู้ดีแก่ใจ ระหว่างฮองเฮากับหลี่เซียวหลานมีแค้นเลือด ไม่อาจให้อภัย ยามนี้ฉินเฟิงขอเข้าเฝ้าฮองเฮา ย่อมต้องเป็นการฉวยโอกาสก่อเรื่อง

ขณะที่องค์หญิงใหญ่ลังเลใจ น้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนหวานก็ดังมาจากห้องด้านหลัง

“เฟิงเอ๋อร์อุตส่าห์นึกถึงข้าเช่นนี้ ข้าจะหลบเลี่ยงได้อย่างไร?”

สิ้นเสียง ฮองเฮาในฉลองพระองค์ลายหงส์สีดำแดงเดินออกมาจากห้องด้านหลัง

เป็นครั้งแรกที่ฉินเฟิงได้พบฮองเฮา เขาอดทึ่งไม่ได้ สมกับเป็นฮองเฮา มารดาของแผ่นดิน

ฉินเฟิงไม่ลังเล ทันทีที่เห็นก็โค้งคำนับ

“จ่างเล่อป๋อฉิน ขอเข้าเฝ้าอองเฮา”

“ถวายพระพรฝ่าบาท ขอพระองค์มีพระชนม์ยืนนาน พระวรกายแข็งแรง”

องค์หญิงใหญ่กับฉีหยางจวิ้นจู่สบตากัน ทั้งจนใจและกังวล

เมื่อครู่ ฉินเฟิงยังคงแสดงท่าทีคุกคาม เด็ดขาด แต่พริบตา กลับกลายเป็นบัณฑิตผู้เคารพกฎธรรมเนียมแล้ว

การปรับตัวของเขาช่างล้ำเลิศจริง ๆ

ไม่น่าแปลกใจ ที่ทั้งราชวงศ์หลี่และวังหลัง แทบไม่มีใครต่อกรกับเขาได้

ฮองเฮาแย้มยิ้มบาง ตรัสน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ฉินเฟิง เจ้าเป็นทั้งขุนนางผู้มีความชอบและอนาคตก็จะได้เป็นพระสวามีขององค์หญิงแห่งต้าเหลียง เราสองนับว่าเป็นญาติสนิท ไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตอง เจ้าลุกขึ้นเถิด”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน