บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 724

บทที่ 724 แต่ตั้งเป็นโหวอีกครั้ง

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงลูบคางครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน พอเห็นว่าข้อเสนอนี้มีเหตุผลจึงตรัสถาม “เช่นนั้นตามความเห็นของเจ้า ควรจัดการอย่างไร?”

ฉินเฟิงประสานมือคำนับ “กระหม่อมเคยเห็นในตำราว่า มีแคว้นหนึ่งที่มีการจัดตำแหน่งขุนนางคล้ายกับแคว้นต้าเหลียงของพวกเรา”

“แต่รองจากตำแหน่งซานกง ยังมีตำแหน่งซานกูด้วย ได้แก่ เส่าเว่ย เส่าเป่า และเว่าฟู่”

“เราเลือกเอาตำแหน่งเส่าเป่า มาเป็นตำแหน่งกิตติมศักดิ์ดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

ต่างแคว้นที่ฉินเฟิงกล่าวถึง แท้จริงแล้วหมายถึงระบบซานกงซานกูในราชวงศ์หมิงตามความทรงจำชาติก่อน

แต่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ก็แค่พูดให้น่าเชื่อถือก็พอ

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงไม่ได้รีบร้อนตอบ เขามองไปยังเหล่าขุนนางฝ่ายฮ่องเต้ที่กำลังปรึกษาหารือกัน

แล้วเถียนหยวนโซ่วก็ก้าวออกมา “ขอกราบทูลฝ่าบาท พวกกระหม่อมเห็นว่าเรื่องนี้สามารถทำได้ คำสั่งราชการจะได้ดำเนินได้อย่างราบรื่น นี่ก็เพื่อเพื่อบ้านเมืองและราชบัลลังก์ต้าเหลียง นับว่าเป็นกลยุทธ์อันชาญฉลาดพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อฝ่ายฮ่องเต้เห้นพ้อง ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็ไม่มีอะไรให้ลังเลอีก จึงตรัสตอบ “ข้อเสนอนี้ดำเนินการได้”

“อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งเส่าเป่าจำเป็นต้องมีผู้เชี่ยวชาญมารับหน้าที่ ถ้าตกอยู่ในมือของผู้ที่จุดยืนไม่มั่นคงย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะกลายพวกประจบสอพลอ”

“เหล่าขุนนางผู้เป็นที่รัก พวกเจ้าคิดว่าผู้ใดสมควรดำรงตำแหน่งเส่าเป่าเล่า?”

ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ฉินเฟิง

ในฐานะหัวหน้าพรรคของพลพรรคเถาหลิน ฉินเฟิงพลิกสถานการณ์ในช่วงเวลาสำคัญ ยับยั้งพลพรรคเถาหลินจากการทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แสดงให้เห็นถึงจุดยืนที่มั่นคง

เถียนหยวนโซ่วเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อฉินเฟิงอย่างสิ้นเชิง เขาประสานมือ ทูลฮ่องเต้ต้าเหลียง “กระหม่อมคิดว่า ตำแหน่งเส่าเป่าสมควรแต่งตั้งให้จ่างเล่อป๋อฉินรับหน้าที่จะเหมาะสมที่สุด”

เมื่อแม้แต่เถียนหยวนโซ่วยังเสนอชื่อ เหล่าขุนนางพลพรรคเถาหลินก็ยินดีเห็นด้วย

“ใต้เท้าเถียน คำกล่าวนี้มีเหตุผล ข้าเห็นด้วย”

“กระหม่อมก็เห็นด้วยเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็คิดว่า ผู้ที่เหมาะสมที่สุดคือฉินเฟิง

เมื่อครู่ฉินเฟิงแสดงจุดยืนชัดเจนแล้วว่า ตราบใดฮ่องเต้ต้าเหลียงไม่วางแผนร้าย ฉินเฟิงก็นอบกายถวายตัว ภักดีอย่างถึงที่สุด

และความจริงก็พิสูจน์แล้วว่า ฉินเฟิงเป็นคนที่ไว้วางใจได้

ขณะที่ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงกำลังจะตัดสิน ฉินเฟิงพูดขึ้นอย่างกะทันหัน ตัดบทการสนทนาของทุกคน

“ข้า ฉินเฟิง ย่อมรับตำแหน่งเส่าเป่าได้ แต่ยังมีผู้ที่เหมาะสมกว่าข้า”

“อีกอย่าง ข้ากำลังจะเดินทางไปเป่ยตี๋ พอข้าจากไป ราชสำนักก็จะเหลือเพียงมหาเสนากับราชครู ถ้าเป็นเช่นนั้น การตั้งหรือไม่ตั้งตำแหน่งเส่าเป่าจะต่างกันอย่างไร?”

กล่าวถึงตรงนี้ ฉินเฟิงหันมองเฉินเจิ้ง “ใต้เท้าเฉิน เชิญท่านรับตำแหน่งเส่าเป่าด้วย”

เฉินเจิ้ง…

แววตาฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงเป็นประกาย นอกจากฉินเฟิงแล้ว เฉินเจิ้งที่ผู้นำขุนนางผู้ซื่อตรงนับเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

บุรุษผู้นี้ไม่สนใจเรื่องความสัมพันธ์ทางสังคม ทั้งยังไม่แยแสต่ออำนาจใด ๆ เขาสนใจเพียงสิ่งใดถูกหรือผิดเท่านั้น

การที่ฉินเฟิงเสนอชื่อเฉินเจิ้ง แสดงถึงความปรารถนาดีอย่างยิ่ง

ตอนนี้ ความระแวงสงสัยที่ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงมีต่อฉินเฟิงที่เหลืออยู่น้อยนิดพลันหายไปหมดสิ้น

ความรู้สึกประหนึ่งได้หลุดพ้นจากนรกกลับคืนสู่โลกมนุษย์อีกครั้ง

เฉินเจิ้งประสานมือ กล่าวเสียงเบาว่า “ในฐานะเสนาบดีกรมม้าหลวง มีหน้าที่รับผิดชอบมากมายอยู่แล้ว เกรงว่าจะไม่สามารถรับตำแหน่งเส่าเป่าได้”

เฉินเจิ้งปฏิเสธ แต่ฉินเฟิงก็ยังไม่ละความตั้งใจ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมากขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน