บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 735

บทที่ 735 ข้าเพียงแต่พิจารณาทุกความเป็นไปได้

หลู่ฉือยินดีนัก เพียงกำจัดพวกพลธนูที่รุกเข้ามา เขาก็จะได้กู้หน้า แล้วนำกองทัพกลับเข้าเมืองได้ ส่วนเรื่องฝังศพ ยุ่งยากเกินไปจริง ๆ

เขาถอนหายใจ ถ้ารู้แต่แรกก็คงฟังคำพูดของหม่าถิงอวิ๋นไปแล้ว จะได้ไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์น่าลำบากใจเช่นนี้

กองทหารม้าที่หนึ่งพุ่งเข้าโจมตีพลธนูที่รุกเข้ามา

ผลคือม้าศึกยังวิ่งได้ไม่ทันเต็มที่ พลธนูที่ยังอยู่ในค่ายก็ยิงธนูออกมาก่อกวน

หลังคำนวณระยะทาง พลธนูก็เล็งธนูขึ้นฟ้า ห่าธนูวาดแนวโค้งมุมสูง ตกใส่กองทหารม้าที่หนึ่งอย่างแม่นยำ

พร้อมกันนี้ พลธนูที่รุกเข้าใกล่เป่ยตี๋ย่อตัวต่ำ แล้วยกธนู ยิงในตรง

ถูกพลธนูโจมตีสองทางทั้งจากด้านบนและด้านหน้า กองทหารม้าที่หนึ่งล้มตายกว่ายี่สิบคน

หัวหน้ากองทหารที่หนึ่งกัดฟันแน่น ไม่มีทีท่าว่าจะถอย ทั้งยังนำเหล่าทหารเร่งความเร็ว ทะยานใส่พลธนูตามเป้าหมายเดิม

ห้าสิบก้าว สี่สิบก้าว สามสิบก้าว…

ระยะทางลดลงเหลือแค่ยี่สิบก้าวแล้ว ตอนนี้เอง หัวหน้ากองทหารที่หนึ่งมองเห็นได้ชัดเจน สิ่งที่พลธนูร้อยคนแบกไว้บนหลังไม่ใช่ซองธนู ไม่ใช่แหลนหรือหอก แต่เป็นโล่ขนาดใหญ่ พอทหารม้ารุกมาใกล้

ตึง!

พลธนูกว่าร้อยคนวางธนูแล้วทรุดตัวลงกับพื้น

โล่ใหญ่บนหลังราวกับกระดองเต่า!

อีกสิบก้าว

กองทหารม้าไม่อาจชะลอความเร็ว หากทหารม้าที่อยู่ด้านหน้าลดความเร็วกะทันหัน ย่อมถูกทหารม้าที่ตามมาด้านหลังเหยียบ

ไม่มีทางเลือก หัวหน้ากองทหารที่หนึ่งฝืนใจยกแหลนม้าแทงใส่ ‘กระดอง’ พลธนูที่หมอบอยู่บนพื้นอย่างแรง

เคร้ง!

เสียงกังวาน แหลนม้าปะทะโล่ใหญ่ที่ช่างฝีมือค่ายเทียนจีสร้างขึ้น นอกจากทิ้งรอยตื้น ๆ ไว้ ก็ไม่อาจสร้างภัยคุกคามใด ๆ ได้อีก

แล้วกองทหารม้าเป่ยตี๋ที่ไม่อาจชะลอความเร็วเหยียบย่ำบนโล่ใหญ่ของพลธนูเป่ยซีไป

กองทหารม้าเป่ยตี๋เหยียบย่ำลงบนโล่ใหญ่ แต่ใต้โล่ใหญ่มีไม้สองท่อนสอดผ่านรักแร้ทั้งสองข้างของพลธนูปักลงบนพื้น ช่วยรับน้ำหนักของม้าศึก อีกทั้งด้วยทหารม้าเป่ยตี๋บุกเร็ว ทำให้ม้าศึกควบผ่านไปไว พลธนูส่วนใหญ่เลยไม่ได้รับความเสียหายใดเลย

มีเพียงไม่กี่คนที่โชคร้ายไม่ได้หลบให้ดี ขาท่อนล่างโผล่พ้นโล่ใหญ่ เลยถูกม้าเหยียบกระดูกหัก

หลังกองทหารม้าเป่ยตี๋ผ่านกองพลธนเป่ยซีไป หัวหน้ากองทหารที่มือยกมือ ออกคำสั่ง “ลดความเร็ว! ลดความเร็ว!”

“หมุนกลับ! หมุนกลับ!”

น่าเสียดาย พอพวกเขาเหยียบโล่ใหญ่ผ่านไป ก็เข้าใกล้ค่ายแนวหน้ามาแล้ว เหลือระยะห่างแค่สามสิบก้าวเท่านั้น

พลธนูในค่ายที่หนึ่งของฉินเฟิงยืนเรียงเป็นสองแถว ผลลัพธ์คาดเดาได้…

ฉึบ ฉึบ ฉึบ…

พลธนูสองแถวยิงออกไปพร้อมกัน ด้วยระยะเพียงเท่านี้ อีกทั้งยังเป็นเป้าใหญ่อย่างกองทหารม้า พริบตา ทหารม้าเป่ยตี๋ล้มตายไปกว่าสามสิบคน บาดเจ็บอีกนับไม่ถ้วน

ลูกธนูที่พุ่งผ่านกองทหารม้าครอบคลุมไปพลธนูล่อ แต่เนื่องจากพวกเขายังนอนราบหลบอยู่ใต้กระดองจึงไม่มีใครบาดเจ็บ

กองทหารม้าเหลือรอดราวร้อยคนหันหัวม้าเตรียมถอยทัพด้วยความสิ้นหวัง ตอนนั้นเองพวกเขาพบว่า พลธนูเหยื่อล่อลุกขึ้นจากพื้นแล้ว

โล่ใหญ่ตั้งขวางอยู่บนพื้นด้านหน้า พลธนูใช้ร่างกายยันโล่อยู่ด้านหลัง สร้างแนวป้องกันสามเหลี่ยมที่มั่นคงที่สุดขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน