บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 744

บทที่ 744 มาถึงนานแล้ว

หลู่ฉือตกตะลึง เขามองฉินเฟิง นึกว่าตนหูฝาดไป

ฉินเฟิงเป็นขุนนางต้าเหลียง แต่ข้างกายถึงมีราชวงศ์ที่ถูกต้องตามกฎหมายของเป่ยตี๋? แล้วจากท่าที เกรงว่าคงไม่ใช่ราชวงศ์ธรรมดาเสียด้วย ดีไม่ดีก็อาจเกี่ยวข้องถึงความชอบธรรมของฮ่องเต้เป่ยตี๋ด้วยซ้ำ…

ก่อนหน้านี้ในการเจรจา เป่ยตี๋ถูกกดดันจนยอมลงนามในข้อตกลง ‘ส่งมอบตัวประกัน’ แต่รับปากเพียงจะส่งองค์หญิงมาอภิเษก และส่งซื่อจื่อมา ‘ศึกษาเล่าเรียน’

แม้ตัวประกันทั้งสองจะเป็นราชวงศ์ แต่ถ้าพูดถึงความชอบธรรมในบังลังก์ไม่นับว่าเกี่ยวข้อง

ทว่าแววตาเปี่ยมความมั่นใจของฉินเฟิง ก็ทำให้หลู่ฉือตระหนักว่า ฉินเฟิงไม่ใช่คนพูดจาเลื่อนลอย ถ้าเขาเอ่ยปากย่อมต้องเป็นจริง แต่หลู่ฉือก็ไม่อาจเข้าใจแผนการของฉินเฟิงได้เลย

……

ขณะเดียวกัน พระราชวังเป่ยตี๋ บริเวณลานกว้างนอกท้องพระโรง ฮ่องเต้เป่ยตี๋ยืนเอามือไพล่หลัง เดินสบาย ๆ ขณะฟังรายงานจากหน่วยนกฮูกราตรี

“ทูลฝ่าบาท ไนติงเกลที่แฝงตัวอยู่ในเมืองหลวงต้าเหลียงกลับมาแล้ว และนำข่าวสำคัญมาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้เป่ยตี๋พยักหน้าเล็กน้อย บนใบหน้าบ่งบอกว่ายินดี

ทั่วหล้ารู้เพียงว่าหน่วยนกฮูกราตรีคือดวงตาของเป่ยตี๋ที่คอยสอดส่องทั่วหล้า หารู้ไม่ว่า เทียบกันแล้ว สายลับที่ล้วงความลับสำคัญของแคว้นต้าเหลียงได้จริง ๆ คือเหล่าสตรีถูกขนานนามว่า ‘ไนติงเกล’

ตามชื่อ ไนติงเกลย่อมต้องเป็นหญิงงาม รู้วิธียั่วยวนบุรุษ พวกนางแฝงตัวอยู่บนเรือสำราญบนทะเลสาบแสงจันทร์ ในเมืองหลวงของแคว้นต้าเหลียง

แขกทุกคนที่ไนติงเกลได้พบล้วนเป็นผู้มีอำนาจในเมืองหลวง เมื่อมาเที่ยวบนเรือสำราญ ย่อมไม่ระวังตัว แค่ดื่มสุราแรงเข้าไปไม่กี่จอก ได้ยินเสียงออดอ้อนหวานหูไม่กี่คำ ผู้มีอำนาจเหล่านั้นก็พลั้งปากเล่าความลับแล้ว

องครักษ์ชุดดำของฮ่องเต้ต้าเหลียงกับองครักษ์เสื้อแพรของฉินเฟิงล้วนเคยกวาดล้างหน่วยนกฮูกราตรีในเขตเมืองหลวงต้าเหลียง แต่ไม่เคยรู้และสงสัยการมีอยู่ของไนติงเกล

ถ้าให้พูดตามตรง การก่อตั้งไนติงเกลต้องขอบคุณแคว้นต้าเหลียง

ถ้าไม่ใช่ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงเอาแต่สนใจการถ่วงดุล มุ่งความสนใจไปที่ต่างแคว้น หรือไม่ก็กดข่มขุนนางในราชสำนัก ทำให้ภายในแคว้นเกิดภัยพิบัติและเรื่องเลวร้าย ประชาชนอยู่อย่างทุกข์ยาก

หน่วยนกฮูกราตรีจะติดต่อหญิงสาวท้องถิ่นของต้าเหลียงได้อย่างไร?

สตรีเหล่านี้ล้วนเป็นคนต้าเหลียงที่ขาดแคลนอาหาร ต้องทนเห็นครอบครัวอดตายต่อหน้า จนเคียดแค้นชิงชังฮ่องเต้และเหล่าขุนนางต้าเหลียง ความชิงชังฝังรากลึก พอนกฮูกราตรีสอดมือเข้ายุก็ทุ่มเทสุดกำลังทำงานให้เป่ยตี๋

หน่วยนกฮูกราตรีที่อยู่ข้างกายรายงานแผ่วเบา “ฝ่าบาท ฉินเฟิงนำคณะทูตออกเดินทางมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ปกติคณะทูตเดินทางช้า คาดว่าตอนนี้น่าจะยังอยู่ที่ชายแดน”

“ส่วนทางเทือกเขาสยงอิง ตอนนี้ยังถูกกองทัพเป่ยซีล้อมแน่นหนา ตามข้อมูลที่ได้รับก่อนหน้านี้ น้ำดื่มที่กักตุนไว้ในเทือกเขาสยงอิงน่าจะมีพอแค่สำหรับสามเดือนพ่ะย่ะค่ะ”

“อีกอย่าง การต่อสู้ระหว่างฉินเฟิงกับฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงเหมือนจะยุติลงแล้ว”

“ฉินเทียนหู่ดำรงตำแหน่งเสนาบดีกรมกลาโหมควบตำแหน่งมหาเสนา เฉินเจิ้งได้รับการแต่งตั้งเป็นเส้าเป่า ‘เส้าเป่า’ นี้เป็นเพียงตำแหน่งลอย ๆ มีไว้ถ่วงดุลอำนาจระหว่าง มหาเสนากับราชครู ให้แน่ใจว่าราชกิจบ้านเมืองจะเป็นไปอย่างราบรื่น”

“นอกจากนี้ ฉินเฟิงได้รับแต่งตั้งเทียนลู่โหว อีกทั้งยังได้รับพระราชทานชายแดนเหนือเป็นเขตปกครอง แม้จะเป็นเพียงตำแหน่งโหว แต่ก็เป็นหัวหน้าของโหวทั้งร้อย อำนาจเทียบเท่าอ๋อง”

ฮ่องเต้เป่ยตี๋คาดการณ์ไว้แล้วว่าหลังเจรจาสันติภาพ แคว้นต้าเหลียงจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ตอนแรกคาดเดาว่า ด้วยนิสัยของฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงย่อมต้องปราบปรามฉินเฟิงอย่างรุนแรง แต่ความจริงกลับไม่ใช่ เพราะอำนาจของฉินเฟิงยิ่งใหญ่ถึงขนาดฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็ไม่อาจเพิกเฉย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน