บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 750

บทที่ 750 ยึดรังนกกางเขน

พอได้ยินคำพูดของฉินเฉิงซื่อ จิ่งเชียนอิ่งหน้าแดงก่ำ หลายครั้งที่นางอยากจะอธิบายว่าตนเองไม่ได้อ่อนแอเหมือนที่มารดากล่าว แต่พอคำพูดมาถึงปากก็กลืนกลับลงไป สุดท้ายก็ได้แต่พยักหน้าครางรับเสียงเบา “เจ้าค่ะ”

พอได้รู้กลยุทธ์ที่ฉินเฟิงใช้โจมตีเทือกเขาสยงอิง ทั้งเรือนหลังที่เงียบเหงาก็ถูกเติมเต็มด้วยเสียงหัวเราะ

เสิ่นชิงฉือยิ้มเต็มใบหน้า ส่ายหน้าพลางพึมพำ “เฟิงเอ๋อร์ช่างมีความคิดแปลก ๆ ได้ตลอดจริง ๆ ถึงกับคิดวิธีแบบนี้ออกมาได้ ข้าก็ไม่รู้ว่าในสมองของเขามีอะไรอยู่กันแน่”

ฉินเฉิงซื่อกลั้นขำพลางพูดว่า “เจ้าเด็กสารเลวช่างคิดอุบาย ถึงกับเก็บอุจจาระ… ชาตินี้ข้าจะได้เห็นความสง่างามของเขาหรือไม่”

แม้ปากฉินเฉิงซื่อจะตำหนิ แต่ในใจและดวงตากลับเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ฉินเฟิงยึดเทือกเขาสยงอิงได้นับว่าเป็นวีรกรรมยิ่งใหญ่

“เชียนอิ่ง ตามแผนเดิม ยามนี้คณะทูตควรจะถึงชายแดน ดังนั้นหลังยึดเทือกเขาสยงอิงได้แล้ว เฟิงเอ๋อร์คงไม่ย้อยกลับมา แต่มุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงเป่ยตี๋เลย”

“เจ้าไปเก็บข้าวของ ติดตามเฟิงเอ๋อร์ไปเถิด”

จิ่งเชียนอิ่งยินดีนัก นางพยักหน้าอย่างแรง แล้วรีบเข้าไปเก็บข้าวของ ไม่อยากเสียเวลาแม้แต่น้อย

เสิ่นชิงฉือที่อยู่ข้าง ๆ อิจฉานัก นางเองก็คิดถึงเจ้าเด็กตัวแสบเหมือนกัน แต่เมื่อพิจารณาว่าการเดินทางไปเป่ยตี๋อาจมีอันตราย และนางเองก็ไม่สามารถแบกของหนักได้ ถ้านางไปย่อมกลายเป็นภาระ เลยได้แต่ล้มเลิกความคิด

ข่าวที่ฉินเฟิงยึดเทือกเขาสยงอิงได้แพร่กระจายไปทั่วชายแดนเหนืออย่างรวดเร็ว

แม่ทัพใหญ่กองทหารชายแดนที่กำลังสนทนากับหมิงอ๋องอยู่ พอได้ยินข่าวก็ตกตะลึงตาค้าง

“อะไรกัน? เร็วถึงเพียงนี้!”

“ข้าจำได้ว่าเมื่อราวสิบกว่าปีก่อน เป่ยตี๋รุกรานชายแดนบ่อยครั้ง กองทัพชายแดนเหนือเคยบุกโจมตีเทือกเขาสยงอิงอย่างฉับพลันครั้งหนึ่ง ส่งทหารไปทั้งหมดสี่พันคน ไม่ถึงครึ่งวันก็พ่ายแพ้ยับเยิน เหลือรอดกลับมาเพียงพันกว่าคนเท่านั้น นับแต่นั้นมา ไม่ว่าผู้ใดจะขึ้นคุมกองกำลังชายแดนเหนือก็ไม่เคยคิดบุกเทือกเขาสยงอิงอีก”

“ฉินเฟิงยึดเทือกเขาสยงอิงได้นับว่าเหลือเชื่อแล้ว แต่กลับมีเรื่องเหลือเชื่อกว่าคือเขาทำได้ในเวลาไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ!”

“หมิงอ๋อง โหวฉินคงไม่ใช่เทพสงครามกลับชาติมาเกิดจริง ๆ ตามคำเล่าลือกระมัง?”

หมิงอ๋องก็ไม่อยากเชื่อเช่นกัน เขามองหน้าแม่ทัพใหญ่ และเพื่อยืนยันให้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หมิงอ๋องจึงสั่งให้ทหารส่งสารเล่าเรื่องราวทั้งหมดโดยละเอียด

เมื่อทราบถึงกลยุทธ์ของฉินเฟิง แม่ทัพใหญ่ก็ส่ายหน้า “การรบแบบสิ้นเปลืองเช่นนี้ คงมีแต่ฉินเฟิงที่ทำได้”

แม่ทัพใหญ่กองทหารชายแดนคัดค้านทันที “ไม่ใช่การรบแบบสิ้นเปลืองเสียทีเดียว”

“แม้ในช่วงแรกฉินเฟิงจะทุ่มทรัพยากรมหาศาล ทั้งไม้สร้างรถยิงหิน หอนแกะสลักกลม รวมถึงการขนศพและน้ำมันที่ต้องเสียเงินไม่น้อย”

“แต่ช่วงหลัง สิ่งที่โยนเข้าไปในป้อมปราการล้วนเป็นของเสียที่เกิดขึ้นในค่ายทหารทุกวัน ทั้งอุจจาระและเศษอาหาร”

“เมื่อคำนวณอย่างละเอียดแล้ว สงครามคราวนี้ไม่นับว่าสิ้นเปลืองมากนัก ค่าใช้จ่ายหลักทั้งหมดอยู่ที่อาหารและเครื่องนุ่งห่มของทหารและม้า”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน