บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 767

บทที่ 767 เปลี่ยนแปลงในชั่วพริบตา

ฉินเฟิงทำให้พลธนูเดินเท้าเอาชนะกองทหารม้าได้ ปัจจัยสำคัญที่สุดก็คือเงิน

เขาบัญชาการพลธนูเดินเท้าใช้กลยุทธ์ยิงคลุมพื้นที่ เน้นการกดดันเป็นหลัก แม่นยำเป็นรอง แต่กลยุทธ์นี้สำหรับกองทัพส่วนใหญ่และแคว้นถือว่าฟุ่มเฟือยเกินไป

ลูกธนูหนึ่งดอกมีอายุการใช้งานในสงครามสูงถึงห้าปี ต้องใช้ซ้ำหลายครั้ง ลูกธนูทุกดอกที่ยิงออกไปต้องเก็บกลับคืนหลังจบศึก

การผลิตลูกธนูซับซ้อนมาก หัวธนูรองลงมา ก้านธนูคือส่วนที่ท้าทายฝีมือที่สุด เพียงแค่การอบแห้งและปรับแต่งก็มีขั้นตอนถึงเจ็ดแปดขั้นแล้ว

อีกทั้งก้านธนูไม้ต้องแกะสลักด้วยมือล้วน ๆ มีต้นทุนแรงงานมาก

ตามภาวะราคาปกติ ลูกธนูหนึ่งดอกมีราคาเทียบเท่ากับค่าแรงหนึ่งวันของอาจารย์สอนหนังสือ ซึ่งอาจารย์ก็นับว่าเป็นชนชั้นกลางแล้ว

ตามข้อมูลจากกรมโยธาและกรมกลาโหม แคว้นต้าเหลียงมีลูกธนูที่ใช้งานอยู่เพียงสิบล้านดอก รวมกับที่มีสำรองแล้วก็ยังมีเพียงสิบแปดล้านดอกเท่านั้น

ถ้ากล่าวว่ากองทหารม้าคือเครื่องจักรสงครามที่แพงที่สุด ลูกธนูก็คืออาวุธสิ้นเปลืองในสงครามที่แพงที่สุด

มีเพียงผู้มั่งคั่งอย่างฉินเฟิงที่จะใช้กลยุทธ์ยิงคลุมพื้นที่ได้

สำหรับคนอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นแม่ทัพหรือนายกอง สิ่งที่พวกเขาให้ความสำคัญที่สุดคือความแม่นยำในการยิง พยายามไม่ให้พลาดแม้แต่ดอกเดียว

ตำราทางทหารเจียงหยวนมีบันทึกไว้ว่า การยิงที่ไม่สามารถยิงถูกเป้าหมายก็เหมือนกับไม่มีลูกธนู การยิงถูกแต่ไม่สามารถเจาะทะลุเป้าหมายได้ก็เหมือนกับธนูไม่มีหัว

นอกจากนี้ในตำราอู่จิงเซ่อเสวียเจิ้งจงจื่อหมีจี้ก็มีบันทึกเกี่ยวกับวิธีการเพิ่มความแม่นยำในการยิงธนูเอาไว้

แน่นอนว่าฉินเฟิงไม่ได้ยิงแบบกระจายไปทั่วเพียงอย่างเดียว หากเป็นการรบขนาดเล็กหรืออยู่ในสถานการณ์โดดเดี่ยวไร้การสนับสนุน เขาก็จะใช้การยิงแบบแม่นยำ

พูดง่าย ๆ คือปรับให้เหมาะสมกับสถานการณ์ ไม่มีกลยุทธ์ใดใช้ได้กับทุกสถานการณ์

…….

หนิงหู่นำกองทัพเข้าปะทะกับกองพลหมาป่าเหมันต์แล้ว แต่ความรุนแรงของการปะทะไม่สูงนัก เนื่องจากกองกำลังของหนิงหู่ไม่ได้มีเพียงกองทหารม้า แต่มีกองทหารราบด้วย ขณะที่กองพลหมาป่าเหมันต์เป็นกองทหารม้าล้วน

กองทหารม้าเมื่อเผชิญหน้ากับกองกำลังผสมจำเป็นต้องใช้การเคลื่อนไหวคล่องแคล่วรวดเร็ว

และกองทหารม้าของกองพลหมาป่าเหมันต์มีขนาดใหญ่ถึงสองพันคน เฉินหลี่ต้องใช้วิธีแยกกองกำลังออกเป็นกองย่อย แบ่งกองทหารม้าสองพันคนเป็นสิบกอง ใช้ทหารส่งสารการติดต่อสื่อสารระหว่างกองย่อย ด้วยวิธีนี้จึงจะส่งคำสั่งทั่วถึงได้และมีประสิทธิภาพ

กลับกัน หนิงหู่ใช้กลยุทธ์ กองทหารม้าคุ้มกันทหารราบ ส่งกองทหารม้าไปป้องกันไม่ให้กองทหารราบถูกกองทหารม้าของกองพลหมาป่าเหมันต์รบกวน แล้วให้ทหารราบโต้กลับด้วยธนู

กลยุทธ์นี้แม้ลดอัตราการสูญเสียให้ต่ำที่สุดและรบยาวนานขึ้นได้ แต่ก็มีจุดอ่อนชัดเจนคือ ไม่สามารถสร้างภัยคุกคามที่เป็นรูปธรรมแก่ศัตรู ความได้เปรียบในการรบจึงเป็นของกองพลหมาป่าเหมันต์

แต่การโจมตีด้วยธนูเพียงทางเดียวจะเอาชนะได้อย่างไร เพียงเวลาสั้น ๆ หนิงหู่ก็ถูกกองพลหมาป่าเหมันต์กดดันให้ตั้งรับจนเหนื่อยล้า

เฉินหลี่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง เฝ้ารอสถานการณ์ด้านหน้า พอเห็นกองทัพศัตรูอ่อนล้าก็ดูแคลนนัก “ฮึ กองทัพเป่ยซีก็แค่นี้เองหรือ?!”

“ตอนสงครามระหว่างแคว้น กองทัพเป่ยซีแต่ละกองทัพประสานงานกันอย่างยอดเยี่ยมยากจะสู้จนรู้ผลแพ้ชนะ ทว่าตอนนี้กลับไม่ใช่ พวกเขาไม่เชี่ยวชาญการรบขนาดเล็ก ทหารหาญเป่ยตี๋ย่อมบดขยี้ได้แน่นอน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน