บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 769

บทที่ 769 เจ้าหญิงแห่งเป่ยตี๋

ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนตกตะลึง

“วรยุทธ์คุณหนูสี่น่ากลัวนัก…”

“ไม่ใช่แค่น่ากลัว แต่เป็นดั่งเทพเจ้าอำนวย อาศัยเพียงกระบี่เล่มเดียวฟันทหารม้าที่กำลังบุกเร็วไม่ชะงัด ถ้าข้าไม่ได้เห็นกับตา คงไม่มีทางเชื่อแน่”

“พระเจ้า! แข็งแกร่งเหลือเกิน!”

เหล่าทหารชื่นชทเซ็งแซ่ ตามมาด้วยความปีติยินดี กระบี่เดียวของจิ่งเชียนอิ่งไม่เพียงฟันเฉินหลี่ล้ม แต่ยังทำให้ขวัญกำลังใจของทหารต้าเหลียงเพิ่มพูน

กระดูกทั่วร่างของเฉินหลี่หักหลายท่อน อวัยวะภายในเสียหาย แต่เขายังไม่ตาย และยังรับรู้ทุกอย่าง โลกทัศน์ถูกพลิกกลับ เขาไม่เพียงแต่แพ้ให้ฉินเฟิง แต่ยังแพ้ให้กับสตรีข้างกายฉินเฟิงด้วย

การจะเอาชนะฉินเฟิงยากเย็นถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

ขณะที่เฉินหลี่กำลังจะสิ้นใจ ฉินเฟิงก็มาถึงเบื้องหน้า มองเฉินหลี่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด สติเริ่มพร่าเลือน สายตาของเขาไร้ความปรานี แล้วกระทุ้งท้องม้าด้วยขาทั้งสอง ม้าศึกทะยานเหยียบย่ำ

มีคำกล่าวว่า วีรบุรุษย่อมเห็นใจวีรบุรุษ

น่าเสียดายที่ฉินเฟิงไม่ใช่วีรบุรุษ บนสนามรบ เขายินดีจะเป็นคนเลวที่น่ารังเกียจ แล้วการที่วีรบุรุษจะเห็นใจวีรบุรุษด้วยกันต้องดูสถานการณ์ ถ้าเป็นการพบกันส่วนตัว ฉินเฟิงย่อมมีมารยาท แต่บนสนามรบ ได้เห็นกับตาว่าเหล่าพี่น้องทหารที่รบเคียงบ่าเคียงไหล่เลือดอาบแผ่นดิน ฉินเฟิงจะมีเมตตาได้อย่างไร?

“เฉินหลี่ตายแล้ว!”

เมื่อฉินเฟิงตะโกนลั่น ข่าวแพร่สะพัดไปทั่วสนามรบ ทหารฝ่ายศัตรูที่เหลือหมดกำลังใจ แม้กองพลหมาป่าเหมันต์ยังไม่อยากยอมแพ้ แต่ก็หมดเรี่ยวแรงจนไม่สู้ต่อไม่ได้แล้ว

ไม่นานนัก สนามรบที่วุ่นวายก็ค่อย ๆ ชัดเจน ทหารใต้บังคับบัญชาของฉินเฟิงรวมตัวกันโอบล้อมศัตรูที่เหลืออยู่ไว้ตรงกลาง

ฉินเฟิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย ออกคำสั่งเด็ดขาด “สังหารทหารกองพลหมาป่าเหมันต์ทั้งหมด!”

เหล่าทหารปฏิบัติตามทันที ลงมือสังหารทหารกองพลหมาป่าเหมันต์ที่เหลืออยู่หลายร้อยคนจนหมดสิ้น

แม้กองพลหมาป่าเหมันต์จะกล้าหาญจนฉินเฟิงยังอิจฉา และหลายครั้งที่คิดจะดึงตัวมาใช้งาน แต่สุดท้ายเขาก็ละทิ้งความคิดนั้นไป ด้วยยิ่งกล้าหาญ ก็ยิ่งจงรักภักดีมาก การคิดให้กองพลหมาป่าเหมันต์ทรยศเป็นไปไม่ได้

ถ้าได้ใจมาไม่ได้ ก็ทำลายเสีย!

เมื่อกองพลหมาป่าเหมันต์ถูกสังหารก็หมายความว่า ดาบที่คมที่สุดของเป่ยตี๋หักแล้ว

ฉินเฟิงภายใต้การคุ้มกันแน่นหนา จ้องมองเหล่าทหารศัตรูที่เหลืออยู่อย่างเย็นชา ผู้ใดสบตากับเขาก็ล้วนหนาวสั่นไปทั้งร่าง

การตัดสินใจอย่างเด็ดขาดของฉินเฟิง น่ากลัวมาก

เมื่อกองพลหมาป่าเหมันต์ถูกสังหารทั้งหมด ทหารเป่ยตี๋ที่อยู่ก็สิ้นหวังโดยสิ้นเชิง คิดว่าคงหนีความตายไม่พ้นแล้ว แต่ก็เกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น

ฉินเฟิงถามเสียงทุ้มต่ำ “ยังมีแม่ทัพหลงเหลืออยู่หรือไม่?”

เฝิงเชินที่อยู่ในฝูงชนไม่ได้โผล่หัว หวังจะสามารถหลบหลีกสายตาของฉินเฟิง ทว่าสุดท้ายก็ถูกลากตัวออกมา

ถ้าเฝิงเชินยอมตายไม่ยอมจำนน ฉินเฟิงย่อมสังหารเขาโดยไม่ลังเล แต่เฝิงเชินยังมีความหวัง หมายความว่า เขายังใช้ประโยชน์ได้

สีหน้าของฉินเฟิงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว “แม่ทัพเฝิง กองพลหมาป่าเหมันต์ถูกสังหารหมดแล้ว ชัดเจนว่าชะตากรรมของราชวงศ์ปัจจุบันของเป่ยตี๋ใกล้สิ้นสุด เหตุใดเจ้าไม่ละทิ้งความมืดมนแล้วยอมจำนน หันมาสวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ที่ชอบธรรมเล่า?!”

เมื่อฉินเฟิงเชื้อเชิญ เฝิงเชินลำบากใจนัก การสละชีพอย่างองอาจฝากร่างไว้ในขุนเขาเขียวขจีของแผ่นดินเกิดเป่ยตี๋ เฝิงเชินไม่สนใจ เขาเข้าร่วมกองทัพก็เพื่อยศถาบรรดาศักดิ์

แต่จะให้ทรยศก็ไม่สบายใจอีก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน