บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 819

บทที่ 819 กำหนดแนวทางให้ชัดเจน

หลี่อวี้พิจารณาอย่างละเอียดและชั่งน้ำหนักอย่างรอบคอบ รู้สึกว่าข้อตกลงด้านการค้าโดยพื้นฐานสามารถยอมรับได้ แม้ว่าจะเอื้อประโยชน์แก่ต้าเหลียงและเป่ยตี๋เสียเปรียบอยู่ไม่น้อย

แต่แคว้นเป่ยตี๋ตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกมากนัก

อย่างไรก็ตาม หลี่อวี้ไม่ได้ให้คำตอบทันที เรื่องนี้ยังต้องกราบทูลรายงานต่อฮ่องเต้เป่ยตี๋ แล้วต้องผ่านการหารือกับขุนนางกรมการคลังและฝ่ายอื่น ๆ ก่อน

แม้เขาจะสามารถตัดสินใจว่าผ่านหรือไม่ผ่านได้ แต่เขาจะไม่รับหน้าที่นั้น

แน่นอน หากเรื่องนี้สำเร็จก็จะเป็นการสร้างคุณูปการครั้งใหญ่ แต่หากผิดพลาดจะต้องแบกรับความรับผิดชอบและกลายเป็นคนบาปตลอดกาล

อย่างไรก็ตาม การเจรจาการค้าคราวนี้ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับ ‘งานเลี้ยงส่วนตัว’ คืนนี้

อย่างน้อยในสายตาของเฉินซือกับหลี่อวี้ ฉินเฟิงก็ไม่ได้ยากที่จะร่วมมือขนาดนั้น

เมื่อประเด็นสำคัญที่สุดสองอย่างการทหารและการค้าจบลง จางปิ่งกั๋วก็ดึงหัวข้อกลับมาจุดเริ่มต้น คือ ค่าปฏิกรรมสงคราม

“ท่านโหวฉิน เรื่องการทหารยากจะประนีประนอมเป็นเรื่องธรรมดา เพราะแม่ทัพทุกคนล้วนแข็งกร้าว”

“ส่วนการเจรจาการค้ายืดหยุ่นได้มาก”

“หากท่านโหวฉินยอมถอยอีกก้าวในเรื่องค่าปฏิกรรมสงคราม ข้ายินดีจะทูลฝ่าบาท จัดงานเลี้ยงฉลองชัยยิ่งใหญ่ให้แก่ท่าน อีกทั้งการอภิเษกสมรสระหว่างท่านกับองค์หญิงของฮ่องเต้พระองค์ก่อนก็อาจดำเนินไปอย่างราบรื่น”

เดิมจางปิ่งกั๋วตั้งใจจะเรียกจิ่งเชียนอิ่งว่า ‘องค์หญิงใหญ่ แต่พอคำพูดมาถึงริมฝีปาก เขาก็เปลี่ยนใจกลืนกลับ

ด้วยคำเรียกอย่าง ‘องค์หญิงใหญ่’ อาจเป็นการยั่วโทสะฉินเฟิงได้ เพื่อให้การเจรจาดำเนินไปอย่างราบรื่น เขาต้องยอมถอยในด้านการเมือง

ฉินเฟิงพึงพอใจกับความคืบหน้าในคืนนี้ไม่น้อย เขายกจอกสุราขึ้น พลางเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่ทราบว่าท่านเสนาบดีจางต้องการให้ข้าลดหย่อนค่าปฏิกรรมสงครามเท่าใดเล่า?”

จางปิ่งกั๋วรอคำนี้ของฉินเฟิงอยู่นานแล้ว เขารีบกล่าว “ห้าสิบล้านตำลึงสำหรับทั้งแคว้นเป่ยตี๋แล้วไม่นับว่ามาก หากเป็นปีที่อุดมสมบูรณ์ แม้จะจ่ายทีเดียวก็ไม่ใช่ปัญหา”

“แต่หลังจากผ่านสงครามยืดเยื้อหลายปี กำลังของแคว้นถูกรีดหมดสิ้น”

“ไม่ว่าจะเป็นการเสริมกำลังทหารและชุดเกราะ หรือการฟื้นฟูการผลิต การลดภาษี กดราคาสินค้าที่พุ่งสูงขึ้นไม่หยุด ทุกสิ่งล้วนใช้งบประมาณมหาศาล เงินบางส่วนถูกกำหนดตายตัวไว้แต่แรก แม้ฟ้าถล่มก็ไม่อาจเคลื่อนย้าย”

“หาไม่จะกลายเป็นสถานการณ์ที่ดึงผมเส้นเดียวสะเทือนทั้งร่าง”

“ห้าสิบล้านตำลึงเงินแม้ต้องชดใช้ แต่ด้วยสถานการณ์ของแคว้นเป่ยตี๋ตอนนี้ไม่อาจชำระหมดในคราวเดียว”

“เอาอย่างนี้ดีหรือไม่ ท่านโหวฉินลดหย่อนสักยี่สิบล้านตำลึง หรือไม่…ค่าปฏิกรรมห้าสิบล้านตำลึงให้แบ่งชำระห้าปี”

ฉินเฟิงนึกดูแคลนอยู่ในใจ…จางปิ่งกั๋วช่างหน้าด้านเสียจริง

กล้าเอ่ยปากขอลดหย่อนเงินยี่สิบล้านตำลึงง่าย ๆ

น่าขันนัก!

เงินยี่สิบล้านตำลึง หากนำกลับแคว้นต้าเหลียงจะทำประโยชน์ได้มากมายตั้งเพียงใด

ส่วนวิธีการแบ่งจ่ายห้าสิบล้านตำลึงเป็นเวลาห้าปี คือจ่ายปีละสิบล้านตำลึง นั่นก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน

เงินสิบล้านตำลึงสำหรับแคว้นใหญ่โตอย่างเป่ยตี๋แล้ว เพียงแค่กัดฟันสักหน่อยก็สามารถประหยัดได้

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากแบ่งจ่ายค่าปฏิกรรมสงคราม ผลกระทบของเงินก้อนนี้ต่อเป่ยตี๋ก็จะลดลงอย่างมหาศาล

ทว่าเขามาเป่ยตี๋ไม่ใช่เพื่อการกุศล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน