บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 827

บทที่ 827 ยอดฝีมือโจมตี

แม้องค์ชายเจ็ดจะเป็นผู้รักษาราชการแทนแต่ยังไม่ได้รับอำนาจสูงสุด ตามกฎหมาย คำสั่งของฮ่องเต้ต้าเหลียงยังคงมีอำนาจเหนือสิ่งอื่นใด เมื่อรวมกับสถานะมหาเสนาของฉินเทียนหู่ ฮ่องเต้ขุนนางร่วมมือ ทุกคำสั่งทั่วแผ่นดินย่อมต้องเชื่อฟัง

หาไม่ก็นับเป็นกบฏ มีโทษประหารชีวิต

อย่าเห็นว่าฉินเฟิงเอาแต่ทำตัวเหลวไหล เมื่อใดที่เขาลงมือจริง เขามักจะตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและรวดเร็ว คราวนี้ก็เช่นกัน เขาถึงกับมองการไกลไว้ก่อนแล้ว วางแผนใช้โอกาสที่หาได้ยากนี้กดดันกลุ่มอิทธิพลต่าง ๆ ภายในแผ่นดิน

ผู้ใดกล้าไม่เชื่อฟังต้องถูกปราบปรามอย่างรุนแรง!

หากยอมเชื่อฟังก็จะถูกตัดเพียงเขี้ยวเล็บ!

ฮ่องเต้ต้าเหลียงหัวเราะลั่นพลางส่ายหน้า อดทึ่งไม่ได้จริง ๆ “เจ้าเจ็ดเอ๋ยเจ้าเจ็ด กลยุทธ์อดทนที่เจ้าภาคภูมิใจนักหนายังอ่อนหัดนัก ดูเอาเถิด อย่างฉินเฟิงจึงเรียกว่าอดทนจริง เขามีกำลังทหารที่แข็งแกร่งเพียงพอ สามารถยกทัพโจมตีตระกูลหลินและตระกูลใหญ่ทางใต้ได้โดยตรง แต่กลับซุ่มซ่อนเขี้ยวเล็บอยู่เบื้องหลัง”

“สิ่งที่เขารอคอยคือโอกาสอันเหมาะสมที่ทั่วหล้าจะวุ่นวาย ปราบปรามกบฏทั้งหมดในคราวเดียว!”

ฮ่องเต้ต้าเหลียงโบกพระหัตถ์ “ถ่ายทอดราชโองการของเจิ้น มอบอำนาจควบคุมกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ให้แก่มหาเสนาฉินเป็นการชั่วคราว นอกจากนี้ หากฮ่องเต้ตเาเหลียงถูกโจมตี กองทัพชายแดนเหนือสามารถยกทัพเข้าช่วยเหลือได้!”

ได้ยินคำสั่ง หลิวเหยาคุกเข่าลงกับพื้น เปล่งเสียงหวานหนักแน่น “น้อมรับพระบัญชาของฝ่าบาท”

เดิมทีเรื่องที่นางต้องกราบทูลยังมีอีกเรื่อง คือ ขอพระราชทานอนุญาตให้กองทัพชายแดนเหนือสามารถเคลื่อนพลได้ แต่ไม่คาดคิดว่า ก่อนจะได้กราบทูล ฮ่องเต้ต้าเหลียงก็ทรงคาดการณ์ได้แล้ว

ราตรียังไม่สิ้น ทหารส่งสารรีบร้อนมุ่งหน้าสู่เขตเมืองหลวงตรงไปยังค่ายตะวันออก

เมื่อค่ายตะวันออกปรากฏสู่สายตา ทหารส่งสารยังไม่ทันได้ดีใจก็ถูกลูกธนูยิงเสียชีวิตร่วงหลังม้า สิ้นใจคาที่

ทหารลับสามคนซุ่มอยู่บนเส้นทางที่จำเป็นต้องผ่านเมื่อจะไปยังค่ายตะวันออก พวกเขาเดินออกมาจากพุ่มหญ้าที่ซ่อนตัว ค้นหาจดหมายจากร่างของทหารส่งสาร แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

ช่วงเวลาเดียวกัน ภายในห้องทรงพระอักษร แม่ทัพใหญ่แห่งค่ายตะวันออกและตะวันตก รวมถึงแม่ทัพกองทหารรักษาการณ์เมืองหลวง พวกเขาล้วนนั่งไม่ติดที่ด้วยความกระวนกระวาย ตามการคำนวณ ทางภูเขาไท่น่าจะเริ่มต่อสู้กันแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่มีทหารส่งสารกลับมารายงาน พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ภูเขาไท่เลยสักนิด

ทว่าหลี่ยงยังคงใจเย็นอยู่ “ไม่ต้องคิดมาก ทหารส่งสารคงถูกสังหารหมดแล้วนอน”

“ตอนนี้ฉินเฟิงปิดตาเรา แล้วเหมือนว่าการล้อมโจมตีที่ภูเขาไท่จะล้มเหลวแล้ว”

ได้ยินเช่นนั้น แม่ทัพทั้งสามคนหน้าซีดเผือด หันมองกันไปมา พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน

แม่ทัพค่ายตะวันออกเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบที่น่าสะพรึงกลัว เขาเอ่ยเสียงทุ้ม “องคืชาย ฉินเฟิงอยู่ไกลถึงเมืองหลวงเป่ยตี๋เขาจะควบคุมสถานการณ์ภายในแคว้นต้าเหลียงได้อย่างไร? หรือเขาสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้ราวเทพเจ้า คำนวณทุกย่างก้าวของพวกเราไว้ก่อนแล้ว?”

หลี่ยงหลับตาลง สูดหายใจเข้าลึก แล้วกล่าวว่า “ข้าเคยบอกไว้แล้ว อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของพวกเราก็คือฉินเฟิง ก่อนที่เขาจะออกจากเมืองหลวง เขาคงวางแผนไว้อย่างรอบคอบ การกล่าวว่าเขาสามารถคาดการณ์เหตุล่วงหน้าได้ราวกับเทพเจ้าก็ไม่เกินจริง”

แม่ทัพใหญ่แห่งค่ายตะวันตกพูดเสียงต่ำ สีหน้าเย็นชา “หากรู้อยู่แล้ว ตอนนั้นก็ควรจะสังหารฉินเฟิงเสีย จะได้ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้”

หลี่ยงแค่นเสียงเบา “ฮึ สังหารหรือ? จะสังหารอย่างไร? ท่านแม่ทัพใหญ่ เจ้าช่างไม่เข้าใจฉินเฟิงเอาเสียเลย คนผู้นี้ดูภายนอกหยาบกระด้าง แต่แท้จริงละเอียดอ่อนดุจเส้นผม ไม่ว่าเขาจะไปที่ใดรอบกายล้วนซ่อนองครักษ์เงาไว้มาก กระทั่งการเดินทางไปเป่ยตี๋คราวนี้ เขาก็นำทหารชายแดนเหนือไปกว่าหนึ่งพันคน จะมีผู้ใดทำอะไรเขาได้เล่า? เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว อย่ายึดติดกับเรื่องไร้สาระอีกเลย”

แม่ทัพใหญ่กองทัพรักษาการณ์เมืองหลวงขมวดคิ้ว “องค์ชาย หากฝ่ายภูเขาไท่พ่ายแพ้ ต่อไปควรทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?”

จิตสังหารวาบผ่านแววตาของหลี่ยง “ข้าประเมินความสัมพันธ์ระหว่างฮ่องเต้ต้าเหลียงกับฉินเฟิงต่ำเกินไป แม้ทั้งสองคนจะขัดแย้งกัน แต่ก็ยังรักษาความเข้าใจทั้งในฐานะศัตรูและพันธมิตรอยู่คลอด บัดนี้สถานการณ์ชัดเจน ความสัมพันธ์ของพวกเขายิ่งแน่นแฟ้น”

“ฉินเฟิงจะต้องช่วยฮ่องเต้ต้าเหลียงชิงอำนาจกลับคืนแน่นอน เราก็ควรชิงลงมือก่อนเพื่อความได้เปรียบ ยึดเมืองหลวงเสีย!”

หลี่ยงลุกพรวด แล้วออกคำสั่งเสียงทุ้มหนัก “กองทัพตะวันออกและตะวันตกบุกโจมตีกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์! กองทหารรักษาการณ์กวาดล้างกำลังทหารทั้งหมดที่ฉินเฟิงทิ้งไว้ในเมืองหลวง ข้าต้องการทำลายอิทธิพลของฉินเฟิงในเมืองหลวงให้สิ้นซาก!”

แม่ทัพทั้งสามไรเทางให้ถอยแล้ว พวกจำต้องเดินหน้าต่อให้ถึงที่สุด ทั้งสามคนเปล่งเสียงรับ “น้อมรับพระบัญชา!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน