บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 835

บทที่ 835 ระวังคนข้างกาย

“หากหลี่เฉียนขึ้นครองบัลลังก์ แม้จะไม่เทียบเท่าฝ่าบาท แต่ก็จะเป็นฮ่องเต้ที่มีความสามารถแน่นอน!”

“หลี่ยง เขาได้ต่อสู้กับฉินเฟิงมานาน แสดงให้เห็นถึงความสามารถ จุดอ่อนเพียงอย่างเดียวคือยังเยาว์วัยเกินไป ขาดประสบการณ์และความเจนจัด”

“หากให้เวลาหลี่ยงก็จะกลายเป็นฉบับจำลองของฝ่าบาท”

“องค์ชายสามพระองค์ ม่ว่าผู้ใดขึ้นครองบัลลังก์ล้วนเป็นหายนะสำหรับตระกูลใหญ่ทางใต้ทั้งสิ้น!”

“ข้าจำต้องกำจัดพวกเขา แล้วสนับสนุนให้คนไร้ความสามารถขึ้นครองบัลลังก์แทน จึงจะสามารถเป็นแม่แห่งแผ่นดินได้อย่างแท้จริง เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลใหญ่ทางใต้ และสามารถบริหารราชการแผ่นดินจากหลังม่านได้”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ฮองเฮาหันไปมององค์หญิงใหญ่ แล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ”

“ฝ่าบาทยังอยู่ที่ภูเขาไท่มีกองทัพปกป้องพระองค์ พระองค์ยังคงเป็นฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียง เพียงแค่พระองค์กลับมายังเมืองหลวงก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ให้กลับคืนสู่ความถูกต้องได้”

“ไหนจะฉินเฟิงอีก เขาคือเสาหลักของแคว้นต้าเหลียง ตราบใดที่เขายังสนับสนุนฝ่าบาท ก็ไม่มีใครสามารถก่อกบฏต่อฝ่าบาทได้”

“ไม่ว่าจะเป็นฝ่าบาทหรือฉินเฟิง เพียงกลับมาเพียงคนเดียวก็คือวันตายของข้า”

“น่าเสียดาย สายเกินไปเสียแล้ว!”

หนานกงฮองเฮายกยิ้มอย่างมั่นใจ นางอดทนซ่อนตัวมาหลายปี รอคอยวันนี้มาโดยตลอด

หลี่ยงพ่ายแพ้แล้ว แต่แผนการของนางสำเร็จ

ต่อจากนี้ตระกูลฉินจะไม่มีกำลังจัดการเรื่องในเมืองหลวง จำเป็นต้องฉวยโอกาสนี้รีบลงมือในคราวเดียว ยึดเจียงหนานและตระกูลหลิน กว่าฮ่องเต้ต้าเหลียงจะกลับถึงเมืองหลวง แม้จะสืบหาต้นสายปลายเหตุได้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว!

ตระกูลฉินและตระกูลหลินต่อสู้กัน ฮ่องเต้ต้าเหลียงก็จะทำได้แค่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าทำอะไรใหญ่โต

ไม่อย่างนั้น ตระกูลใหญ่ทางใต้จะฉวยโอกาสยกทัพ ร่วมมือกับตระกูลหลินทั้งภายในและภายนอก โจมตีฉินเฟิงจากสองด้าน ผู้ใดจะเป็นผู้ชนะในศึกยังไม่อาจรู้ได้

แม้ฉินเฟิงจะเอาชนะตระกูลหลินได้ ก็เป็นการฆ่าศัตรูพันคน ตัวเองบาดเจ็บแปดร้อยคน แล้วกำลังทหารก็จะอ่อนแอ แล้วตระกูลใหญ่ทางใต้ก็จะไร้คนต่อกร

หากฉินเฟิงพ่ายแพ้ สำหรับตระกูลใหญ่ทางใต้ยิ่งเป็นข่าวดี

เมื่อองค์หญิงใหญ่ทรงทราบเรื่องทั้งหมด แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่สายตาที่ทอดมองไปยังฮองเฮากลับแน่วแน่ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“ข้ายอมรับ ข้าคิดไม่ออกว่าจากนี้ยังจะมีวิธีใดพลิกสถานการณ์ได้”

“แต่ข้ายังอยากเตือนฮองเฮาสักคำ ผู้ใดก็ตามที่ประเมินฉินเฟิงต่ำ สุดท้ายแล้วจะเป็นการยกหินทุบเท้าตัวเอง”

“หากเอาฉินเฟิงมาใช้เป็นหมากตัวหนึ่ง จุดจบจะยิ่งน่าเศร้า”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฮองเฮาอดหัวเราะไม่ได้

“ฮ่า ๆๆ ฉินเฟิงเป็นคนที่จัดการยากจริง ๆ น่าเสียดาย เขาทั้งต้องต่อกรกับเป่ยตี๋ ทั้งต้องจงรักภักดีต่อราชสำนัก ตอนนี้ยังต้องจัดการกับตระกูลหลินอีก”

“ถึงแม้จะมีสามหัวหกแขน ก็คงไม่พอใช้กระมัง?”

พูดถึงตรงนี้ฮองเฮาก็โบกมือ “องค์หญิงใหญ่คงเหนื่อยแล้ว กลับวังพักผ่อนเถิด แต่ก่อนนอน อย่าลืมท่องคัมภีร์สักสองสามรอบ เพื่อขอพรให้ข้าเล่า”

“หากข้าล้ม เจ้าก็จะถูกลงโทษไปด้วย เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ยามรุ่งโรจน์ร่วมรุ่งเรือง ยามตกต่ำร่วมร่วงโรย”

องค์หญิงใหญ่ทอดสายตามองฮองเฮาอย่างลึกซึ้ง โดยไม่เอ่ยวาจาใดอีก

แม้ในใจนางจะรู้ดีว่า ก้าวพลาดไปแล้วหนึ่งก้าว ย่อมพลาดไปทุกก้าว ไม่อาจแก้ไขได้แล้ว

แต่นางก็ยังคงเชื่อมั่นว่า ฉินเฟิงสามารถพลิกสถานการณ์อันย่ำแย่นี้ได้

ต่อจากนี้ชื่อเสียงของแคว้นต้าเหลียงขึ้นอยู่กับเขา

ฟ้าสาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน