บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 843

บทที่ 843 ใต้ฝ่าพระบาทของโอรสสวรรค์แล้วอย่างไร?

ได้ยินคำพูดนี้ ฉินเฟิงไม่พอใจ เท้าที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงัก สายตาไม่เป็นมิตรเหลือบมองหลิวอี้

“เจ้าคิดว่า พี่หนิงไม่คู่ควรจะต้อนรับเจ้าหรือ?”

หลิวอี้ตอบกลับโดยไม่ต้องคิด “แน่นอน!”

เขาเชิดหน้าสูง ไม่เหมือนบุตรชายของผู้ช่วยเสนาบดี ท่าทีเหมือนรัชทายาทเสียมากกว่า เขากล้ายโสโอหังเช่นนี้ก็เพราะสถานการณ์ในราชสำนักเป่ยตี๋ตอนนี้ค่อนข้างพิเศษ

ในแง่ความแข็งแกร่งทางอำนาจ ฝ่ายเหยี่ยวไม่อาจเทียบกับเฉินซือและหลี่อวี้ด้วยซ้ำ แต่ช่วงการลงนามข้อตกลงระหว่างสองแคว้น ฝ่ายเหยี่ยวกลับชูความคิดเห้นของประชาชน สร้างจุดยืนทางศีลธรรมอันสูงส่ง

และเพราะบิดาของหลิวอี้เป็นผู้ช่วยเสนาบดีกรมโยธา เป็นเสาหลักของฝ่ายเหยี่ยว หลิวอี้จึงกล้าโอ้อวด

“ฮึ! ฉินเฟิง เจ้าในฐานะทูตของแคว้นต้าเหลียง ตามหลักแล้วควรมีสิทธิ์และศักดิ์ศรีเทียบเท่ากับขุนนางแคว้นเป่ยตี๋เรา แต่ถ้าข้าจำไม่ผิด เจ้าเป็นเพียงโหว อย่าว่าแต่หนิงหู่เลย แม้แต่ตัวเจ้า เมื่ออยู่ต่อหน้าข้าก็ควรให้ความเคารพสามส่วน”

ผู้ช่วยเสนาบดีกรมโยธาเป็นขุนนางขั้นสามที่มีอำนาจจริงในมือ

หลิวอี้จะแสดงความเคารพอย่างสุดซึ้งก็เพียงผู้มีบรรดาศักดิ์ขั้นกง หรือโหวที่ได้รับการสถาปนาตั้งแต่ก่อตั้งราชวงศ์ นอกนั้น ต่อให้มีบรรดาดาศักดิ์โหวก็ไม่อยู่ในสายตาหลิวอี้

แม้แต่ฉินเฟิงที่เป็นเทียนลู่โหวเขาก็สนใจ pjv,ไม่ต้องพูดถึงแล้วเชียนฮู่โหวอย่างหนิงหู่!

หลิวอี้ไม่รู้เลยว่า คำพูดของเขาแตะโดนเส้นแบ่งสุดท้ายฉินเฟิงเข้าแล้ว

แน่นอนไม่ว่าผู้ใดก็ดูหมิ่นฉินเฟิงไม่ได้ และการดูหมิ่นพี่น้องของฉินเฟิงก็ยิ่งไม่ได้เด็ดขาด

“ฮึ หลิวอี้ บุตรขุนนางกรมโยธา อาศัยว่าบิดาเป็นขุนนางใหญ่ในราชสำนัก ชินกับการข่มเหงผู้อื่น แต่ข้าเป็นทูตจากแคว้นต้าเหลียง การที่เจ้ามาอวดดีต่อหน้าข้า ไม่สมควรกระมัง?”

ได้ยินแบบนี้ หลิวอี้พลันหัวเราะเยาะ “ฮ่า ๆ แล้วอย่างไร? ถ้าวันนี้ข้าทำให้เจ้าอับอาย แล้วเจ้าจะทำอะไรได้?”

“ต่อให้เจ้ากล้าหาญเพียงใด เจ้าก็ไม่อาจแตะต้องข้าได้แม้แต่น้อย เว้นเสียแต่ว่าเจ้าไม่ต้องการให้การค้าระหว่างสองแคว้นเกินขึ้น”

หลิวอี้ยกยิ้มภาคภูมิใจ ตามความคิดของเขา ฉินเฟิงไม่มีทางกล้าทำการบุ่มบ่าม เพราะการค้าที่ฉินเฟิงกับเฉินซือเพิ่งตกลงกันได้อย่างยากลำบากจะดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่นหรือไม่ ยังต้องดูว่ากรมโยธาจะสนับสนุนหรือเปล่า

หากฉินเฟิงกล้าแตะต้องแม้แต่ขนเส้นเดียวของเขา กรมโยธาและฝ่ายเหยี่ยวทั้งหมดย่อมฉวยโอกาส พยายามผลักดันให้ยกเลิกสนธิสัญญาการค้า!

สายตาของผู้คนรอบ ๆ จับจ้องฉินเฟิง

ทว่าฉินเฟิงไม่รีบร้อน เพียงแค่จ้องมองหลิวอี้เงียบ ๆ

“คุณชายหลิว ข้อตกลงคราวนี้เกี่ยวข้องกับชะตากรรมของแคว้นเจ้าในอีกหลายปีข้างหน้า เพียงแค่ทำตามข้อตกลง แม้จะไม่สามารถฟื้นฟูจนกลับไปสู่สูงสุด แต่ก็ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ประชาชนดีขึ้นได้อีกครั้ง”

“แต่เจ้ากลับยั่วยุข้าครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงเพราะเจ้าไม่ชอบหน้าข้า หรือว่าเจ้ามีเจตนาแอบแฝง หวังใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างขัดขวางการทำสัญญาข้อตกลง?”

สีหน้าของหลิวอี้พลันมืดครึ้ม ในฐานะบุตรชายของผู้ช่วยเสนาบดีกรมโยธา เขาย่อมแบกรับภารกิจขัดขวางข้อตกลง แต่ไม่คาดคิดว่าฉินเฟิงจะเปิดโปงต่อหน้าธารกำนัล

แม้ในใจหลิวอี้จะดูแคลนฉินเฟิง แต่เขาจะไม่มีวันเชื่อมโยงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้กับข้อตกลงการค้าระหว่างแคว้น

หลิวอี้หัวเราะเยาะ “เฮ่อ ๆ ฉินเฟิง อย่าเข้าใจผิด ข้าเพียงไม่ชอบหน้าเจ้า ไม่เกี่ยวกับข้อตกลงใด”

“ข้าหาไม่ชอบเจ้าก็เรื่องหนึ่ง กรมโยธาคัดค้านข้อตกลงก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ไม่ควรนำมาปะปน!”

ได้ยินแบบนี้ ฉินเฟิงพยักหน้า แล้วไม่พูดอะไรอีก เพียงส่งสัญญาณทางสายตาให้หนิงหู่

หนิงหู่เข้าใจความหมาย ก้าวเข้าไปหาหลิวอี้อย่างรวดเร็ว แล้วเตะเข้าที่หน้าอกของเขา หลิวอี้ที่ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายจะทนรับการเตะของหนิงหู่ได้อย่างไร? เขาล้มกระแทกพื้นก้นจ่ำเบ้า แล้วกระอักเลือดออกมา สีหน้าทั้งตกใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน