บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 853

บทที่ 853 อำนาจเกิดจากด้านล่างขึ้นสู่ด้านบน

การค้าใด ๆ ก็ไม่อาจละเลยต้นทุนการขนส่งอันสำคัญได้ ยิ่งการคมนาคมล้าหลังเท่าใด ต้นทุนการขนส่งก็ยิ่งเป็นตัวชี้ขาดความเป็นความตายมากขึ้นเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น พ่อค้าจากเป่ยตี๋ หากต้องการขนส่งสินค้าเข้าไปในดินแดนแคว้นต้าเหลียง ถ้าไม่ขอเส้นทางผ่านเมืองซางโจว เลือกเส้นทางที่ไกลกว่า เวลาที่เพิ่มขึ้นไม่ใช่แค่ไม่กี่ชั่วยามหรือไม่กี่วันเท่านั้น

เมืองซางโจวกว้างจากตะวันออกไปตะวันตกเกือบหนึ่งพันห้าร้อยลี้ อีกทั้งขบวนพ่อค้าก็เดินทางช้าอยู่แล้ว หากต้องอ้อมเมืองซางโจว ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางทางตะวันตกผ่านแคว้นเกาชาน หรือทางตะวันออกผ่านแคว้นเยว่จ้าวก็จะเพิ่มระยะเวลาเดินทางขึ้นอีกสองเดือน!

ช่วงสองเดือนนี้ ไม่นับค่าแรง แค่อาหารที่คนและสัตว์ต้องบริโภคก็น่าตกใจแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น มีคำกล่าวว่า ยิ่งนานยิ่งมีเรื่อง การเลือกเส้นทางอ้อม อีกทั้งยังเป็นการหลีกเลี่ยงเส้นทางการค้าหลัก ย่อมเพิ่มความเสี่ยงนานัปการอย่างมหาศาล

ทั้งโจรป่าที่ซุ่มอยู่ตามป่าและภูเขา รวมถึงกองโจรและพวกอันธพาลที่เห็นแก่ทรัพย์ ล้วนเพียงพอที่จะทำให้ขบวนพ่อค้าต้องลำบากทั้งสิ้น

นี่เป็นเพียงความเสี่ยงที่พ่อค้าต้องแบกรับ หากขยายไปถึงระดับการค้าทั้งหมด เส้นทางการค้าซางโจวจะเป็นตัวตัดสินโดยตรงว่าการค้าของเป่ยตี๋จะมีความสามารถในการแข่งขันหรือไม่

การสูญเสียเส้นทางการค้าซางโจวทำให้ไม่สามารถใช้ทางลัดได้ ไม่ว่าจะแคว้นต่าง ๆ หรือเป่ยตี๋ก็ถูกกำหนดให้ไม่มีวันแข่งขันกับแคว้นต้าเหลียงได้

ฉินเฟิงยอมทำทุกวิถีทางให้ได้ยึดครองซางโจวก็เพื่อจะครอบครองตำแหน่งผู้นำอย่างเด็ดขาดในการค้าที่กำลังจะมาถึง

จิ่งฉือที่นั่งอยู่บนที่นั่งสูง กำหมัดแน่นสลับกับคลายออก ฝ่ามือของนางชุ่มไปด้วยเหงื่อ

นางมองฉินเฟิงด้วยสายตาราวกับกำลังมองสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง

นางได้ยินเฉินซือประเมินฉินเฟิงมาหลายครั้ง เขบอกว่า ฉินเฟิงมีปัญญาอันล้ำลึก ก้าวเพียงก้าวเดียวมองไกลไปสิบก้าว

นับตั้งแต่สงครามระหว่างแคว้นสิ้นสุดลง ฉินเฟิงก็วางแผนเกี่ยวกับการเจรจาสันติภาพทั้งหมดแล้ว

แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้นางตกตะลึงและเคารพนับถือ แต่ผลลัพธ์กลับเป็นว่า… ฉินเฟิงยังฉวยโอกาสยึดครองอำนาจควบคุมเมืองซางโจวได้ในคราวเดียว…

เดิมทีนางก็คิดว่าถึงตรงนี้ก็น่าจะจบแล้วกระมัง?

แต่ความจริงไม่ใช่ ทุกคนในเป่ยตี๋รวมถึงนางยังประเมินวิสัยทัศน์เชิงกลยุทธ์ของฉินเฟิงต่ำเกินไปอย่างร้ายแรง ซางโจวไม่เพียงแต่กลายเป็นเขตกันชนของแคว้นต้าเหลียงที่สกัดกั้นภัยคุกคามทางทหารไว้ทางเหนือของซางโจว รักษาความสงบสุขตามชายแดน แต่ยังกลายเป็นดินแดนที่ฝ่ายสนบัสนุนฮ่องเต้นอกอำนาจใช้สร้างฐานอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นด้านการทหารหรือการเมืองล้วนครองความสำคัญที่ไม่อาจเทียบได้

ทว่ายังไม่จบ ตอนนี้ด้านการค้า คุณค่าของเมืองซางโจวก็ได้ปรากฏชัดขึ้นมาอีกอย่างแล้ว

หากพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน ซางโจวและชายแดนเหนือของแคว้นต้าเหลียงจะกลายเป็นศูนย์กลางทางการค้า สองดินแดน แต่เดิมสามารถเป็นประตูแลกเปลี่ยนระหว่างแคว้นต้าเหลียงกับแคว้นเป่ยตี๋ได้

ผลลัพธ์คือ ดินแดนสำคัญที่สุดทั้งสองแห่งถูกฉินเฟิงรวบเข้าครอบครองทั้งหมด

บางทีตอนนี้ฉินเฟิงอาจยังห่างไกลจากการเป็นผู้ร่ำรวยที่สุดในใต้หล้าอยู่มาก แต่การครอบครองดินแดนทั้งสองแห่ง ในอนาคตอันใกล้ ฉินเฟิงจะกลายเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยที่สุดในใต้หล้าอย่างแน่นอน

ตอนนี้ จิ่งฉือไม่รู้ว่าควรชื่นชมวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของฉินเฟิง หรือควรหวาดกลัวดีแล้ว

“โหวฉิน เจ้าช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำนัก…นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเจ้าในการควบคุมเมืองซางโจวใช่หรือไม่?”

คำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา เหล่าพ่อค้าที่นั่งกันอยู่ถึงตระหนักได้ว่า สถานการณ์ไม่ชอบมาพากล พวกเขาหันมองฉินเฟิงด้วยสายตาหวาดกลัว

และตอนนี้เองที่เป็นโอกาสอันดีของฉินเฟิงในการสร้างความน่าเชื่อถือและชิงใจผู้คน

ฉินเฟิงคว้าโอกาสไว้ เขาพยักหน้าเล็กน้อย แต่แล้วก็ส่ายหน้า ภายใต้สายตาที่สับสนและงุนงงของผู้คนมากมาย ฉินเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย “องค์หญิงพูดถูกเพียงข้อเดียว แต่ไม่เข้าใจอีกข้อหนึ่ง”

“มีคำกล่าวว่า การสร้างอาณาจักรนั้นง่าย แต่การรักษาอาณาจักรไว้นั้นยาก”

“ข้าเป็นพ่อค้า แต่ก็ไม่ใช่แค่พ่อค้าเท่านั้น”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน