บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 905

บทที่ 905 การแพ้ทางของประเภททหาร? ไม่มีอยู่จริง!

“อ๊าก!”

เสียงร้องโหยหวนน่าสยดสยอง จางเฟิงถูกแหลนม้าที่พุ่งเข้ามาทะลวงอก เลือดพุ่งกระฉูด เกราะเบาบนร่างถูกย้อมเป็นสีแดง

จางเจิ้นไห่ไม่ได้ดึงแหลนออก แต่กลับใช้แทงร่างของจางเฟิงแล้วลากไปมารอบ ๆ พลางตะโกนก้อง “แม่ทัพศัตรูตายแล้ว ผู้ใดยังต่อต้านจะถูกสังหารทั้งหมด!”

จางเฟิงตาย ทหารที่เหลือก็หมดกำลังใจ แตกฮือหนีกระเจิดกระเจิง

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ตั้งแต่องครักษ์ค่ายเทียนจีเริ่มโจมตี จนถึงศัตรูพ่ายแพ้ ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งก้ามธูป องครักษ์ค่ายเทียนจีสังหารและทำร้ายฝ่ายตรงข้ามกว่ายี่สิบคนโดยไม่มีความสูญเสียใด ๆ ส่งผลให้ทหารศัตรูกว่าสองร้อยคนแตกกระเจิง

ไม่ไล่ตามศัตรูที่หมดหนทาง จางเจิ้นไห่ไม่สนใจทหารที่หนีไปแม้แต่น้อย ภารกิจของเขาคือกวาดล้างอุปสรรคบนเส้นทางสู่เมืองหลวงของนายน้อย หลังจากทะลวงด่านแรก จางเจิ้นไห่ไม่ลังเล นำองครักษ์ค่ายเทียนจีบุกตะลุยไปตามถนนสู่ด่านถัดไป

ทหารต้องรวดเร็วดั่งสายฟ้า จางเจิ้นไห่จำเป็นต้องโจมตีศัตรูก่อนที่ทหารที่แตกหนีจะไปถึงด่านถัดไป

อีกด้านหนึ่ง ฉินเฟิงขี่ม้านำหน่วยอาวุธมืดและทหารเป่ยซีติดตามองครักษ์ค่ายเทียนจีอย่างใกล้ชิด

หลิ่วหมิงกวาดตามองพื้นที่โล่งแจ้งไร้ที่กำบัง แล้วเอ่ยเสียงทุ้มว่า “โหวฉิน อีกไม่นานศัตรูจะรู้ว่า พวกเราบุกตะลุยถนนอย่างสุดกำลัง ถึงตอนนั้นจะต้องมีศัตรูมาดักซุ่มบนถนนไม่ขาดสาย หากตอนนี้เปลี่ยนเส้นทาง อาจเกิดผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงก็ได้”

ฉินเฟิงไม่ต้องคิดก็ปฏิเสธ “ศัตรูก็คิดเช่นเดียวกัน!”

“ก่อนหน้านี้ทหารสอดแนมที่ถูกศัตรูกำจัด เป็นสมาชิกของหน่วยอาวุธมืด เห็นได้ชัดว่า ศัตรูต้องได้รับความช่วยเหลือจากหน่วยนกฮูกราตรีอย่างแน่นอน และหน่วยนกฮูกราตรีก็เชี่ยวชาญด้านการลอบสังหารเป็นอย่างยิ่ง ข้าเกรงว่า กระทั่งตอนนี้พวกเราก็กำลังถูกหน่วยนกฮูกราตรีจับตา หากออกนอกเส้นทางก็จะตกหลุมพรางที่หน่วยนกฮูกราตรีวางไว้อย่างแยบยล”

“มีเพียงการบุกตรงไปข้างหน้าจึงจะเป็นหนทางที่ถูกต้อง”

พอได้ยินคำพูดของฉินเฟิง หลิ่วหมิงก็ไม่คัดค้านอีก เขารีบออกคำสั่งให้หน่วยอาวุธลับคุ้มกันฉินเฟิงกับหลี่เซียวหลาน พร้อมกับออกไปสอดแนมด้วยตนเอ สำรวจเส้นทางข้างหน้า

ค่ายสุดท้ายของเมืองหลวง หลู่หลีกำกับดูแลสถานการณ์ด้วยตนเอง มีทหารฝีมือดีแปดร้อยคนอยู่ข้างกาย พร้อมด้วย รองแม่ทัพประจำเมืองหลวง และหน่วยนกฮูกราตรีร่วมเดินทางมาด้วย

เมื่อหนึ่งก้านธูปก่อน หลู่หลีได้รับข่าวมาแล้ว ตามเวลาที่คำนวณไว้ ตอนนี้ฉินเฟิงคงปะทะกับทหารที่ด่านแรกแล้วแน่นอน

รองแม่ทัพประจำเมืองกล่าวเสียงทุ้ม “ทจู้กั๋ว ฉินเฟิงมีผู้ติดตามเพียงสองร้อยคน แต่พวกเราวางกำลังไว้ตามเส้นทางเกือบห้าพันคน วันนี้ต่อให้ฉินเฟิ มีปีกก็ยากจะหนีรอด!”

“จู้กั๋ววางใจเถิด ข้าน้อยจะต้องตัดหัวฉินเฟิงมาให้ได้!”

แม้คำพูดนี้จะช่วยเพิ่มกำลังใจ แต่หลู่หลีก็ไม่ได้ประมาท เขามองด้วยสายตาลึกล้ำ พลางกล่าวเสียงเย็นว่า “อย่าได้ประมาทจนเสียการใหญ่ ฉินเฟิงมักมีอุบาย แบะผู้ติดตามของเขาก็ล้วนเป็นทหารกล้า เชี่ยวชาญการรบ มีเพียงการบีบให้เขาออกนอกเส้นทาง กองกำลังที่ซุ่มอยู่ก่อนหน้าจึงจะล้อมสังหารได้ หากไม่ยอมออกนอกเส้นทาง การจับกุมเขาก็มิใช่เรื่องง่ายเลย”

ด้านข้าง สมาชิกหน่วยนกฮูกราตรีรับจดหมายที่สหารร่วมหน่วยส่งมา หลังจากอ่านสองสามบรรทัดก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปหาหลู่หลี รายงานเสียงเบา

“หลู่จู้กั๋ว ข้าเพิ่งได้รับสารว่า จางเฟิงถูกสังหารแล้ว ทหารสองร้อยคนที่อยู่รอบตัวเขาแตกหนีไปหมดแล้ว”

ได้ยินคำพูดนี้ รองแม่ทัพประจำเมืองประหลาดใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน