บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 910

บทที่ 910 การควบคุมอย่างละเอียดและต่อเนื่อง

เนื่องจากหลู่หลีมุ่งหน้ามาหาฉินเฟิง เมื่อมองจากภายนอก เหมือนหลู่หลีจะเป็นฝ่ายรุกโจมตีฉินเฟิง เขาเลยจำเป็นต้องจุดคบเพลิงส่องสว่าง ไม่ให้โอกาสฉินเฟิงหนีรอดไปได้เลย

ส่วนฉินเฟิง เพื่อป้องกันตัวเอง ความมืดของราตรีคือการพรางตัวที่ดีที่สุด แน่นอนว่าเขาจะไม่โง่เขลาจุดคบเพลิงเพื่อเปิดเผยตำแหน่งของตัวเอง

แต่ความจริงกลับตรงกันข้าม หลู่หลีกำลังป้องกัน ขณะที่ฉินเฟิงกำลังรุกโจมตี

องครักษ์ค่ายเทียนจีและหน่วยอาวุธลับแอบออกไปทางด้านข้างทั้งสองด้าน ส่วนฉินเฟิงนำกองทหารม้าสามสิบคนคอยเฝ้าหลู่หลีอยู่กับที่ หากหลู่หลีส่งกองทหารม้าออกมา ฉินเฟิงก็จะหันหลังหนีโดยไม่ลังเล

ความจริงหลู่หลีก็กำลังวางแผนเช่นนั้น

ตอนนี้ ทหารส่งสารเข้ามารายงานต่อหลู่หลีอย่างต่อเนื่อง “เรียนจู้กั๋ว กองกำลังโดยรอบกำลังถูกโจมตีรบกวน”

“บรรดาพี่น้องที่ซุ่มรอโจมตีกองทหารม้าถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวทั้งหมด!”

หลู่หลีถามตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม “กองกำลังหลักถูกโจมตีหรือไม่?”

ทหารส่งสารรีบตอบ “กองกำลังที่มีจำนวนตั้งแต่ห้าสิบคนขึ้นไปล้วนปลอดภัยดี”

หลู่หลีเข้าใจสถานการณ์แล้ว ฉินเฟิงคงส่งองครักษ์ค่ายเทียนจีและองครักษ์ลับออกไปแล้ว ข้างกายย่อมเหลือทหารเป่ยซีเพียงหนึ่งร้อยคน ไม่ต้องสงสัยเลย ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการลงมือสังหาร

หลังครุ่นคิดถี่ถ้วน หลู่หลีออกคำสั่ง “กองทหารม้าบุกโจมตี!”

เมื่อหลู่หลีออกคำสั่ง กองทหารม้าที่เตรียมพร้อมรบก็พุ่งทะยานไปทางฝั่งของฉินเฟิง ส่วนทหารราบ เนื่องจากเคลื่อนพลได้ช้า ไม่สามารถตามกองทหารม้าทันจึงถูกสั่งให้อยู่ที่เดิม คอยปิดกั้นถนน ป้องกันไม่ให้ฉินเฟิงใช้กลอุบายล่อให้ทหารออกไป แล้วฉวยโอกาสทะลวงผ่านด่าน

ฉินเฟิงได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังมาจากฝั่งตรงข้าม พร้อมกับแสงคบเพลิงที่วูบวาบไม่หยุด ตระหนักได้ว่ากองทหารม้าของอีกฝ่ายได้เริ่มโจมตีแล้ว เขาไม่ลังเลที่จะออกคำสั่ง

“ถอย!”

ภายใต้การนำของฉินเฟิง กองทหารม้าแห่งเป่ยซีสามสิบคนถอยกลับไปตามถนน

เนื่องจากฉินเฟิงได้สั่งให้หลี่เซียวหลานนำทหารราบเป่ยซีเจ็ดสิบคนย้อนกลับไปก่อนเพื่อเปิดทาง เขาจึงไม่กังวลว่าจะถูกกองกำลังศัตรูซุ่มโจมตีหรือสกัดกั้น

ระยะทางสองลี้ หนึ่งพันก้าว สำหรับกองทหารม้าก็ใช้เวลาแค่ชั่วพริบตา

ฉินเฟิงนำกองทหารม้าเป่ยซีวิ่งเข้าไปในจุดที่หลี่เซียวหลานวางกับดักไว้ล่วงหน้า

“ฆ้อง!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของฉินเฟิง ทหารคนหนึ่งที่ติดตามมาก็รีบถอดฆ้องทองเหลืองจากเอวแล้วโยนให้ฉินเฟิง

ฉินเฟิงวิ่งไปตามถนนพลางตะโกนไปยังทหารราบเป่ยซีที่ซุ่มอยู่สองข้างทาง “เสียงฆ้องเป็นสัญญาณ! เสียงฆ้องเป็นสัญญาณ! เมื่อได้ยินเสียงฆ้องให้โจมตีศัตรูทันที!”

ฉินเฟิงนำกองทหารม้าวิ่งถอยอีกหนึ่งร้อยก้าว หลังเว้นระยะห่างได้ก็หยุดม้า หันหัวม้ากลับมาเผชิญหน้ากับกองทัพศัตรูที่กำลังบุกเข้ามา เตรียมรับมืออย่างเคร่งครัด

แทบจะทันทีที่ฉินเฟิงหยุดลง กองทหารม้าหนึ่งร้อยคนไล่ตามมาถึงจุดซุ่มโจมตี เนื่องจากทหารศัตรูถือคบเพลิงอยู่ในมือ ทำให้เป้าหมายชัดเจน ฉินเฟิงจึงไม่ลังเล ตีฆ้องให้สัญญาณ

เหม่ง! เหม่ง! เหม่ง!

ได้ยินเสียงฆ้อง เสียงของหลี่เซียวหลานก็ดังก้อง

“ยิง!”

ทหารราบเจ็ดสิบคนที่ซุ่มอยู่ใช้คบเพลิงของกองทหารม้าศัตรูเป็นจุดอ้างอิง แล้วยิงธนูใส่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน