บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 915

บทที่ 915 การต่อสู้ดุเดือด

ขณะเดียวกัน เสียงตะโกนของทหารกองกำลังควบคุมดังมาจากด้านหลังไม่หยุดหย่อน

“ฆ่า! บุกไปข้างหน้า ผู้ใดสังหารแม่ทัพศัตรูได้ ย่อมได้ครอบครองความมั่งคั่ง”

“พวกเจ้าพอใจที่จะเป็นทหารกระจอกไปตลอดชีวิตหรือ? ทรัพย์สมบัติอยู่ตรงหน้ายังจะยืนเหม่ออยู่ไย? แค่ทุ่มสุดตัว เสี่ยงเพียงครั้ง ทั้งครอบครัวเจ้าก็จะได้อยู่ดีกินดี”

“รีบบุกไปข้างหน้า ผู้ใดกล้าถอย โทษประหารทันที!”

ทหารองครักษ์ตระกูลหลู่หกร้อยคน คอยควบคุมทหารประจำการหลายพันให้บุกโจมตีหมู่บ้านอย่างต่อเนื่อง เมื่อไม่มีทางถอย ทหารประจำการก็ทำได้แค่บุกไปข้างหน้า สิ่งที่กองกำลังควบคุมกล่าวก็ไม่ผิด แค่ทุ่มสุดตัวครั้งเดียวก็จะได้มีชีวิตที่ดีขึ้น

ทหารที่กล้าเสี่ยงเริ่มแหวกฝูงชน มุ่งหน้าไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น

“หลีกทางให้ข้า พวกเจ้าไม่กล้า ข้าจะไปเอง!”

“แค่ตัดหัวได้สักหัวก็จะได้พลิกชีวิต หลุดพ้นจากสถานะต่ำต้อย โอกาสดี ๆ แบบนี้หาไม่ได้ง่าย ๆ!”

ชายร่างใหญ่ถือขวานด้ามสั้น แหวกฝูงชน ก้าวพรวดเดียวก็เข้าถึงจางเจิ้นไห่ “ข้าจะเอาหัวของเจ้า!”

พร้อมกับเสียงตะโกนลั่น ชายร่างใหญ่กระโดดขึ้นกลางอากาศ ทุ่มแรงทั้งหมดฟันขวานลงบนศีรษะของจางเจิ้นไห่

เมื่อเห็นชายร่างกำยำพุ่งเข้ามา สายตาของจางเจิ้นไห่เต็มไปด้วยความดูแคลน

“คนไร้ค่า แม้แต่ขวานก็ใช้ไม่เป็น เจ้าอยากตายหรือ?!”

ขวานด้ามสั้นไม่ว่าจะใช้ทำลายเกราะหรือต่อสู้ประชิดตัวล้วนสร้างผลยอดเยี่ยม แต่มีเงื่อนไขว่าต้องเข้าประชิดให้ได้ก่อน เมื่อทั้งสองฝ่ายพันกัน ขวานด้ามสั้นก็จะแสดงประสิทธิภาพได้เต็มที่

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับทหารเก่าผู้ชำนาญศึกที่อยู่ห่างออกไปหลายจั้งและถือแหลนอยู่ในมือ การพุ่งเข้าใส่ตรง ๆ ทั้งยังยกขวานขึ้นเป็นเพียงการรนหาที่ตาย

จางเจิ้นไห่ถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วอาศัยจังหวะที่ชายร่างกำยำเสียหลักแทงแหลนเข้าที่หน้าอกของชายร่างกำยำอย่างรวดเร็วและเฉียบขาด ดึงออก และไม่สนใจชายร่างกำยำอีกต่อไป แล้วเริ่มแทงสังหารศัตรูคนต่อไป

ชายร่างกำยำกุมหน้าอก เลือดไหลทะลัก ไม่นานก็ล้มลงบนพื้น ดวงตาเบิกกว้าง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองถึงถูกโจมตีล้มลงเร็วขนาดนี้…

เลือดไหลออกมาไม่หยุด ชายร่างกำยำตกใจจนหน้าซีดเผือด ความมุ่งมั่นหายไปหมดสิ้น

อย่างที่รู้กัน…

เมื่อโจมตีด้วยแหลน การสังหารอย่างรวดเร็วคือการฟาดใส่ศีรษะศัตรูให้แตกหรือฟันกระดูกต้นคอให้ขาด เพราะทหารผ่านศึก เพราะถ้าแทงแหลนทะลุอก ศัตรูไม่ตายทันที ถ้าศัตรูเป็นทหารผ่านศึก ก็ยังอาศัยลมหายใจสุดท้าย แลกชีวิต สวนกลับอย่างสุดกำลัง

ทว่าชายร่างใหญ่ไม่ใช่ทหารผ่านศึก และเขายังไม่ทันตายจากการเสียเลือด ก็ถูกเพื่อนทหารที่วิ่งกรูมาด้านหลังเหยียบจนเสียชีวิต

กระบวนท่าของจางเจิ้นไห่ไม่มีการประดิดประดอยใด ทั้งหมดล้วนเป็นท่าที่ใช้ได้จริงและเรียบง่ายที่สุด ปัดป้อง เล็งจังหวะ แทง แล้วดึงกลับ

นับตั้งแต่เริ่มการต่อสู้เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งถ้วยชา ทหารฝ่ายหลู่หลีตกตายอยู่ตรงหน้าจางเจิ้นไห่กว่าสิบคนแล้ว

ความแตกต่างระหว่างแม่ทัพชั้นยอดกับทหารประจำการชัดเจน ตราบใดไม่ล้อมโจมตี วิ่งกรูเข้าด้านหน้าในทางแคบ ๆ ก็มีแต่ต้องตาย

เห็นสหายตกตายในมือศัตรู ทหารประจำการบางคนเริ่มมีความคิด พพวกเขาพุ่งเข้าไปพร้อมกันห้าคน อาศัยความได้เปรียบด้านจำนวนคน แล้วโจมตีด้วยดาบ น่าเสียดายที่จางเจิ้นไห่ไม่ได้อยู่ตามลำพัง

เขามีองครักษ์ค่ายเทียนจีและหน่วยอาวุธลับที่เป็นหน่วยพลีชีพด้วยกันคอยปกป้องอยู่ข้าง ๆ บนหลังคาทั้งสองฝั่งก็ยังมีพลธนูซุ่มอยู่

หากมีผู้ใดกล้าลอบโจมตีจางเจิ้นไห่ พวกเขาย่อมถูกองครักษ์ค่ายเทียนจีที่อยู่ด้านหลังแทงสังหาร หรือไม่ก็ถูกพลธนูยิงตาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน