บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 933

บทที่ 933 อาจารย์ของฮ่องเต้เป่ยตี๋

เหล่าอู๋ที่อยู่ข้าง ๆ เห็นด้วย “ถูกต้อง องครักษ์ค่ายเทียนจีภายใต้การบังคับบัญชาของฉินเฟิงล้วนเป็นยอดฝีมือ ไม่เพียงแต่มีอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ดีเยี่ยม แต่ยังจงรักภักดีต่อฉินเฟิงอย่างที่สุด เมื่อเผชิญหน้ากับหน่วยกล้าตาย แม้แต่ข้าเองก็ไม่อยากปะทะด้วย มีเพียงการก่อสงครามครั้งใหญ่ที่จะสามารถลบล้างความได้เปรียบขององครักษ์ค่ายเทียนจีได้”

ได้ยินคำพูดนี้ เสนาบดีกรมกลาโหมมองเหล่าอู๋ แล้วถามอย่างสงสัยว่า “ไม่ทราบว่าท่านผู้เฒ่าเป็นผู้ใดหรือ?”

ไม่เพียงแต่เสนาบดีกรมกลาโหมที่ไม่รู้จักเหล่าอู๋ แม้แต่เฉินซือที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือจากเหล่าอู๋ก็ยังงุนงง เขาไม่เข้าใจว่าชายชราผู้มีวรยุทธ์สูงส่งผู้นี้โผล่มาจากที่ใด

เหล่าอู๋ยังคงลึกลับไม่พูดอะไร

แม้แต่หลี่อวี้ หัวหน้าหน่วยนกฮูกราตรีก็เพียงแค่รู้ถึงตัวตนของเหล่าอู๋ว่าเป็นผู้มีวรยุทธ์สูงส่งที่ปลีกวิเวกบนภูเขา แต่ทำไมผู้มีวรยุทธ์สูงส่งที่ปลีกวิเวกถึงปรากฏตัวในห้องทรงพระอักษรที่เป็นศูนย์กลางการตัดสินใจที่สำคัญที่สุดของแคว้นเป่ยตี๋ หลี่อวี้ก็ยังคงงุนงงไม่เข้าใจ สำหรับผู้มีวรยุทธ์ที่ชัดเจนว่า ‘ปลีกวิเวกบนเขา’ หมายความว่า ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวของโลก แต่ตอนนี้ผู้วิเวกบนเขากลับทำลายกฎเกณฑ์ ยืนอยู่ฝั่งราชสำนัก ทั้งยังอยู่ ณ ศูนย์กลางแห่งอำนาจด้วย ช่างเป็นภาพที่หาได้ยากยิ่ง

ทั่วทั้งห้องทรงพระอักษร ผู้ที่สงบนิ่งได้มีเพียงผู้เดียว ฮ่องเต้เป่ยตี๋

ยามนี้เป็นช่วงเวลาวิกฤติของแคว้น ขุนนางที่สามารถยืนอยู่เบื้องหน้าฮ่องเต้เป่ยตี๋ได้ล้วนเป็นคนสนิทที่ไว้วางใจได้ ฮ่องเต้เป่ยตี๋จึงไม่ปิดบังอีกต่อไป น้ำเสียงหนักแน่นดังขึ้น “ท่านอาวุโสอู๋ นอกจากจะเป็นคนสนิทของข้าแล้ว ยังเป็นอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ข้านอกราชสำนักด้วย”

อะไรนะ?!

ได้ยินวาจานี้ ทุกคนต่างตกตะลึง ฮ่องเต้ผู้ครองแคว้นกลับมีความสัมพันธ์กับผู้มีวรยุทธ์ที่ปลีกวิเวกบนเขา หนำซ้ำความสัมพันธ์ ยังเป็นความสัมพันธ์แน่นแฟ้นระหว่างศิษย์กับอาจารย์ ด้วยสติปัญญาของทั้งสามคน ไม่ยากที่จะคาดเดาได้ว่า ฮ่องเต้เป่ยตี๋ต้องได้เข้าเป็นศิษย์ของปรมาจารย์อู๋ตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายอยู่ และความสัมพันธ์ได้ดำเนินมาอย่างลับๆ เป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว!

ความจริงไม่ยากที่จะคาดเดา

เพราะวรยุทธ์ของปรมาจารย์ที่ซ่อนตัวอยู่บนเขา ได้รับการยอมรับจากโลกภายนอกมานานแล้ว แม้แต่ข่าวลือที่ว่า หปรมาจารย์ที่ซ่อนตัวอยู่บนเขาเต็มใจก็สามารถแทรกซึมเข้าไปในพระราชวังต้องห้าม ลอบสังหารฮ่องเต้ได้

ไม่ว่าความสามารถจะเป็นจริงหรือเท็จ แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน ปรมาจารย์ที่ซ่อนตัวอยู่บนเขาเป็นพลังที่ไม่อาจมองข้ามได้

ในบรรดาผู้ครองแคว้นทั่วหล้า ผู้ใดเล่าจะยอมให้พลังที่ไม่สามารถควบคุมได้ดำรงอยู่? การเรียกว่าปลีกวิเวกบนภูเขาจึงเป็นเพียงคำสวยหรู แท้จริงแล้วเป็นการซ่อนตัวที่ได้รับการยินยอมจากฮ่องเต้เป่ยตี๋ หากผู้มีความสามารถที่ซ่อนตัวในภูเขาหลุดพ้นจากการควบคุมของฮ่องเต้ ผลลัพธ์สุดท้ายก็มีเพียงอย่างเดียว ถูกเจ้าฮ่องเต้ระดมกำลังกำจัดทิ้ง ดังคำกล่าวที่ว่า ใต้แท่นบรรทมของโอรสสวรรค์ จะยอมให้ผู้อื่นนอนหลับสบายได้อย่างไร

ไม่ว่าจะเป็นยุทธภพหรือผู้มีวรยุทธ์ การมีอยู่หรือไม่ขึ้นอยู่กับความประสงค์ของฮ่องเต้

หากฮ่องเต้อนุญาตให้ยุทธภพดำรงอยู่ ยอดฝีมือก็จะมีอยู่ทั่วทุกหนแห่ง แต่หากไม่อนุญาต ยุทธภพก็จะสูญสิ้นไป

ทั่วหล้าล้วนเป็นแผ่นดินของกษัตริย์ ไม่มีบุคคลหรือองค์กรใดที่จะสามารถหลุดพ้นจากการควบคุมได้อย่างแท้จริง

สิ่งที่ทำให้เหล่าอู๋ยังคงมีอำนาจ ไม่ใช่วรยุทธ์อันล้ำเลิศของเขา แต่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับอาจารย์ที่มีกับฮ่องเต้เป่ยตี๋

ฮ่องเต้เป่ยตี๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แม้ข้าจะไม่เหมือนฮ่องเต้ต้าเหลียงและฉินเฟิงที่มีองครักษ์หลวงหรือองครักษ์ค่ายเทียนจีคอยคุ้มครอง แต่ข้ามีปรมาจารย์ผู้ปลีกวิเวกคอยช่วยเหลือ!”

“นับตั้งแต่ฉินเฟิงเข้าเมืองหลวง แม้เขาจะไม่ได้ติดต่อกับฉินเฟิงโดยตรง แต่ความจริงข้าลอบสืบหาข้อมูลมานานแล้ว เหล่าอู๋ก็คือหูตาของข้า”

ได้ยินคำพูดนี้ สายตาของทุกคนที่มองไปยังฮ่องเต้เป่ยตี๋ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าประหลาด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน