บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 982

บทที่ 982 องค์หญิงจิ่งฉือและกองพลพญาอินทรี

แม้ว่าฮ่องเต้เป่ยตี๋จะไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในเมืองฉางสุ่ย แต่การที่ฉินเฟิงกักตัวจางเฉาไว้ชัดเจนถึงจุดยืนของเขาแล้ว

ฮ่องเต้เป่ยตี๋ไม่มีความหวังใด ๆ อีก เขามองหลี่อวี้แล้วถาม น้ำเสียงหนักแน่นว่า “ใต้เท้าหลี่ เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ เจ้ายังมีกลยุทธ์ใดช่วยบ้านเมืองได้อีกหรือไม่?”

เผชิญกับคำถามของฮ่องเต้เป่ยตี๋ หลี่อวี้หนักใจนัก

ก่อนที่กองทัพใหญ่ภายใต้ฉินเฟิงจะบุกเข้าจัวโจว หลี่อวี้ยังมีความหวังอยู่บ้าง คิดว่าแคว้นเป่ยตี๋อาศัยกำลังทั้งแคว้นก็พอจะมีโอกาสเอาชนะฉินเฟิงได้ แต่เมื่อได้รู้ว่ากองทัพเป่ยซีของฉินเฟิงบุกโจมตีทางใต้เป่ยตี๋รวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด พริมตาก็บุกถึงเอ้อโจว หลี่อวี้ก็สิ้นหวังโดยสิ้นเชิงแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงพลังการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัวและความเชี่ยวชาญด้านพลาธิการของกองทัพเป่ยซี แค่เรื่องที่กองทัพศัตรูบุกเข้าเอ้อโจวได้ก็ส่งผลกระทบที่ไม่อาจเยียวยาแล้ว ยุคนี้การส่งข่าวสารจากเบื้องบนลงไปยังท้องถิ่นไม่ใช่เรื่องที่จะได้ภายในสามวันห้าวัน

กองกำลังรักษาการในท้องถิ่นต่าง ๆ ได้รับรู้เพียงข่าวเดียวคือ กองทัพศัตรูยึดจัวโจวแล้ว และกำลังโจมตีเอ้อโจวอย่างหนัก ส่วนวิธีการโจมตีของศัตรู และสถานการณ์แท้จริงในจัวโจวไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาสนใจหรือไม่ แม้แต่ผู้ที่สนใจก็ไม่มีแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถือ

การกองทัพศัตรูสามารถยึดจัวโจวได้รวดเร็ว สำหรับกองกำลังประจำการในแต่ละพื้นที่นับเป็นการโจวตีหนักอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่แม่ทัพที่มีใจอยากสู้รบก็ยากจะไม่หวั่นไหว

แม้หลี่อวี้ไม่อยากยอมรับ แต่ตอนนี้นอกจากย้ายเมืองหลวงไปทางเหนือ สร้างแนวป้องกันกำลังทหารทางเหนือเพื่อสู้รบต่อ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

แต่คำพูดเช่นนี้หลี่อวี้ไม่อาจพูดได้ จำเป็นต้องให้ฮ่องเต้เป่ยตี๋เป็นตรัสด้วยพระองค์เอง หลี่อวี้ได้แต่ถอนหายใจแกล้งทำเป็นจนปัญญา แล้วกล่าวว่า “กองทัพศัตรูโจมตีอย่างดุเดือด ความเร็วในการบุกเช่นนี้หาได้ยากยิ่งในประวัติศาสตร์”

“แม้ว่าแม่ทัพเฉินจะนำทัพตั้งแนวป้องกันทางตอนเหนือเอ้อโจว แต่การจะต้านทานกองทัพแข็งแกร่งของฉินเฟิงก็ยังเป็นเรื่องยากลำบาก”

ความหมายของหลี่อวี้ชัดเจน แม้เฉินซือจะมาคุมทัพก็ยากจะหยุดยั้งการรุกคืบของกองทัพศัตรูได้ หากไม่หนีตอนศัตรูยังไม่บุกเข้าเมืองหลวง ต่อไปก็จะไม่มีโอกาสแล้ว

ฮ่องเต้เป่ยตี๋หมดแรง ิ้งตัวพิงพนักบัลลังก์มังกร สายตาพร่าเลือน

เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดแคว้นเป่ยตี๋อันยิ่งใหญ่จึงตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้ ตอนแรกที่โจมตีต้าเหลียง เป่ยตี๋ยังมีกองทัพที่แข็งแกร่งและได้เปรียบมาก แต่หลังจากที่ฉินเฟิงปรากฏตัว สถานการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว

ทว่าหลังจากที่สร้างความแค้นกับฉินเฟิงแล้ว ฮ่องเต้เป่ยตี๋ยังมีโอกาส ขอเพียงรีบจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามที่สัญญาไว้ให้ครบก่อนฉินเฟิงจะออกเดินทาง เพื่อไม่ให้ฉินเฟิงมีโอกาสหาเรื่องใด ๆ ต้อนรับฉินเฟิงในฐานะทูตต่างแคว้นตามพิธีการปกติก็พอ

แต่เป่ยตี๋กลับก้าวพลาดไปทีละก้าว กระทั่งตกลงสู่เหวลึก

ฮ่องเต้เป่ยตี๋ผู้เกรียงไกรมาครึ่งชีวิตไม่คิดว่าจะถูกบีบคั้นจนถึงขั้นนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการย้ายเมืองหลวง เขาถามอีกครั้ง “ใต้เท้าหลี่ เจ้าว่าหากข้ายกองค์หญิงจิ่งฉือให้แก่ฉินเฟิงจะทำให้ฉินเฟิงถอนทัพได้หรือไม่? อย่างไรเสียฉินเฟิงก็ให้ความสำคัญกับความรู้สึกมากที่สุด เผื่อว่าเขาจะนึกถึงหน้าตาของจิ่งฉือ…”

ได้ยินคำกล่าวนี้ หลี่อวี้ขมขื่นอย่างบอกไม่ถูก ถึงขนาดนี้แล้วฮ่องเต้เป่ยตี๋กลับยังคิดจะใช้องค์หญิงจิ่งฉือแต่งงานสร้างสัมพันธไมตรี หากองค์หญิงจิ่งฉือมีประโยชน์จริง ไฉนนางจึงถูกบีบคั้นจนตกอยู่ในสภาพนี้เล่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน