บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 123

ไฮด์!

ในที่สุดเจนก็รู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไร

ซูซานเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ ว่าเธอแค่ทำตามคำสั่ง แต่เธอไม่ได้บอกเจนว่าใครเป็นคนออกคำสั่งเหล่านั้นกับเธอ

ตัวตนของบุคคลนี้ไม่สำคัญ

อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่าที่ ไฮด์ โซรอส มาที่นี่?

เธอสูญเสียแค่ไต ไม่ใช่สมอง

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้นกับเธอ เธอไม่ได้มองไปที่ไฮด์แต่กลับจ้องไปที่ซูซาน ซูซานรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ เธอหันกลับมา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่เห็นการแสดงออกที่พ่ายแพ้และทารุณบนใบหน้าของเจนที่เธอคาดหวังว่าจะได้เห็น เธอเห็นดวงตาที่ชัดเจนของเจน ราวกับว่าเจนสามารถมองทะลุทุกสิ่งได้

ซูซานรู้สึกกังวลในพริบตา ภายใต้การจ้องมองของเจนที่สามารถมองทะลุทุกสิ่ง ซูซานรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับ เจน ดันน์ เมื่อสามปีก่อน ในเวลานั้นไม่สำคัญว่าเธอจะต่อสู้กับเจนตัวต่อตัวหรือแทงข้างหลังเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรดวงตาของเจนก็ดูเหมือนว่ามันสามารถมองเห็นได้ทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง

ราวกับว่าเจนไม่สนใจกลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอที่ทำเมื่อสามปีที่แล้ว!

เมื่อสามปีก่อน เจน ดันน์ ไม่สามารถทำลายได้

แล้วตอนนี้ละ?

เจนที่สูญเสียทุกอย่าง แต่เธอก็ยังมีแววตาที่ชัดเจนเช่นนี้

ทำไมพระเจ้าจึงไม่ยุติธรรม?

ผู้หญิงสกปรกคนนี้ มีดวงตาแบบนี้ได้อย่างไร?

ไฮด์ โซรอส กำมือของเขา “ผมไม่เชื่อคุณ! จ้างนักเลง? เจนเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ ! เธอได้เงินมาทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?"

ซูซานโกรธเจน แต่เมื่อเธอเห็น ไฮด์ โซรอส ปกป้องผู้หญิงคนนี้ความหึงหวงในใจของเธอก็แทบจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว “คุณเป็นคนเฮฮาคุณชายโซรอส คนข้าง ๆ คุณ เจสัน ดันน์ พี่ชายของเจนไม่ใช่หรอ อย่างไรก็ตามฉันไม่โทษคุณ คุณย้ายไปอยู่อเมริกานานแล้ว จึงไม่แปลกที่คุณจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”

หลังจากซูซานพูดอย่างนั้นเธอก็หัวเราะเบา ๆ

“ผู้หญิงธรรมดา ๆ ที่คุณกำลังพูดถึง มีชื่อว่า เจน ดันน์ เมื่อสามปีก่อนเธอเป็นลูกสาวของตระกูลดันน์ ในตอนนั้นใครใน เดอะบันด์ บ้างที่ไม่รู้จักคุณหนูดันน์ผู้มีเสน่ห์คนนี้?

“อย่างไรก็ตาม เธอทำให้เพื่อนสนิทของเธอถูกกลุ่มนักเลงข่มขืนเพราะ ฌอน สจ๊วต นั่นทำให้เพื่อนสนิทของเธอฆ่าตัวตาย เพราะไม่สามารถรับมือได้ เมื่อมีข่าวออกไปก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนใน เดอะบันด์ ทุกคนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างดี

“ส่วนที่ตลกที่สุดก็คือ ผู้ชายที่เธอรักก็เป็นคนที่ส่งเธอเข้าคุกด้วยตัวเอง”

ไฮดื โซรอส มองไปที่ เจสัน ดันน์ มีคำถามอยู่ในดวงตาของเขา “นี่เป็นเรื่องจริงหรือ?”

เจสันไม่ได้พูดอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นด้วยโดยปริยาย

ไฮด์ โซรอส รู้สึกโกรธ ราวกับว่ามีบางสิ่งกระแทกเข้ามาในหัวใจของเขา

เขามองไปที่เจน “เป็นความจริงหรือ?”

เจนมองไปที่ไฮด์ผ่านฝูงชน ดวงตาของเด็กตัวโตคนนั้นดูสับสน เธอจับทุกอย่างได้ในสายตาของเธอ

ซูซานเติมเชื้อไฟเข้าไปในกองไฟ “ฉันคิดว่าคุณชายโซรอสรู้ดีว่า ฌอน สจ๊วต คือใครใช่ไหมคะ? เขาเป็นคนที่ส่งเจนเข้าคุกด้วยตัวเอง คุณสามารถถามคุณชายดันน์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คุณได้ ในความเป็นจริงคุณสามารถถามตระกูลดันนืคนใดคนหนึ่งก็ได้ ว่าพวกเขายังจำ เจน ดันน์ เป็นหนึ่งในสมาชิกของพวกเขาได้หรือไม่

“ฉันจำวันที่สำนักพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ได้ว่าตระกูลดันน์นั้นพวกเขาปฏิเสธเจน” ซูซานกล่าว สายตาของเธอจ้องมาที่ใบหน้าของเจน “ถ้าคนนอกอย่างเราไม่เชื่อเธอก็ไม่เท่าไร แต่ถ้าแม้แต่สมาชิกในครอบครัวของเธอยังไม่เชื่อเธอด้วยซ้ำ คุณชายโซรอสบอกฉันสิว่าคุณจะคิดว่าเธอมีความผิดจริงหรือเปล่าละ?”

‘ถ้าแม้แต่สมาชิกในครอบครัวของเธอยังไม่เชื่อเธอด้วยซ้ำ คุณชายโซรอสบอกฉันสิว่าคุณจะคิดว่าเธอมีความผิดจริงหรือเปล่าละ?”

หัวใจของ ไฮด์ โซรอส สับสนหลังจากที่เขาได้ฟังประโยคนั้น

เขามองไปที่ เจสัน ดันน์ แต่ เจสัน ดันน์ เพียงแต่หันหน้าหนี คำตอบของเขาดังและชัดเจน ทุกสิ่งที่ซูซานพูดเป็นเรื่องจริง

ไฮด์ โซรอส ตกอยู่ในภวังค์ เขาคิดว่าเจนเป็นเพียงผู้หญิงที่ไม่มีทางเลือก นอกจากต้องตกอยู่ในความยากลำบาก

เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของตระกูลดันน์ เขาไม่รู้ว่าเธอทำอะไรที่หลอกลวงเช่นนั้นมาก่อน

ซูซานหัวเราะเสียงดัง “เจนเห็นได้ชัดว่าคุณทำไปแล้ว แต่คุณก็ปฏิเสธ เธอช่างไร้ยางอายสิ้นดี! ถ้าเรื่องไม่เคยเกิดขึ้นจริงเราจะกล่าวโทษคุณอย่างผิด ๆ หรือไม่? แม้ว่าเราจะทำเช่นนั้น แล้วทำไมฌอนถึงต้องกล่าวหาคุณด้วยละ?

“ถ้าไม่ใช่เช่นนั้น คุณโปรดอธิบายว่าทำไมพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของคุณถึงปฏิเสธที่จะยอมรับว่าคุณเป็นลูกสาวของพวกเขา? ทำไม เจสัน ดันน์ พี่ชายของคุณที่กำลังยืนอยู่ที่นั่นเขาถึงไม่ได้ตั้งใจที่จะช่วยคุณเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าคุณกำลังถูกรังแก! ทำไมเขาถึงไม่ช่วยคุณ ทำไมเขาถึงยอมให้เรารังแกคุณ?”

ทุกประโยคและทุกคำถูกตอกเข้าไปในหัวใจของเจน

‘ถ้าคุณไม่ได้ทำ ทำไมฌอนถึงกล่าวหาคุณด้วยละ?

‘ถ้าคุณไม่ได้ทำ ทำไมพ่อแม่ของคุณถึงตัดคุณออก?

‘ถ้าคุณไม่ได้ทำ ทำไมพี่ชายของคุณถึงยืนอยู่ตรงนั้นและไม่ช่วยคุณละ?

เจนหายใจเข้าลึก ๆ หน้าอกของเธอเจ็บปวดมากจนรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ เธออยากจะกรีดร้องกลับไปว่า 'เป็นความผิดของฉันหรือเปล่าที่ ฌอน สจ๊วต กล่าวหาฉัน? เป็นความผิดของฉันหรือเปล่าที่พ่อแม่ตัดฉันออก? เป็นความผิดของฉันหรือเปล่าที่พี่ชายของฉันไม่ทำอะไรเพื่อช่วยฉันเมื่อฉันถูกรังแก?

เพราะการเลือกของฌอนทำให้ พ่อแม่ และพี่ชายของฉันคิดว่าฉัน…ฉันมีความผิด แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนผิด?

ใครจะสนใจเกี่ยวกับความจริงต่อไปหรอ?

ตั้งแต่ที่ ฌอน สจ๊วต กล่าวหาเธอก็มีโอกาส 90% แล้วที่แปลว่าเธอจะเป็นคนทำ!

เนื่องจากพ่อแม่ของเธอ จำเธอไม่ได้อีกต่อไป เธอจึงต้องเป็นคนที่ทำมัน!

เนื่องจากพี่ชายของเธอไม่ได้พูดอะไร และเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นในขณะที่ทุกคนกำลังกลั่นแกล้งเธอจึงต้องแปลว่าเป็นเธอที่ทำมัน!

เธอมองดูทุกคนในห้องรอบ ๆ ต่างก็คิดแบบนั้นไม่ใช่หรอ? ทุก ๆ คนคิดเช่นนั้น

เธอหลับตาเพื่อซ่อนอารมณ์ที่แปรปรวน

เธอไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเห็นการจ้องมองและแววตาของเธอได้ เธอไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นมัน พวกเขาไม่สมควรที่จะเห็นมัน

’