บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 174
สรุปบท บทที่ 174 เจน ดันน์ สาวนักขุดทอง: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
สรุปตอน บทที่ 174 เจน ดันน์ สาวนักขุดทอง – จากเรื่อง บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย โดย ฉี แม่น้ำสายเก่า
ตอน บทที่ 174 เจน ดันน์ สาวนักขุดทอง ของนิยายRomanceเรื่องดัง บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย โดยนักเขียน ฉี แม่น้ำสายเก่า เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เจนรู้ว่าฝูงชนกำลังมองมาที่พวกเขา
“ฉันจะไปห้องน้ำ” เธอเงยหน้าและเดินออกไปอย่างตื่นตระหนก
คาลเลนจะปล่อยเธอไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?
เมื่อเขาเห็นเจนกำลังจะจากไป การแสดงออกบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขาก็เปลี่ยนไป เขาอยากจะไล่ตามเธอ แต่ฌอนอยู่ตรงหน้าเขา และทำตัวเหมือนเฉกเช่นภูเขา เขาไม่ยอมขยับเขยื้อนเพื่อให้คาลเลนได้วิ่งตามเจนไป
“หลีกไป” เขาเอื้อมมือไปผลักฌอนออกไป แต่นัยน์ตาของฌอนมีแววความเย็นชา “ยังไม่เคยมีใครกล้าก่อปัญหาที่นี่ คุณต้องการเป็นคนแรกหรือไม่?” เสียงทุ้มของเขาเอ่ยถามอย่างช้า ๆ
เจนเพิ่มความเร็วของเธอ รองเท้าส้นสูงที่เท้าของเธอทำให้เธอเดินช้าลงอย่างเห็นได้ชัด
"เดี๋ยวก่อน! เจน ตอบฉันสิ!”
คาลเลนรู้สึกประหม่า เขาจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้อย่างไร?
ถ้าเขาไม่ได้พบกับผู้หญิงคนนี้ที่นี่ บางทีเขาอาจจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป
เจนหยุด
เธอหันหลังให้คาลเลนอยู่ ต่อจากนั้นประมาณ 30 วินาทีเธอก็อ้าปากเอ่ยช้า ๆ “ได้เลย” เสียงแหบ ๆ ของเธอนั้นเอ่ยออกมาด้วบน้ำเสียงนิ่ง ๆ และไม่มีอารมณ์ใด ๆ ในน้ำเสียงของเธอ
“คุณ…นอกเหนือจากเงินของฉันแล้ว คุณ…เคยมีความรู้สึกอะไรกับฉันบ้างไหม?”
เมื่อคาลเลนถามคำถามนั้น ใบหน้าของผู้คนบางคนในห้องโถงนั้นก็เปลี่ยนไป
ดวงตาของฌอนกลายเป็นใบมีดแหลมคม สายตาของเขาจ้องไปที่เจนเหมือนมีดคู่หนึ่ง
เอลิออร์และเรย์ตกตะลึง ชายต่างชาติคนนี้ที่สวยราวกับเอลฟ์สาว เขาตกหลุมรัก เจน ดันน์ อย่างนั้นหรือ
พวกเขาเป็นเพื่อนรักกันมาหลายปีแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงคิดถึงเรื่องนี้ไปพร้อม ๆ กัน พวกเขามองหน้ากันด้วยความสยดสยองและเห็นความน่ากลัวแบบเดียวกันในดวงตาของกันและกัน
หัวใจของเจนเต้นผิดจังหวะ เมื่อคาลเลนถามเธอเรื่องนี้กับเธอ เธอคิดว่าเธอได้ยินเขาผิดไป และมีความสับสนอยู่บนใบหน้าของเธอ
คาลเลนเป็นคนที่ตกใจมากที่สุดหลังจากที่ถามคำถามนั้น มีความประหลาดใจในดวงตาของเขา ทำไมเขาถึงถามคำถามนี้?
อย่างไรก็ตามในขณะนั้น นี่คือคำถามที่หลุดรอดจากริมฝีปากของเขา แม้ว่าเขาจะไม่อยากที่จะยอมรับมัน แต่เขาก็ยังต้องยอมรับมันในท้ายที่สุด
มีบางสิ่งที่เขาไม่อยากที่จะยอมรับมัน อย่างไรก็ตามร่างกายและหัวใจของมนุษย์นั้นซื่อสัตย์ คำพูดที่หลุดรอดจากปากคน ๆ หนึ่งโดยไม่ได้คิดหรือมีมูลอะไรเลย มันก็คงจะเป็นการโกหก เขาคิดไตร่ตรองหลายครั้งในใจ และเขาอยากที่จะพูดมันออกมาตามความจริงและซื่อสัตย์ต่อหัวใจของเขา
ในกรณีนี้ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าเขาเป็นอย่างหลังแน่ ๆ
คาลเลนเป็นคนฉลาด ดูเหมือนว่าเขาจะยอมรับสิ่งนี้ได้ในพริบตา
เขายืดตัวตรงและถามเจนอีกครั้ง “อาหารมื้อเย็นทุกคืน…นอกเหนือจากเงินแล้ว เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันเคยมีความหมายอย่างอื่นสำหรับคุณบ้างไหม?”
คราวนี้เขาไม่ได้ถามคำถามของเขาอย่างเร่งรีบเหมือนครั้งก่อน มีความจริงจังบนใบหน้าที่สวยงามของเขา เขามองจ้องตรงไปที่เจน
ฌอนรู้สึกว่าความอิจฉาได้คืบคลานเข้ามาในหัวใจของเขา เขามองเจนราวกับว่าจ้องมองภรรยาที่กำลังนอกใจเขา
เอลิออร์และเรย์ต่างมองไปที่ฌอน
“นายเห็นไหม?” เอลิออร์อ้าแขน “ฉันบอกนายแล้ว ว่าเธอไม่ควรกลับมาที่เมืองเอส”
เอลิออร์รู้สึกหลากหลายอารมณ์
“หลังจากเรื่องยุ่ง ๆ มากมาย พวกเขาก็กลายเป็นศัตรูกันอีกครั้งในที่สุด ฌอนตกหลุมรักเธอด้วยซ้ำ” เรย์กล่าว ความกังวลถูกเผยขึ้นในดวงตาของเขา “พวกเขา…” ‘พวกเขายังจะลงเอยด้วยกันได้จริง ๆ ใช่ไหม?’
“นายกับฉันเป็นแค่ผู้ชม เนื่องจากเราไม่สามารถแก้ไขข้อผิดพลาดของเขาได้ทันเวลา ดังนั้น…เราควรดูแลคนงี่เง่าทางอารมณ์คนนั้น”
ฆาตกร เจน ดันน์ ยังคงอยู่ในปาร์ตี้ที่มีแรงจูงใจแอบแฝง
อีกเรื่อง…เธอควรจะดูดวงของตัวเองบ้าง ก่อนที่เธอจะออกมาข้างนอก
“คุณชายโซรอส ฉันมันน่าเบื่อ มีหญิงสาวจำนวนมากข้างนอกนั่น ฉันแก่แล้วและไม่สามารถรับมือกับเรื่องนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ได้โปรดเมตตาฉัน และปล่อยฉันไปเถอะคุณชายโซรอส ฉันไม่มีแรงที่จะไปทำตามเกมของคุณได้อีกแล้ว”
เจนรู้สึกอ่อนเพลีย บางทีอาจเป็นเพราะไฮด์กำลังรบกวนเธอต่อ หลังจากที่เธอพบเจอกับคาลเลน
“เจนแค่เลือกฉัน ฉันจะดีกับคุณให้มาก ๆ ” ไฮด์ เดินพุ่งไปข้างหน้าเพื่อคว้าตัวเจนโดยไม่ลังเลเลย
"ปล่อยฉันเถอะ! คุณชายโซรอส! ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ!"
“เจนอย่าขยับ โปรดอย่าขยับ ตอนนั้นฉันรู้ว่าฉันเป็นคนบ้าไปแล้ว ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นฆาตกรหรือไม่ ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นอย่างที่พวกเขาพูดหรือเปล่า เจนฉัน…ฉัน…”
"หุบปาก!" ทันใดนั้นเจนก็ตะโกนและหยุดไม่ให้ไฮด์พูดต่อ เธอไม่อยากฟังเขา ไม่ว่าเขาอยากที่จะพูดอะไรก็ตาม
“เอาละ ฉันจะหุบปาก เพียงแค่คุณมากับฉันเลือกฉัน เราจะไปเมืองเล็ก ๆ ที่สวยงาม และใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่นั่น เจนฉันหมายความอย่างนั้นจริง ๆ นะ”
ดวงตาของไฮด์เริ่มเป็นสีแดง
เจนหันศีรษะของเธอออกเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องมองเขา เธอหลับตาลง เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของก็มีความแน่วแน่ที่ชัดเจนในแววตาของเธอ
“คุณชายโซรอสคะ ตั้งใจฟังฉันนะคะ คุณต้องการให้ฉันไปกับคุณหรือ? เฮ้ คุณเป็นใครคะ ถ้าเทียบกับฌอน? คุณคาดหวังว่าฉันจะยอมแพ้กับเพชรล้ำค่านั้นทิ้งมันไป และเลือกเพชรหนึ่งกะรัตเช่นคุณหรือไม่? ฉันรู้ว่าควรจะเลือกอย่างไร สมองฉันไม่ได้บื้อ”
ริมฝีปากแดงของเธอขยับพูดคำเหล่านั้นออกมา
ไฮด์รู้สึกว่าขาของเขาเริ่มอ่อนแรง เขาก้มศีรษะลง และได้ยินคำพูดที่โหดร้ายออกมาจากริมฝีปากสีแดงของผู้หญิงคนนั้น "คุณ…"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...