บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 174

เจนรู้ว่าฝูงชนกำลังมองมาที่พวกเขา

“ฉันจะไปห้องน้ำ” เธอเงยหน้าและเดินออกไปอย่างตื่นตระหนก

คาลเลนจะปล่อยเธอไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

เมื่อเขาเห็นเจนกำลังจะจากไป การแสดงออกบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขาก็เปลี่ยนไป เขาอยากจะไล่ตามเธอ แต่ฌอนอยู่ตรงหน้าเขา และทำตัวเหมือนเฉกเช่นภูเขา เขาไม่ยอมขยับเขยื้อนเพื่อให้คาลเลนได้วิ่งตามเจนไป

“หลีกไป” เขาเอื้อมมือไปผลักฌอนออกไป แต่นัยน์ตาของฌอนมีแววความเย็นชา “ยังไม่เคยมีใครกล้าก่อปัญหาที่นี่ คุณต้องการเป็นคนแรกหรือไม่?” เสียงทุ้มของเขาเอ่ยถามอย่างช้า ๆ

เจนเพิ่มความเร็วของเธอ รองเท้าส้นสูงที่เท้าของเธอทำให้เธอเดินช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

"เดี๋ยวก่อน! เจน ตอบฉันสิ!”

คาลเลนรู้สึกประหม่า เขาจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้อย่างไร?

ถ้าเขาไม่ได้พบกับผู้หญิงคนนี้ที่นี่ บางทีเขาอาจจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป

เจนหยุด

เธอหันหลังให้คาลเลนอยู่ ต่อจากนั้นประมาณ 30 วินาทีเธอก็อ้าปากเอ่ยช้า ๆ “ได้เลย” เสียงแหบ ๆ ของเธอนั้นเอ่ยออกมาด้วบน้ำเสียงนิ่ง ๆ และไม่มีอารมณ์ใด ๆ ในน้ำเสียงของเธอ

“คุณ…นอกเหนือจากเงินของฉันแล้ว คุณ…เคยมีความรู้สึกอะไรกับฉันบ้างไหม?”

เมื่อคาลเลนถามคำถามนั้น ใบหน้าของผู้คนบางคนในห้องโถงนั้นก็เปลี่ยนไป

ดวงตาของฌอนกลายเป็นใบมีดแหลมคม สายตาของเขาจ้องไปที่เจนเหมือนมีดคู่หนึ่ง

เอลิออร์และเรย์ตกตะลึง ชายต่างชาติคนนี้ที่สวยราวกับเอลฟ์สาว เขาตกหลุมรัก เจน ดันน์ อย่างนั้นหรือ

พวกเขาเป็นเพื่อนรักกันมาหลายปีแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงคิดถึงเรื่องนี้ไปพร้อม ๆ กัน พวกเขามองหน้ากันด้วยความสยดสยองและเห็นความน่ากลัวแบบเดียวกันในดวงตาของกันและกัน

หัวใจของเจนเต้นผิดจังหวะ เมื่อคาลเลนถามเธอเรื่องนี้กับเธอ เธอคิดว่าเธอได้ยินเขาผิดไป และมีความสับสนอยู่บนใบหน้าของเธอ

คาลเลนเป็นคนที่ตกใจมากที่สุดหลังจากที่ถามคำถามนั้น มีความประหลาดใจในดวงตาของเขา ทำไมเขาถึงถามคำถามนี้?

อย่างไรก็ตามในขณะนั้น นี่คือคำถามที่หลุดรอดจากริมฝีปากของเขา แม้ว่าเขาจะไม่อยากที่จะยอมรับมัน แต่เขาก็ยังต้องยอมรับมันในท้ายที่สุด

มีบางสิ่งที่เขาไม่อยากที่จะยอมรับมัน อย่างไรก็ตามร่างกายและหัวใจของมนุษย์นั้นซื่อสัตย์ คำพูดที่หลุดรอดจากปากคน ๆ หนึ่งโดยไม่ได้คิดหรือมีมูลอะไรเลย มันก็คงจะเป็นการโกหก เขาคิดไตร่ตรองหลายครั้งในใจ และเขาอยากที่จะพูดมันออกมาตามความจริงและซื่อสัตย์ต่อหัวใจของเขา

ในกรณีนี้ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าเขาเป็นอย่างหลังแน่ ๆ

คาลเลนเป็นคนฉลาด ดูเหมือนว่าเขาจะยอมรับสิ่งนี้ได้ในพริบตา

เขายืดตัวตรงและถามเจนอีกครั้ง “อาหารมื้อเย็นทุกคืน…นอกเหนือจากเงินแล้ว เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันเคยมีความหมายอย่างอื่นสำหรับคุณบ้างไหม?”

คราวนี้เขาไม่ได้ถามคำถามของเขาอย่างเร่งรีบเหมือนครั้งก่อน มีความจริงจังบนใบหน้าที่สวยงามของเขา เขามองจ้องตรงไปที่เจน

ฌอนรู้สึกว่าความอิจฉาได้คืบคลานเข้ามาในหัวใจของเขา เขามองเจนราวกับว่าจ้องมองภรรยาที่กำลังนอกใจเขา

เอลิออร์และเรย์ต่างมองไปที่ฌอน

“นายเห็นไหม?” เอลิออร์อ้าแขน “ฉันบอกนายแล้ว ว่าเธอไม่ควรกลับมาที่เมืองเอส”

เอลิออร์รู้สึกหลากหลายอารมณ์

“หลังจากเรื่องยุ่ง ๆ มากมาย พวกเขาก็กลายเป็นศัตรูกันอีกครั้งในที่สุด ฌอนตกหลุมรักเธอด้วยซ้ำ” เรย์กล่าว ความกังวลถูกเผยขึ้นในดวงตาของเขา “พวกเขา…” ‘พวกเขายังจะลงเอยด้วยกันได้จริง ๆ ใช่ไหม?’

“นายกับฉันเป็นแค่ผู้ชม เนื่องจากเราไม่สามารถแก้ไขข้อผิดพลาดของเขาได้ทันเวลา ดังนั้น…เราควรดูแลคนงี่เง่าทางอารมณ์คนนั้น”

เห็นได้ชัดว่าคนงี่เง่าทางอารมณ์ก็คือฌอน

เรย์ไม่ได้พูดอะไร เขาเห็นด้วยโดยปริยาย

อย่างไรก็ตามฌอนรู้สึกอิจฉา ในตอนนี้เขาไม่ได้พยายามที่จะหยุดเจน เขาอยากรู้คำตอบของเธอด้วยเช่นกัน

หลังจากเงียบไปสักพัก ในที่สุดเจนก็ยอมเปิดปาก “ฉันไม่เคยเพ้อฝัน และไม่อยากพบคุณอีกเลยด้วยซ้ำ คุณชายคาลเลน ในตอนนั้นฉันไม่เคยคิดเลย ว่าฉันจะได้พบคุณอีกครั้ง หรือฉันจะได้พบคุณอย่างไร หรือการพบกันแบบไหน”

หากเธอเคยตกหลุมรักเขามาก่อน เธอคงจะปรารถนาและเพ้อฝันว่าจะได้พบกับเจ้าชายสุดเปล่งประกายอีกครั้ง เธอโตเป็นสาวแล้ว บางทีเธออาจจะรู้สึกคาดหวังด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยทำ ดังนั้นคำตอบของเธอจึงชัดเจน

แม้ว่าคาลเลนจะเป็นชาวต่างชาติ แต่เขาก็ไม่ได้เพิกเฉยต่อวัฒนธรรมจีน

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มก็ผลิบานบนใบหน้าที่สวยงามของเขา มันนุ่มนวลมาก แต่ทุกคนที่อยู่รอบตัวพวกเขารู้สึกหดหู่อย่างไม่มีเหตุผล

คาลเลนขยับตา เขามองไปที่เพดานแล้วมองไปที่เจน เขาหัวเราะเบา ๆ “คำตอบของคุณมีไหวพริบดีนะ แต่ก็โหดร้าย

“ฉันยอมรับ ว่าฉันรอคอยที่จะให้คุณมาที่ประตูบ้านฉันทุกคืน” เจนกล่าวต่อ ดวงตาที่เศร้าหมองของคาลเลนสว่างขึ้นอีกครั้ง แต่ในวินาทีต่อมาเธอก็ได้ทำลายความคาดหวังของเขาโดยสิ้นเชิง “ฉันหวังว่าคุณจะมาที่หอพักของฉัน เพื่อทานอาหารเย็นเพราะฉันรอคอยเงินจำนวนมากที่คุณจะให้ฉันหลังจากนั้น”

“คุณมัน…โหดร้ายมาก” คาลเลนพูดและออกจากห้องโถงอย่างรีบร้อน

มีดวงตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่ที่เธอ เจนเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วมองไป ซัคยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขายืนอยู่ท่ามกลางพวกเขา ซัคมองไปที่เจนอย่างพยายามค้นหาความจริงและพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หันกลับและเดินตามหลังคาลเลนไป

เจนมองไปที่ฌอน “ฉันจะไปห้องน้ำ” เมื่อเธอหันกลับ เธอก็หลับตาลง เธอเข้าใจสิ่งที่ซัคพยายามจะพูดเมื่อเขามองมาที่เธอ ราวกับว่าเขากำลังทำความเคารพเธอ ซัคเข้าใจเธอ

เจนกำลังล้างหน้าอยู่ที่อ่างล้างมือที่ประตูห้องน้ำ การแต่งหน้าบนใบหน้าของเธออาจจะเละเทะได้

"ตามฉันมา" มีใครบางคนคว้าแขนของเธออย่างกะทันหัน เจนหันไปมองและการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไป เธอดึงแขนของเธอออกจากมือของเขาและพยายามถอยห่าง เธอรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขาสองคน “คุณชายโซรอส คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เจน แค่เลือกฉัน” ไฮด์พยายามคว้าตัวเธออีกครั้ง

เกิดความคิดไร้สาระในใจของเจน 'วันนี้ มันวันอะไร? งานนี้จัดขึ้นโดยมีเจตนาแอบแฝงหรือไม่? '

ฆาตกร เจน ดันน์ ยังคงอยู่ในปาร์ตี้ที่มีแรงจูงใจแอบแฝง

อีกเรื่อง…เธอควรจะดูดวงของตัวเองบ้าง ก่อนที่เธอจะออกมาข้างนอก

“คุณชายโซรอส ฉันมันน่าเบื่อ มีหญิงสาวจำนวนมากข้างนอกนั่น ฉันแก่แล้วและไม่สามารถรับมือกับเรื่องนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ได้โปรดเมตตาฉัน และปล่อยฉันไปเถอะคุณชายโซรอส ฉันไม่มีแรงที่จะไปทำตามเกมของคุณได้อีกแล้ว”

เจนรู้สึกอ่อนเพลีย บางทีอาจเป็นเพราะไฮด์กำลังรบกวนเธอต่อ หลังจากที่เธอพบเจอกับคาลเลน

“เจนแค่เลือกฉัน ฉันจะดีกับคุณให้มาก ๆ ” ไฮด์ เดินพุ่งไปข้างหน้าเพื่อคว้าตัวเจนโดยไม่ลังเลเลย

"ปล่อยฉันเถอะ! คุณชายโซรอส! ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ!"

“เจนอย่าขยับ โปรดอย่าขยับ ตอนนั้นฉันรู้ว่าฉันเป็นคนบ้าไปแล้ว ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นฆาตกรหรือไม่ ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นอย่างที่พวกเขาพูดหรือเปล่า เจนฉัน…ฉัน…”

"หุบปาก!" ทันใดนั้นเจนก็ตะโกนและหยุดไม่ให้ไฮด์พูดต่อ เธอไม่อยากฟังเขา ไม่ว่าเขาอยากที่จะพูดอะไรก็ตาม

“เอาละ ฉันจะหุบปาก เพียงแค่คุณมากับฉันเลือกฉัน เราจะไปเมืองเล็ก ๆ ที่สวยงาม และใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่นั่น เจนฉันหมายความอย่างนั้นจริง ๆ นะ”

ดวงตาของไฮด์เริ่มเป็นสีแดง

เจนหันศีรษะของเธอออกเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องมองเขา เธอหลับตาลง เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของก็มีความแน่วแน่ที่ชัดเจนในแววตาของเธอ

“คุณชายโซรอสคะ ตั้งใจฟังฉันนะคะ คุณต้องการให้ฉันไปกับคุณหรือ? เฮ้ คุณเป็นใครคะ ถ้าเทียบกับฌอน? คุณคาดหวังว่าฉันจะยอมแพ้กับเพชรล้ำค่านั้นทิ้งมันไป และเลือกเพชรหนึ่งกะรัตเช่นคุณหรือไม่? ฉันรู้ว่าควรจะเลือกอย่างไร สมองฉันไม่ได้บื้อ”

ริมฝีปากแดงของเธอขยับพูดคำเหล่านั้นออกมา

ไฮด์รู้สึกว่าขาของเขาเริ่มอ่อนแรง เขาก้มศีรษะลง และได้ยินคำพูดที่โหดร้ายออกมาจากริมฝีปากสีแดงของผู้หญิงคนนั้น "คุณ…"