บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 182

"พยาน?"

“ใช่ พยาน”

“ถ้ามีพยานอยู่ในที่เกิดเหตุ ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้?”

คำพูดของเจนเฉียบคม คดีนี้ร้ายแรง และมีรายละเอียดเกี่ยวพันกันมากมาย เธอจำเป็นต้องไปที่ด้านล่างต้นตอ

“เฮ้อ” คุณหญิงดันน์ถอนหายใจ และมองไปที่เจน “คุณรู้จักคน ๆ นี้ ครอบครัวของเธอไม่ต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเธอรู้เห็นการข่มขืนนี้ มันเป็นอาชญากรรมที่สกปรกมาก”

เจนเข้าใจว่าคุณหญิงดันน์หมายถึงอะไร ถ้าเธอรู้จักบุคคลนี้ และหากครอบครัวของบุคคลนี้ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ก็มีความเป็นไปได้สูง ...

“ลูกชายของใคร?”

เธอถามคุณหญิงดันน์ มันยากที่จะมีความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกสาวที่นี่ หลังจากหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น

“ไม่ใช่ลูกชาย เป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลแทนเนอร์”

เจนรู้แจ้งในทันที

เขาเป็นผู้หญิง!

ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเป็นลูกสาวของคนรวยและมีชื่อเสียง มันจะทำลายชื่อเสียงของเธอ หากมีคนรู้ว่าเธอได้พบเห็นอาชญากรรมที่สกปรกเช่นนี้

มันไม่ใช่สถานที่เกิดเหตุธรรมดา เป็นอาชญากรรมที่ผู้ชายสองสามคนล่วงละเมิดผู้หญิงได้ลงคอ!

แม้ว่าเธอจะได้รับการรู้แจ้ง แต่ก็ยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ “คุณบอกว่าเธอรู้เห็นการกระทำผิด และสิ่งนี้กลายเป็นหลักฐาน แล้วพวกคุณมากล่าวหาฉันได้อย่างไร?”

เธอหัวเราะเบา ๆ “คุณหญิงดันน์ ฉันถามว่าเธอเห็นอะไร? ทำไมมันถึงกลายเป็นหลักฐานปรักปรำฉัน?”

“คุณหนูแทนเนอร์ผู้น้อง เห็นฉันที่บ้านที่เกิดเหตุหรือไม่?”

หน้าอกของเจนสั่นระริก เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ ‘เจน โอ้เจน คุณบอกว่าคุณเป็นคนมีเหตุผล คุณบอกว่าคุณจะไม่ไช้อารมณ์ คุณจะปล่อยให้ตัวเองผิดหวัง และมีอารมณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?

“คุณชายสจ๊วตไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือ?”

มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเจน เธอถามคำถามนี้ทำไม ในเมื่อเธอรู้คำตอบแล้ว

ถ้าคุณชายสจ๊วตบอกเธอเกี่ยวกับคุณหนูแทนเนอร์ที่อายุน้อยกว่าเธอ แล้วเธอจะไม่รู้เรื่องนี้อยู่หรือไม่?

เธอมองไปที่คุณหญิงดันน์ คนนี้คือแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ!

เธอกำลังถามคำถามเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอรู้คำตอบ เธอกำลังแกล้งโง่ เพื่ออะไร?

“เอ่อ…ฉันเดาว่าตอนนั้นเขาคงไม่ได้บอกคุณหรอก ฉันแค่ส่งสัยว่าคุณชายสจ๊วตจะไม่บอกเรื่องที่สำคัญเช่นนี้กับคุณได้อย่างไร?”

“ใช่ ทำไมพวกคุณไม่บอกข้อมูลสำคัญแบบนี้กับฉัน?” เจนพูดต่อไปอย่างไม่ไยดี ใบหน้าของคุณหญิงดันน์มีความอึดอัด เธอพึมพำ “อืม…เราคิดว่าคุณชายสจ๊วตบอกคุณแล้ว ใครจะไปรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้”

เจนไม่อยากคุยต่อเกี่ยวกับว่าฌอนบอกเรื่องนี้กับเธอหรือทำไมเขาไม่บอกเธอ เธอถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “เมื่อคุณรู้เรื่องนี้แล้ว โปรดบอกฉันทีว่า คุณหนูแทนเนอร์ผู้น้องเห็นอะไรในที่เกิดเหตุ คำพูดของเธอถึงกลายเป็นหลักฐานที่พิสูจน์ว่าฉันมีความผิดได้อย่างไร?”

เธอย้ำกับคุณหญิงดันน์ “ตอนนั้นฉันไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ คุณหนูแทนเนอร์เธอเห็นอะไร? เธอแน่ใจได้อย่างไร ว่าฉันเป็นคนทำ?”

“อืม…ในขณะนั้นคุณหนูแทนเนอร์เธอผู้น้องไม่ได้มีแผนที่จะพูด เมื่อโรซาลีนฆ่าตัวตาย เธอรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับคนเป็นเมื่อเธอเห็นศพ นั่นคือเหตุผลที่เธอบอกผู้คนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเห็น เธอบอกว่าเธอได้ยินเสียงกรีดร้องของโรซาลีนระหว่างกระบวนการก่ออาชญากรรม”

ในขณะที่เธอพูดนั้นเธอก็มองไปที่เจนอย่างระมัดระวัง

“โรซาลีนถูกผู้ชายสองสามคนรั้งไว้ เธอร้องลั่น “เจน ดันน์ นี่คุณ! คุณคือคนที่ทำให้เกิดสิ่งนี้! คุณจะต้องตายอย่างสยดสยอง! ’”

“ฮ่า…ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” เมื่อเจนได้ยินเช่นนั้น เธอก็หัวเราะออกมาดัง ๆ

คุณหญิงดันน์รู้สึกกังวล "เจน เจนเกิดอะไรขึ้น?”

เจนผลักคุณหญิงดันน์ออกไป "ฉันสบายดี อย่าแตะต้องตัวฉัน ให้ฉันหัวเราะสักพัก”