บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 182
สรุปบท บทที่ 182 คำแถลงของพยาน: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
สรุปตอน บทที่ 182 คำแถลงของพยาน – จากเรื่อง บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย โดย ฉี แม่น้ำสายเก่า
ตอน บทที่ 182 คำแถลงของพยาน ของนิยายRomanceเรื่องดัง บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย โดยนักเขียน ฉี แม่น้ำสายเก่า เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
"พยาน?"
“ใช่ พยาน”
“ถ้ามีพยานอยู่ในที่เกิดเหตุ ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้?”
คำพูดของเจนเฉียบคม คดีนี้ร้ายแรง และมีรายละเอียดเกี่ยวพันกันมากมาย เธอจำเป็นต้องไปที่ด้านล่างต้นตอ
“เฮ้อ” คุณหญิงดันน์ถอนหายใจ และมองไปที่เจน “คุณรู้จักคน ๆ นี้ ครอบครัวของเธอไม่ต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเธอรู้เห็นการข่มขืนนี้ มันเป็นอาชญากรรมที่สกปรกมาก”
เจนเข้าใจว่าคุณหญิงดันน์หมายถึงอะไร ถ้าเธอรู้จักบุคคลนี้ และหากครอบครัวของบุคคลนี้ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ก็มีความเป็นไปได้สูง ...
“ลูกชายของใคร?”
เธอถามคุณหญิงดันน์ มันยากที่จะมีความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกสาวที่นี่ หลังจากหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น
“ไม่ใช่ลูกชาย เป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลแทนเนอร์”
เจนรู้แจ้งในทันที
เขาเป็นผู้หญิง!
ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเป็นลูกสาวของคนรวยและมีชื่อเสียง มันจะทำลายชื่อเสียงของเธอ หากมีคนรู้ว่าเธอได้พบเห็นอาชญากรรมที่สกปรกเช่นนี้
มันไม่ใช่สถานที่เกิดเหตุธรรมดา เป็นอาชญากรรมที่ผู้ชายสองสามคนล่วงละเมิดผู้หญิงได้ลงคอ!
แม้ว่าเธอจะได้รับการรู้แจ้ง แต่ก็ยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ “คุณบอกว่าเธอรู้เห็นการกระทำผิด และสิ่งนี้กลายเป็นหลักฐาน แล้วพวกคุณมากล่าวหาฉันได้อย่างไร?”
เธอหัวเราะเบา ๆ “คุณหญิงดันน์ ฉันถามว่าเธอเห็นอะไร? ทำไมมันถึงกลายเป็นหลักฐานปรักปรำฉัน?”
“คุณหนูแทนเนอร์ผู้น้อง เห็นฉันที่บ้านที่เกิดเหตุหรือไม่?”
หน้าอกของเจนสั่นระริก เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ ‘เจน โอ้เจน คุณบอกว่าคุณเป็นคนมีเหตุผล คุณบอกว่าคุณจะไม่ไช้อารมณ์ คุณจะปล่อยให้ตัวเองผิดหวัง และมีอารมณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?
“คุณชายสจ๊วตไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือ?”
มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเจน เธอถามคำถามนี้ทำไม ในเมื่อเธอรู้คำตอบแล้ว
ถ้าคุณชายสจ๊วตบอกเธอเกี่ยวกับคุณหนูแทนเนอร์ที่อายุน้อยกว่าเธอ แล้วเธอจะไม่รู้เรื่องนี้อยู่หรือไม่?
เธอมองไปที่คุณหญิงดันน์ คนนี้คือแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ!
เธอกำลังถามคำถามเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอรู้คำตอบ เธอกำลังแกล้งโง่ เพื่ออะไร?
“เอ่อ…ฉันเดาว่าตอนนั้นเขาคงไม่ได้บอกคุณหรอก ฉันแค่ส่งสัยว่าคุณชายสจ๊วตจะไม่บอกเรื่องที่สำคัญเช่นนี้กับคุณได้อย่างไร?”
“ใช่ ทำไมพวกคุณไม่บอกข้อมูลสำคัญแบบนี้กับฉัน?” เจนพูดต่อไปอย่างไม่ไยดี ใบหน้าของคุณหญิงดันน์มีความอึดอัด เธอพึมพำ “อืม…เราคิดว่าคุณชายสจ๊วตบอกคุณแล้ว ใครจะไปรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้”
เจนไม่อยากคุยต่อเกี่ยวกับว่าฌอนบอกเรื่องนี้กับเธอหรือทำไมเขาไม่บอกเธอ เธอถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “เมื่อคุณรู้เรื่องนี้แล้ว โปรดบอกฉันทีว่า คุณหนูแทนเนอร์ผู้น้องเห็นอะไรในที่เกิดเหตุ คำพูดของเธอถึงกลายเป็นหลักฐานที่พิสูจน์ว่าฉันมีความผิดได้อย่างไร?”
เธอย้ำกับคุณหญิงดันน์ “ตอนนั้นฉันไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ คุณหนูแทนเนอร์เธอเห็นอะไร? เธอแน่ใจได้อย่างไร ว่าฉันเป็นคนทำ?”
“อืม…ในขณะนั้นคุณหนูแทนเนอร์เธอผู้น้องไม่ได้มีแผนที่จะพูด เมื่อโรซาลีนฆ่าตัวตาย เธอรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับคนเป็นเมื่อเธอเห็นศพ นั่นคือเหตุผลที่เธอบอกผู้คนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเห็น เธอบอกว่าเธอได้ยินเสียงกรีดร้องของโรซาลีนระหว่างกระบวนการก่ออาชญากรรม”
ในขณะที่เธอพูดนั้นเธอก็มองไปที่เจนอย่างระมัดระวัง
“โรซาลีนถูกผู้ชายสองสามคนรั้งไว้ เธอร้องลั่น “เจน ดันน์ นี่คุณ! คุณคือคนที่ทำให้เกิดสิ่งนี้! คุณจะต้องตายอย่างสยดสยอง! ’”
“ฮ่า…ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” เมื่อเจนได้ยินเช่นนั้น เธอก็หัวเราะออกมาดัง ๆ
คุณหญิงดันน์รู้สึกกังวล "เจน เจนเกิดอะไรขึ้น?”
เจนผลักคุณหญิงดันน์ออกไป "ฉันสบายดี อย่าแตะต้องตัวฉัน ให้ฉันหัวเราะสักพัก”
คุณหญิงดันน์จับมือเจนจากด้านหลัง “เดี๋ยวก่อน เจน!”
เจนไม่ทันได้ระวังตัว คุณหญิงดันน์จึงคว้าตัวเธอมาได้สำเร็จ เธอหันศีรษะและมองไปที่เธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็เห็นได้ชัดว่าสายตาของเธอกำลังถามเธอว่า "มีอะไรอีกไหม?"
คุณหญิงดันน์จับมือเจนแน่น ดวงตาของเธอนุ่มนวล เธอขอร้องด้วยสีหน้าละอายใจ “เจน เราต้องการความช่วยเหลือจากคุณในครั้งนี้จริง ๆ พ่อและฉันสำนึกผิดอย่างมาก
“เราไม่ได้ช่วยคุณในตอนนั้น และคุณต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย
“คุณเป็นคนชอบเข้าสังคม อยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียง คุณเป็นอัญมณีของตระกูลดันน์ แต่คุณกลับถูกรังแกในสถานที่แบบนั้น
“พ่อของคุณให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเขา หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณเขาเป็นตัวตลกของเดอะบันด์ นั่นเป็นสาเหตุที่พ่อของคุณโหดร้ายกับคุณมาก หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น”
“อย่างไรก็ตาม พ่อของคุณสำนึกผิดแล้ว เขายังไม่หยุดคิดว่าจะทำอย่างไรให้เหมาะกับคุณ
“ในคราวนี้พระเจ้าคงรู้สึกสงสารเขา เพราะเขารักลูกสาวของเขามากเกินไป สุดท้ายก็ให้โอกาสเขาเถอะ
“เจน โปรดเชื่อเราเถอะ”
คุณหญิงดันน์สะอื้น เธอจับมือเจนแน่น และไม่ยอมปล่อย เธอกลัวว่าเจนจะวิ่งหนี ถ้าเธอปล่อยไป
เจนมองคุณหญิงดันน์อยู่นาน แต่เธอก็ไม่สบอารมณ์
เธอไม่เชื่อว่าสามีภรรยาคู่นี้จะรู้สึกสำนึกผิดหรือสงสารเธอ สิ่งที่น่ารักเหล่านั้นช่างน่าสมเพชและไร้สาระเมื่อเทียบกับวันในช่วงสามปีที่ผ่านมาที่เธออยู่ในนรก ในขณะที่ได้รับการปฏิบัติที่เลวร้ายยิ่งกว่าสุนัขอีก
อย่างไรก็ตาม หากมีโอกาสที่จะได้รับความจริง ได้แก้ไขข้อกล่าวหาที่ไม่เป็นธรรมต่อเธอ และคืนความยุติธรรมให้กับเธอ ...
เธอหลับตาลง “คุณหญิงดันน์ พวกคุณจะช่วยฉันได้อย่างไร?”
หลังจากไตร่ตรองแล้ว เธอก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไปแล้ว
ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...