บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 3

สามปีผ่านไป

ประตูเรือนจำของเมืองเอสค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นเรื่อนร่างหญิงสาว เธอค่อยๆก้าวเท้าของเธอออกจากประตูของเรือนจำ

ร่างกายของเธอดูซูบผอม เธอสวมใส่ชุดสีขาวชุดเดียวกันกับเมื่อสามปีที่แล้วที่เธอได้สวมใส่เข้ามาในเรือนจำ แต่วันนี้ชุดที่เธอใส่กลับดูหลวมโคร่ง

เธอก้าวขาอย่างเชื่องช้ามุ่งหน้าไปยังเค้าเตอร์ที่อยู่ห่างจากเธอประมาณร้อยเมตร ในมือของเธอถือถุงพลาสติกสีดำซึ่งข้างในมีเหรียญสามสิบเอ็ดเหรียญห้าสิบเซ็นพร้อมบัตรประชาชนของเธอ

อากาศช่างร้อนระอุจนมองเห็นไอแดดที่ขึ้นมาจากพื้นถนนที่เธอกำลังเดินอยู่ ในวันนั้นอากาศประมาณสามสิบสาม สามสิบสี่องศาเซลเซียส แต่กลับไม่มีหยาดเหงื่อไหลออกมาจากหญิงสาวเลยแม้แต่หยดเดียวแม้ว่าเธอจะเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุนั้นก็ตาม บ่งบอกให้รู้ว่าร่างกายของเธอขาดน้ำอย่างหนัก

มีรอยฟกช้ำสีดำและน้ำเงินเผยอยู่บนผิวอันขาวซีดของเธอ นอกจากนี้ที่หน้าผากของเธอยังมีรอยแผลเป็นยาวประมาณสามเซนติเมตรใกล้ๆกับไรผมของเธอ ซึ่งไม่น่ามองเท่าไรนัก

รถบัสมาจอดลงที่ตรงหน้าของเธอ เธอค่อยๆนับเหรียญและจ่ายค่าโดยสาร พนักงานขับรถมองเธอด้วยสายตาที่รังเกียจก่อนจะค่อยๆละสายตาไป…บนรถนั้นมีคนไม่มากนัก ทั้งหมดล้วนเคยเป็นนักโทษเหมือนเฉกเช่นกันกับเธอ

เธอไม่ได้สนใจสายตาของพนักงานขับรถแม้แต่ซักนิด เธอเดินตรงไปที่นั่งด้านหลังสุดของรถบัสและเลือกที่นั่งในมุมสุดเธอพยายามทำตัวให้เล็กที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้

รถบัสค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง…หลายสิ่งดูเปลี่ยนไปหลังจากเวลาสามปีที่เธออยู่ใช้ชีวิตอยู่ในเรือนจำ

ริมฝีปากของเธอเริ่มขยับ…แน่สิ นี่มันสามปีแล้วอะไรๆก็เปลี่ยนไป การได้ออกมาข้างนอกช่างดูมีความหมายกับเธอเหลือเกิน

รถบัสขับไปเรื่อยๆ บ้านเมืองดูพัฒนาขึ้น แต่เธอนั้นกลับไม่รู้จุดหมายปลายทางของเธอหลังจากออกจากเรือนจำ

ในความงุนงงปนสับสนเธอก็ตระหนักถึงความเป็นจริง—ใช่เธอไม่มีที่ไป

เธอเปิดถุงพลาสตืกสีดำและนับเงิน เธอนับมันอย่างระมัดระวังถึงสามครั้ง…เธอมีเงินเหลืออยู่สามสิบเหรียญห้าเซ็น ในเวลานี้เธอควรจะทำอะไรกันนะ?

เธอเหลือบไปเห็นป้ายที่อยู่ไม่ไกลจากริมถนนนัก "รับสมัครพนักกงาน" มันดึงดูดความสนใจของเธอได้ดีทีเดียว

จอดดดด ฉันอยากจะลงตรงนี้ค่ะ สามปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในคุก มันได้ลบล้างความหยิ่งผยองของเธอออกไปจนหมดสิ้น หน้ำซ้ำเธอมักจะเขินอายเวลาที่ต้องพูดคุยกับผู้อื่น

พนักงานขับรถบ่นเธอหลังจากที่เธอบอกให้เขาจอดรถอย่างกระทันหัน แต่ก็เปิดเปิดประตูให้เธอ เธอขอบคุณเขาและลงจากรถไป

เธอเดินไปยังป้ายรับสมัครงานขนาดใหญ่ ยืนจ้องมองมันอยู่ซักพัก สายตาของเธอจ้องมองไปที่คำว่า “รับสมัครพนักงานทำความสะอาด พร้อมอาหารหนี่งมื้อ”นั่นคือข้อความบนป้ายนั้นที่เธอรู้สึกสนใจ

เธอไม่มีบ้านเอกสารหรือคุณสมบัติใดๆ แถมประวัติติดคุก ... พวกเขาอาจจะไม่จ้างเธอแม้กระทั่งตำแหน่งคนทำความสะอาด อย่างไรก็ตาม ... เธอกำเงินสามสิบเหรียญห้าสิบเซ็นที่เหลืออยู่ เธอกัดฟันแน่นพร้อมเดินเข้าไปด้านในไนท์คลับชื่อ ศูนย์ความบันเทิงนานาชาติอีสต์เอ็มเพอเรอร์ เจนตัวสั่นเทาทันทีที่เธอเดินเข้าไปข้างใน ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำจนทำให้เธอหนาวสั่น

“ชื่ออะไร” ผู้หญิงที่อยู่ด้านในพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตรนัก

“เจน ดันน์” เธอเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง ผู้หญิงที่แต่งหน้าด้วยสีสันฉูดฉาดกำลังบันทึกข้อมูลของเจน เธอตกใจจนเกือบที่จะทำปากกาหล่น หลังจากที่ได้ยินน้ำเสียงของเจน เธอถามเจนว่า “ทำไมเสียงเธอถึงเป็นอย่างนั้น?”

สามปีที่เธอใช้ชีวิตในเรือนจำมันทำให้เจนเคยชินกับการเอาแต่ก้มหน้า แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช้น้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีกับเธอนัก แต่เจนก็ตอบกลับไปอย่างช้าๆและเบา ราวกับว่าไม่มีอะไรจะทำให้เธอขุ่นเคืองได้ “ ฉันสูดดมควันมากเกินไป”

ผู้หญิงแต่งหน้าจัดคนนั้นแปลกใจกับคำตอบของเจน เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเจนพร้อมถาม “มันเกิดจากไฟใหม้หรอ?”

"ใช่ค่ะ " เจนลดสายตาลง...

ผู้หญิงแต่งหน้าจัดสังเกตุได้ว่าเจนไม่อยากที่จะอธิบายอะไรเพิ่มเติม อีกทั้งเจนก็ไม่ใช่คนที่น่าสนใจเท่าไรนัก เธอปล่อยให้หัวข้อนั้นผ่านไป แต่เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและเริ่มพูด “ โอ้ไม่ สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นกับ อีสเอ็มเพอเรอร์ ที่นี่ไม่ใช่สถานบันเทิงที่ใครจะมาทำงานก็ได้ เราก็มีลูกค้าระดับวีไอพีมากมาย” เธอจ้องมองไปที่เจนหัวจรดเท้าด้วยสายตาที่รังเกียจ เจนแต่งกายด้วยเดรสหลวมโคร่งที่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนสีจากสีขาวกลายเป็นเหลืองไปซะแล้ว

อีสต์เอ็มเพอเรอร์ ไม่ใช่ที่ที่คนทั่วๆไปอย่างเธอจะมาทำงานได้ ขนาดพนักงานทั่วไปของเรายังจะต้องมีรูปร่างที่ดีหน้าตาสะสวย มีใจรักการบริการ ทำไมสภาพอย่างเธอถึงได้มาสมัครงานที่นี่กันนะ

หญิงสาวในชุดวาบหวิวลุกขึ้นยืนและโบกมือเชิงปฏิเสธเจน “ อย่างคุณอ่ะ คุณไม่สามารถเป็นได้แม้กระทั่งพนักงานเสิร์ฟด้วยซ้ำ” เธอกำลังจะเดินออกจากห้องไป

“ฉันมาสมัครตำแหน่งทำความสะอาดค่ะ”