บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 79

เมื่อเช็คของเจน ปรากฏต่อหน้าอโลร่าอีกครั้งเธอก็มองไปที่เจนและเอาเช็คไป “คุณควรรู้ว่าคาลเลนไม่ใช่คนใสซื่อบริสุทธิ์”

"ใช่"

อโลร่ายักคิ้ว “ถ้าคุณรู้ทำไมคุณถึงยอมรับเงินของเขา”

เจนไม่ได้พูดอะไร

อโลร่าไม่ได้พูดถึงมันอีก ไม่มีใครรู้มากกว่าเธอว่าเจนต้องการเงินจำนวนมหาศาล

“เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว” อโลร่าเตือนความจำ

“ฉันยังคงต้องลองพยายาม”

“คุณอยากลองทำอะไร? เจนยอมแพ้เถอะ”

“ไม่”

“เธอเกลียดคุณสจ๊วตขนาดนั้นเลยเหรอ ”ที่จริงแล้วอโลร่าอยากจะบอกว่า คุณสจ๊วตไม่ได้ปฏิบัติต่อเธอเลวร้ายขนาดนั้น ตอนที่เธอป่วยเขาหามเธอไปโรงพยาบาลด้วยซ้ำ เมื่อเธอยืนยันที่จะทำงานในขณะที่เธอป่วย เขาจ้างแพทย์ส่วนตัวมาตรวจสุขภาพเธอหลังจากที่เธอเป็นลม เขาไม่อนุญาตให้ฉันบอกเธอทั้งหมดนี้'

อโลร่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเจนกับฌอน เธอได้เห็นฉากเหล่านั้นเท่านั้น ดังนั้นในความคิดของเธอ เธอคิดว่าไม่จำเป็นที่เจนจะต้องกลัวคุณสจ๊วต

เจนไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร ความสัมพันธ์ของเธอกับฌอนนั้นไม่ง่ายเลย

“บอกฉัน ว่าเธอกำลังจะทำอะไร? เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งสัปดาห์ ฉันคำนวณให้เธอแล้ว เธอไม่มีเงินแม้แต่ล้านเดียว ขอถามหน่อยเถอะว่าเธอจะหาเงินในเจ็ดวันที่เหลือได้ไหม?”

อโลร่าลูบขมับของเธอ เธอไม่สามารถบอกให้เจนหยุดฝันได้ เธอไม่สามารถบอกเธอได้ว่าคุณสจ๊วตสั่งไม่ให้เธอจัดงานใด ๆ ให้เจน

“ฉันต้องพยายามดูก่อน นี่ยังไม่ใช่จุดจบ"

“คุณจะขอความช่วยเหลือจากใคร? เธอจะพึ่งคาลเลนเพื่อให้เงินจำนวนหนึ่งแสนเหรียญทุกครั้งที่เขาไปที่บ้านของเธอเพื่อทานอาหารเย็นหรือ? แม้ว่าเขาจะไปที่ของเธอทุกวัน แต่เธอจะได้มากที่สุดคือ 700,000”

อโลร่าต้องการช่วยเจน แต่สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือช่วยเจนซ่อนเงินให้ห่างจากฌอน

อย่างไรก็ตาม อโลร่ารู้ดีว่าจะต้องใช้ปาฏิหาริย์ในการที่เจนจะบรรลุเป้าหมายของฌอนในช่วงเวลาสั้น ๆ อย่างนี้

เธอขอให้ปาฏิหาริย์นั้นเกิดขึ้นด้วย

“ย้ำอีกครั้ง เจน คาลเลนอันตรายนะ”

เจนยิ้ม “สำหรับฉันผู้ชายที่อันตรายที่สุดคือคุณสจ๊วต”

“อโลร่า ฉันจะไปแล้ว บางทีฉันอาจจะโชคดีและได้ทำงานในวันนี้”

อโลร่าไม่ได้ห้ามเจน เธอได้แต่มองผู้หญิงที่เดินแปลก ๆ สายตาของอโโลร่ามีความสงสาร ‘เธอมันงี่เง่าเหตุผลที่เธอไม่มีงานทำไม่ใช่เพราะโชคไม่ดี’

ในห้องพักของแผนกบริการ เจนเตรียมกำลังจะเลิกงานในขณะที่รู้สึกผิดหวัง อันที่จริงวันนี้ก็เหมือนกับวันอื่น ๆ เธอไม่ได้รับงานใด ๆ

เธอไม่ได้โง่ มันเป็นมาหลายวันแล้วอาจจะเกือบเดือนแล้วด้วยซ้ำ

โดยธรรมชาติแล้วเธอรู้ว่ามีบางอย่างอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้

หลังจากเดินออกจากอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธอก็เดินกลับไปที่บริเวณที่อยู่อาศัยของหอพักของเธอ

หนุ่มหล่อเลือดผสมกำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องของเธอเหมือนเมื่อวาน

คราวนี้เจนไม่ถามอะไร เธอหยิบกุญแจออกมาต่อหน้าชายคนนั้นและไขประตู “เข้ามาเลยคุณคาลเลน”

เสียงแหบของเธอพูดต่อ “ฉันจะทำอาหารเย็นให้คุณ”

คาลเลนมองไปที่เจนกำลังอยู่ในครัวอย่างเป็นระเบียบ มุมริมฝีปากของเขาโค้งงอและเขารู้สึกพอใจ