บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 110

ทันใดนั้นมาเดลีนรู้สึกว่าร่างกายของเธอเย็นลง เลือดในร่างกายของเธอดูเหมือนจะถูกแช่แข็ง

เธอจ้องมองชายที่เยาะเย้ยคนนี้ด้วยความงุนงง เขาเหมือนกับซาตานในคืนที่มืดมิด ทั้งตัวของเขาเป็นสีดำ

ปรากฎว่าเขาอยากเห็นเธอตายจริงๆ

'เจเรมี่ เร็วๆนี้มันจะเป็นไปตามที่คุณต้องการ'

‘ขอให้คุณยังคงสงบเหมือนในช่วงเวลานี้เมื่อวันนั้นมาถึง’

แต่นั้น แม้ว่าเมื่อเธอเริ่มมีความคิดที่จะจากโลกนี้ไปอย่างไม่หวนกลับและลืมผู้ชายคนนี้ไปตลอดกาล ถึงอย่างนั้น เธอ ยังคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากในส่วนลึกในใจ

จนถึงทุกวันนี้ เธอยังคงมีความรู้สึกบางอย่างให้กับเขา

น้ำตาของเธอเริ่มร่วงหล่นในทันที แต่ไม่ว่าน้ำตาของเธอจะร้อนแรงแค่ไหน มันก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเธออบอุ่นได้

“ร้องไห้ทำไม? พยายามที่จะแกล้งทำเป็นน่าสงสารอักแล้วเหรอ?”

เจเรมี่หัวเราะเยาะ ความอบอุ่นนั่นคือ นิ้วเรียวอันอบอุ่นของเขาบีบคางเล็กนั่น เพื่อบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา

“คิดว่าฉันจะตกหลุมพรางของเธอเหมือนผู้ชายพวกนั้นเหรอ? ใบหน้าก็หายเป็นปกติแล้วทำไมยังเอาผ้าก๊อซมาพันอยู่อีกล่ะ? ไม่ต้องใช้กลอุบายนี้ต่อหน้าผม ผมกำลังรู้สึกขยะเเขยงเท่าที่ผมรู้สึกได้เลย!”

เขาพูดคำเหล่านั้นด้วยความรังเกียจ ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาสังเกตเห็นว่าสีแดงสดค่อยๆซึมผ่านผ้าก๊อซทันทีหลังจากที่แผลมาเดลีนฉีกขาด

สายตาที่มองของเจเรมี่เปลี่ยนไปในทันที เขาค่อย​ๆ​ฉีกผ้าก็อซบนใบหน้าของมาเดลีน ผิวหนังเผยให้เห็นมีเนื้อเยื้อและบาดแผล และเลือดสีแดงของเธอสะท้อนภาพเข้ามายังม่านตาคู่นั้นของเขาในทันที

เจเรมี่ตกใจมาก การเยาะเย้ยและการดูถูกของเขาที่สบประหม่าเธอก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะกลับมากัดกินเขาในตอนนี้

“เอาคืนมานะ!” มาเดลีนรีบดึงผ้าก๊อซที่เปื้อนเลือดออกจากมือของเจเรมี่ จากนั้นเธอจับมันแปะเข้าที่เดิมด้วยมือที่สั่นเทา “อย่ามอง! หยุดมอง!”