บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 116

มาเดลีนมองฌอนที่สวมจี้ที่คอของเมเรดิธอย่างตั้งใจ และดวงตาของเมเรดิธเต็มไปด้วยน้ำตาพร้อมกับสัมผัสที่ใบหน้าของเธอเบาๆ

“ช่างวิเศษจริงๆ ในที่สุดจี้ก็กลับมาหาลูกสาวที่เลอค่าของเราแล้ว” เอโลอิสกล่าวอย่างอิ่มเอมใจ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความรักของแม่ขณะที่เธอมองไปยังเมเรดิธ

ฉากนั้น ทำให้มาเดลีนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้เพราะความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้กำลังพุ่งผ่านหัวใจของเธอ

เธอก้าวไปข้างหน้าและพยายามอธิบาย “ฉันไม่ได้ขโมยจี้นั้น ปู่ของฉันทิ้งมันไว้ให้…”

“มาเดลีน เธอกำลังพยายามทำอะไร?!” โรสเข้ามาขัดจังหวะเธอทันที ไหล่ของมาเดลีนถูกผลักอย่างแรง “ออกไปจากที่นี่เดี่ยวนี้! อย่าคิดว่าเมเรดิธเป็นเป้าหมายที่ง่ายดาย!”

โรสยังคงตะโกนต่อเนื่องในขณะที่เธอดึงมาเดลีนให้ห่างออกไปจากพวกเขา

มาเดลีนต้องการตอบโต้กลับ แต่ร่างกายของเธออ่อนแอลงมาก ภาพที่เคยมองเห็นของเธอดูมืดสลัวมากขึ้นเมื่อเธอมองไปที่ฉากของครอบครัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ ความเจ็บปวดในใจของเธอเพิ่มความรุนแรงขึ้นเมื่อมองไปที่ฌอนและเอโลอิสกำลังสวมกอดเมเรดิธอย่างอ่อนโยน

เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเอโลอิสและฌอนจะหันกลับมามองเธอ และในที่สุดเธอก็สมหวัง เอโลอิส ปลายสายตาสายตามามองเธอ แต่มันดูเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เอโลอิสเกลียดเธอ

เพียงแค่มองไปที่ผู้หญิงสกปรกคนนั้นภายในใจ เอโลอิสเต็มไปด้วยความรังเกียจ

หัวใจของมาเดลีนรู้สึกเหมือนถูกแทงด้วยมีดให้เลือดไหลออกมาจากบาดแผล แต่เปล่าเลยบาดแผลนั้นรู้สึกเหมือนถูกทาด้วยเกลือลงไป

มาเดลีนไม่เคยรู้เลยว่าทำไมเธอถึงรู้สึกห่วงใยเอโลอิสมากขนาดนี้ ทำไมเธอถึงชอบเธอ และอยากเข้าใกล้เธอมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้ถึงเหตุผลที่แท้จริงแล้ว แต่ เธอก็ไม่กล้ายอมรับมันอยู่ดี ...

ขณะที่เธอครุ่นคิดอยู่ลึกๆ มาเดลีนถูกโรส ผลักให้ล้มลงบนพื้น

“ไปให้พ้น!” โรสตบตีมาเดลีน หล่อนทำหน้าตาดุร้ายในขณะที่เธอเอ่ยเตือนเธอว่า “ตั้งใจฟังให้ดีนะ ถ้าเธอกล้าเข้าใกล้เมอร์อีกครั้ง ชีวิตของเธอจะเป็นอันตรายเเน่นอน!”