บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 136

มาเดลีนตกใจมากจนใบหน้าของเธอซีดเซียว เธออยากจะวิ่ง แต่ก็ถูกจับได้ทุกครั้ง

เจเรมี่บีบแก้มและบังคับให้เธอมองเขา

เธอยังคงส่ายหัวขณะที่เธอดิ้นรน “ไม่! เจเรมี่ อย่าแตะต้องฉัน! ไปให้พ้น!”

“เธอดูมีความสุขมากตอนที่แดเนียลจูบเธอ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกไม่เต็มใจเมื่อผมสัมผัสเธองั้นหรอ?”

เมื่อมองไปที่การจ้องมองที่ขัดแย้งและต่อต้านของมาเดลีน ใบหน้าของเจเรมี่ได้บูดบึ้งขณะที่ดวงตาของเขากลับเย็นชา

“มาเดลีน ดูใกล้ ๆ ให้ชัด ๆ ผมเป็นสามีของเธอ” เสียงทุ้มและเย้ายวนของเขาดังขึ้นข้างหูของ มาเดลีน ในวินาทีต่อมา เธอรู้สึกว่าเขากัดไหล่ของเธอ

“ฉันไม่ต้องการเเบบนี้ เจเรมี่!”

เธอรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรกับเธอ และมันทำให้เธอกลัวมากจนกระดูกของเธอสั่น

อย่างไรก็ตาม มันเหมือนกับว่าผู้ชายคนนั้นถูกครอบงำไร้ซึ้งสติ เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอเป็นชิ้น ๆก่อนที่จะกลืนกินเธออย่างโหดเหี้ยม

มาเดลีนหลับไปอย่างสนิท เธอฝันว่าได้กลับไปสู่ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ความจริงก็เหมือนฝันร้ายที่ทำให้เธอหายใจไม่ออก

เธอเห็นว่าเธอยังถูกขังอยู่และชายคนนั้นก็นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ มาเดลีนมองไปที่ดวงจันทร์นอกหน้าต่างด้วยสีหน้าว่างเปล่า

‘สิ่งเดียวที่ฉันทำคือตกหลุมรักคุณ แต่ทำไมราคาที่ฉันต้องจ่ายถึงสาหัสได้ขนาดนี้?’

‘ทำไมถึงทรมานฉันทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รักฉันอีกต่อไปแล้ว?’

‘เจเรมี่ คุณต้องการให้ฉันยังไง?’

มาเดลีนไม่รู้ว่าเธอหลับไปได้อย่างไร จากนั้น เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เจเรมี่ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ความอบอุ่นที่เหลืออยู่ของเขาก็หายไปเช่นกัน