บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 167

“คุณครอว์ฟอร์ดค่ะ คุณสามารถหุบปากได้ทุกเวลาหากคุณไม่รู้วิธีพูดที่ถูกต้อง จะไม่มีใครคิดว่าคุณเป็นใบ้ถ้าคุณไม่พูด คุณชายครอว์ฟอร์ดและฉันเองก็ไม่ได้ทำอะไรที่ผิด แม้ว่าคุณจะไม่เชื่อใจฉัน แต่คุณก็ควรเชื่อใจในคู่หมั้นของคุณเองจริงไหม?”

"เธอ…"

“ถ้าฉันจำไม่ผิด แม้แต่คุณครอว์ฟอร์ดก็เคยเป็นภรรยาเก็บมาก่อน คุณไม่คิดบ้างหรอว่าคำพูดที่ออกจากปากของคุณมันช่างเป็นเรื่องน่าขัน?”

เมเรดิธพูดไม่ออกขณะที่ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยว เธอเห็นว่าสายตาของคนที่มองอยู่รอบ ๆ ของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงใช้ท่าทางที่ราวกับว่าเธอเป็นคนผิด

“คุณควินน์ค่ะ ฉันไม่รู้ว่าคุณได้ยินข่าวลือพวกนั้นมาจากไหน แต่ฉันคบเจเรมี่มาตลอด มาเดลีน น้องสาวที่ตกหลุมรักเขาและวางแผนที่หลอกล่อที่จะหลับนอนกับเขา และบังคับให้เจเรมี่แต่งงานกับเธอ ตอนนี้ มาเดลีนตายไปแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่รู้สึกสนุกกับการพูดเรื่องนี้ แต่ฉันจะไม่ยอมให้ใครดูถูกฉันแบบนั้น!”

“คุณจะไม่ยอมให้ใครดูถูกคุณ แต่ถ้าคุณดูถูกฉันต่อหน้ามันจะไม่เป็นไร’งั้นเหรอ? คุณครอว์ฟอร์ด ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นลูกสาวของตระกูลมอนต์โกเมอรี ผู้หญิงสูงศักดิ์อย่างคุณคิดว่าเธออยู่เหนือมารยาทพื้นฐานที่ควรมีหรือไงกัน?”

เมเรดิธพูดไม่ออก แต่เธอตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตาของเธอแดงขึ้นในขณะที่เธอพูดเบา ๆ ว่า “คุณควินน์ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันรักเจเรมี่มาก ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมฉัน... ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณลำบากใจ”

เมเรดิธพูดคำเหล่านั้นและเดินจากไปด้วยอาการร้องไห้ฟูมฟาย

ผ่านไปซักพัก มีคนอีกสองคนเดินเข้ามาในร้าน มาเดลีนจะไม่มีวันลืมใบหน้าที่ชั่วร้ายของ โรส และ จอห์น ครอว์ฟอร์ด

ครั้งหนึ่งเธอเคยเชื่อว่าพวกเขาปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกสาวของตัวเองจริง ๆ แต่ในที่สุดก็พิสูจน์แล้วว่า ทุกอย่างเป็นเพียงเเค่เรื่องหลอกลวง เธอปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความภักดีเช่นนี้ แต่พวกเขายังตัดสินใจที่จะทุบตีเธอ และแม้กระทั่งเกือบพรากชีวิตเธอไป

มาเดลีนรู้โดยธรรมชาติว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อถามบางอย่างกับเธอภายใต้คำสั่งของเมเรดิธ ในขณะที่พวกเขาสองคนก้าวเท้าเข้าไปข้างใน พวกเขาได้มองไปรอบ ๆ อย่างตาลีตาเหลือก

พนักงานต้อนรับหนุ่มเอ่ยทักทายพวกเขาอย่างสุภาพ “ท่านทั้งสองต้องการคำแนะนำของสินค้า หรือกำลังมองหาอะไรเป็นพิเศษหรือไม่คับ?”