เมเรดิธเพิ่งจะโทรหาเธอเมื่อสักครู่ และน้ำเสียงของหล่อนค่อนข้างก้าวร้าว มันฟังดูเป็นไปไม่ได้กับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นมันดูห่างไกลไม่เหมือนคนที่คิดทำอะไรโง่ ๆ แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?
แต่ว่า เธอเห็นว่าใบหน้าของเจเรมี่ดูเคร่งขรึม ดูเหมือนเขาจะเชื่อและตอนนี้ก็กังวลเรื่องความปลอดภัยของเมเรดิธ
“ถ้าคุณวิทแมนไม่ว่าง สามารถให้ฉันลงรถได้ทันทีเลยนะ”
เจเรมี่มองไปที่มาเดลีน ดูเหมือนลังเล เขาใช้เวลาสักพักก่อนที่เขาจะหยุดรถ
มาเดลีนลงจากรถอย่างรวดเร็ว โบกมือลาให้เจเรมี่หลังจากพูดไปว่า “คุณวิทแมน แล้วเจอกันใหม่นะ”
หลังจากนั้น เธอหันหลังและเดินจากไป
เจเรมี่ไม่ได้ออกไปทันทีและเขามองเธอที่เดินจากไปผ่านกระจกมองหลังของเขาในขณะที่เขานึกภาพก่อนหน้านี้ถูกฉายซ้ำ ๆ ในหัวของเขา
ทำไมเขาไขว่ขว้าเธอเช่นนี้? คำตอบนั้นค่อนข้างชัดเจนในใจของเขา
จนกระทั่งมาเดลีนได้ยินรถกำลังเคลื่อนตัวเธอจึงหยุดมองหันกลับไป
เธอตัดสินใจรีบเรียกแท็กซี่ให้ตามหลังรถของเจเรมี่ทันที เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่ารถจะแล่นไปถึงเอพริลฮิลล์
สถานที่แห่งนี้ถือเป็นหนึ่งในความทรงจำที่มีความสุขที่สุดของเธอ มันเป็นสถานที่ที่เธอได้พบกับเจเรมี่ครั้งแรกเมื่อเธอยังเด็ก
เธอสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ เขาถึงมาที่นี่ แต่เธอก็ยิ่งอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงกอดเธอแน่นขนาดนั้นเมื่อก่อนหน้านี้ที่เขาเรียกเธอว่า ‘แมดดี้’
ก่อนที่เธอจะหาคำตอบให้มันได้ เธอได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างชายฝั่งเสียก่อน
นั่นมันเมเรดิธ
มาเดลีนยิ้ม ปรากฎว่าพวกเขาได้พบกันที่นี่เป็นครั้งแรกเช่นกัน
เมื่อเมเรดิธเห็นเจเรมี่เดินเข้ามา เธอก็เริ่มสะอื้นเมื่อมองไปที่เขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ