บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 176

เมเรดิธอยากจะปฏิเสธที่จะรับของขวัญ แต่เพื่อรักษาไว้ซึ้งท่าทางที่อ่อนโยน เธอจึงรับของขวัญจากมาเดลีนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณมากนะคะ”

หลังจากนั้น เธอก็ดึงแขนเสื้อของเจเรมี่เพื่อเรียกร้องความสนใจ “เจเรมี่ไปข้างในกันเถอะเราไม่ควรให้แขกคนอื่นรอ”

“แน่นอน เธอทั้งสองควรเข้าไปข้างในก่อน” เอโลอิสและฌอนเร่งเร้า การแสดงออกของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุข “ใช้ประโยชน์จากโอกาสแห่งความสุขในวันนี้กำหนดวันแต่งงานในเร็ววันของทั้งคู่ซะ”

เมเรดิธยิ้มเขิน ๆ ให้เจเรมี่ “เจเรมี่ ในที่สุดฉันก็สามารถแต่งงานกับคุณและฉันจะเป็นเจ้าสาวของคุณในอีกไม่ช้า”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเมเรดิธ มาเดลีนก็ยิ้มให้พวกเขาด้วยเช่นกัน

ขณะที่พวกเขากลับไปยังสวนใจกลางของงานเลี้ยงวันนี้ สายตาบางคู่มองไปที่มาเดลีน สายตาของคนพวกนั้นทั้งหมดพยายามเดาฐานะและที่มาของเธอ

ความสนใจทั้งหมดของพวกเขาตกไปมาเดลีน และนั่นเองทำให้เมเรดิธเริ่มไม่มีความสุข

อย่าไงรก็ตาม ในวันนี้เธอรู้ชัดเจนว่าเป้าหมายของเธอคืออะไร

เธอเดินไปสักพัก และแอบเข้าไปในบ้านเมื่อไม่มีใครสนใจการมีตัวตนของเธอ

ทันทีที่เธอก้าวเข้าไปข้างใน มาเดลีนสามารถได้ยินเสียงหนาวเหน็บอันสั่นเคลือของผู้หญิงร้องไห้

มาเดลีนเคยตกอยู่ในห้วงแห่งความตาย ดังนั้นเธอจึงไม่เก็บความกลัวพวกนั้นมาใส่ในสมอง เธอมีเพียงความอยากรู้อยากเห็นตอนนี้ เธอสงสัยว่าทำไมมีคนซ่อนตัวอยู่ที่มุม และร้องไห้ออกมาในเวลานี้

ตามเสียงนั้นเธอเห็นหญิงวัยกลางคนกำลังเช็ดน้ำตาที่มุมตา ในมือของเธอมีรูปถ่าย

“บริทนีย์ ฮือ บริทย์ของฉัน…” หญิงสาวสะอื้นต่อไป