บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 176

เมเรดิธอยากจะปฏิเสธที่จะรับของขวัญ แต่เพื่อรักษาไว้ซึ้งท่าทางที่อ่อนโยน เธอจึงรับของขวัญจากมาเดลีนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณมากนะคะ”

หลังจากนั้น เธอก็ดึงแขนเสื้อของเจเรมี่เพื่อเรียกร้องความสนใจ “เจเรมี่ไปข้างในกันเถอะเราไม่ควรให้แขกคนอื่นรอ”

“แน่นอน เธอทั้งสองควรเข้าไปข้างในก่อน” เอโลอิสและฌอนเร่งเร้า การแสดงออกของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุข “ใช้ประโยชน์จากโอกาสแห่งความสุขในวันนี้กำหนดวันแต่งงานในเร็ววันของทั้งคู่ซะ”

เมเรดิธยิ้มเขิน ๆ ให้เจเรมี่ “เจเรมี่ ในที่สุดฉันก็สามารถแต่งงานกับคุณและฉันจะเป็นเจ้าสาวของคุณในอีกไม่ช้า”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเมเรดิธ มาเดลีนก็ยิ้มให้พวกเขาด้วยเช่นกัน

ขณะที่พวกเขากลับไปยังสวนใจกลางของงานเลี้ยงวันนี้ สายตาบางคู่มองไปที่มาเดลีน สายตาของคนพวกนั้นทั้งหมดพยายามเดาฐานะและที่มาของเธอ

ความสนใจทั้งหมดของพวกเขาตกไปมาเดลีน และนั่นเองทำให้เมเรดิธเริ่มไม่มีความสุข

เมื่อเห็นว่าเจเรมี่ดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะประกาศขอแต่งงานในวันนี้ เมเรดิธรู้สึกระส่ำระส่ายไม่มั่นคงในสถาณการณ์ปัจจุบัน มันจะค่อนข้างน่าอายถ้าวันนี้มันไม่ผ่านไปในแบบที่เธอคิด

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันไปหาเอโลอิสและฌอนก่อนจะพูดว่า “คุณพ่อ คุณแม่คะ หนูรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย หนูอยากจะกลับห้องไปพักผ่อน”

เอโลอิสและฌอนเดินเข้าไปหาเธอทันที มันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเธอ “เป็นอะไรไป? ไม่เป็นไรใช่ไหมลูก?”

“หนูไม่เป็นอะไรมากค่ะ จะเป็นไปได้ไหมที่คุณพ่อกับคุณแม่ทั้งสองคนดูแลแขกสักพัก?” เมเรดิธ ยิ้มอย่างอ่อนโยน “เจเรมี่ คุณช่วยพาฉันกลับห้องได้ไหม?”

เจเรมี่ไม่ได้ตอบตกลงในทันที เขามองไปที่มาเดลีนแทน “คุณวีล่า ทำตัวตามสบาย คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง ผมจะมาพูดคุยกับคุณภายหลัง”

มาเดลีนยิ้มและพยักหน้า

ในขณะนั้น เมเรดิธหันหลังกลับและเดินเข้าไปข้างในด้วยใบหน้าที่มืดมน

เมื่อมองย้อนกลับมาที่มาเดลีน เธอเคลื่อนไหวอย่างใจเย็นเช่นกัน

ไม่มีใครใส่ใจเธอ และแม้แต่พ่อแม่ของเธอเองก็สบสายตามามองเธอ