พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วหลายชั่วโมง และมาเดลีนช่วยเอวาที่เมามากเข้าไปในรถแท็กซี่
เมื่อเธอหมุนตัวกลับไปเธอก็ต้องประหลาดใจที่เห็นเจเรมี่ยืนอยู่ที่ประตูด้านหน้า
เขายืนพิงรถอย่างนิ่งเฉย มือข้างหนึ่งของเขาอยู่ในกระเป๋ากางเกงในขณะที่อีกมือข้างถือบุหรี่ ปลายบุหรี่ถูกจุดขึ้นก่อนจะค่อยๆหรี่ลงในคืนนี้ เขาดูโดดเดียวอย่างสง่างาม
หัวใจของมาเดลีนเต้นรัว เธอไม่รู้ว่าเธอรู้สึกประหม่าหรือเปล่าที่ต้องพบเจอเขา เธอต้องการอยู่ห่างจากเจเรมี่ช่วงนี้ แต่ผู้ชายคนนั้นได้เห็นเธอแล้ว
สายตาที่เย็นชาของเขาจับจ้องมาที่เธอ “เข้าไป”
เขามักจะสั่งเธอเสมอ ไม่เคยให้โอกาสเธอได้เลือกเลยสักครั้ง
มาเดลีนหลีกเลี่ยงการจ้องมองจากเขาอย่างใจเย็น “ฉันเกรงว่าจะไม่ได้ต้องขอโทษด้วยคุณวิทแมน เราควรคุยกันพรุ่งนี้ ตอนนี้มันดึกแล้ว”
เจเรมี่ขมวดคิ้ว เขายืนอยู่ตรงหน้ามาเดลีนด้วยความหงุดหงิด “ผมขอให้เธอเข้าไป”
“นั่นใครน่ะ? ทำไมเสียงดังจัง?” มีบางอย่างขวางทางกลับบ้าน เอวาจึงเงยหน้าขึ้นขณะที่อยู่ในอาการมึนเมา เธอมองไปที่เจเรมี่สักพักแล้วจู่ๆเธอก็หัวเราะออกมา “ฉันล่ะสงสัยว่ามันคือใคร ที่แท้ก็แค่ ไอ้คนน่ารังเกียจนี่เอง”
หลังจากเธอพูดแบบนั้น เมดาลีนรู้สึกได้ว่าพายุแห่งความปั่นป่วนก่อตัวหลังจากที่เจเรมี่ได้ยินเอวาพูดแบบนั้น
เธอกังวลว่าเจเรมี่จะปล่อยความโกรธของเขาที่มีต่อเอวา เธอจึงรีบจัดการเรื่องต่างๆให้ราบรื่น “เอวาเธอเมาแล้ว ฉันจะพาเธอไปเข้านอน”
“ฉันไม่เมา! และฉันก็ไม่ได้ด่าผิดคนด้วย! เขาเป็นคนน่ารังเกียจ เจเรมี่ วิทแมน” เอวาชี้ไปที่เจเรมี่ด้วยความโกรธ ตอนนี้ใบหน้าของเขาเป็นน้ำแข็ง “มาที่นี่ทำไม? มัวทำอะไรอยู่ตอนที่แมดดี้กำลังทุกข์ทรมาน? นายมันรู้เพียงแค่วิธีดูแลชู้รักของนายนั่นแหละ!” เอวาตะโกนใส่เจเรมี่ เสียงของเธอดังมากในกลางดึก
มาเดลีนแทบคลั่งขณะนี้ ถ้าเจเรมี่โกรธเอวาขึ้นมา เธอก็จะต้องทนทุกข์ทรมานในเกลนเดลเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ