เมื่อเห็นเฟลิเป้ยืนอยู่คู่กับมาเดลีน ความหนาวเย็นได้ปรากฏในดวงตาของเจเรมี่
เขาช้อนสายตาอันเย็นชานั้นขึ้นมองและมาเดลีนรู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะในทันที
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้ชายที่เธอสนใจ แต่ร่างกายของเธอยังคงบอกเป็นนัยว่าเธอยังไม่สามารถไปจากเงาของเขาได้
“เจเรมี่?” เฟลิเป้เดินออกจากลิฟต์ด้วยความประหลาดใจ “นายมาที่นี่เพื่อรับแมดดี้งั้นหรอ?”
“มันไม่ใช่ธุระของคุณ” น้ำเสียงของเจเรมี่เย็นชา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของมาเดลีน “ทำไมเธอถึงตัดสายผม?”
“เมื่อกี้เป็นนายเองหรอที่โทรเข้าหาแมดดี้?” เฟลิเป้กล่าวพร้อมกับหัวเราะ “แมดดี้พูดที่เล่นว่าเป็นเบอร์ของนักล่อลวงก่อนจะตัดสายทิ้งไป ทั้งสองคนทะเลาะกันงั้นหรอ?”
หลังจากที่เขาได้ยินในสิ่งที่ลุงตัวเองพูดออกมา มาเดลีนเห็นใบหน้าของเจเรมี่มืดลงอย่างน่ากลัว
เขาพุ่งสายตาจ้องมองเธอ “รออะไรอยู่? กลับกัน”
เจเรมี่พูดพร้อมจับมือมาเดลีน
เป็นฤดูหนาวในขณะนี้ที่จริงมันควรจะหนาวมาก แต่นั้นทำให้ มาเดลีนรู้สึกได้ว่ามือของเจเรมี่กำลังไหม้เเผดเผาอากาศภายนอกทั้งหมดนี้สิ้นไป
เธอจินตนาการถึงเขาที่จับมือเธอเพื่อพาข้ามถนนหลายครั้งก่อนหน้านี้มันก็แค่เมื่อก่อนนี้ เพราะงั้น ความร้อนที่แผดเผาในตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนาอีกต่อไป
“ฉันจะไปกับคุณลุง” มาเดลีนสะบัดการเกาะกุมของเจเรมี่ออกแล้วเดินไปหาเฟลิเป้
เจเรมี่รู้สึกว่ามือของเขาหลุดจากเธอมันทำให้เขายืนอึ้งไป
“คุณลุง ได้โปรด ไปกันเถอะค่ะ”
เฟลิเป้ขมวดคิ้วเล็กน้อย สองวินาทีต่อมาเขาพยักหน้าและมองไปที่เจเรมี่ “งั้น เราจะไปกันก่อนนะ เจเรมี่ แมดดี้ ไปกันเถอะ”
“โอเค” มาเดลีนตอบและหันหลังตามเฟลิเป้ไป
เธอกลัวว่าจะลังเลหากล่าช้ากว่านี้ เธอกลัวว่าจะทำตามผู้ชายคนนั้นอย่างไม่มีสติ
“มาเดลีน เธอแน่ใจแล้วหรอว่าจะไม่มากับผม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ