จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1248

ตอนที่1248 เรื่องราวในอดีต

“ถูกต้องแล้ว! มิเช่นนั้นข้าจะใช้เสียงแห่งจอมเทพมังกรที่หายสาปสูญไปแล้วได้อย่างไร?”

เย่หยวนกล่าวขึ้น

อ้าวจุนพยายามสงบสติความตื่นตะลึงที่ก่อเกิดลงภายในใจ แต่กลับพบว่าเป็นเรื่องยากนัก

ในที่สุด นางก็เข้าใจเสียทีว่าสิ่งที่ท่านบรรพบุรุษได้กล่าวไปในคราแรกหมายความอย่างไร

เย่หยวนสามารถทำลายคำสาปได้จริงๆ!

แต่อ้าวจุนกลับไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่า ลูกชายของตนจะมีฤทัยแห่งฟ่านจู้หลง!

ครู่ใหญ่ต่อมา นางถอนหายใจเล็กน้อยและกล่วาว่า

“ถึงแม้จะมีฤทัยแห่งฟ่านจู้หลงก็เปล่าประโยชน์ เพราะในยุคสมัยปัจจุบัน ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สูญสิ้นไปหมดแล้ว”

สีหน้าแววตาของเย่หยวนเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น เขากล่าวตอบทันทีว่า

“เพราะแบบนั้น ลูกคนนี้จึงเดินทางมายังหุบเขาเหวพระเจ้าเพื่อแสวงหาโอกาสบรรลุขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้า! หากเขากลายเป็นพระเจ้ามิได้ อย่างน้อยก็แค่ตาย!”

อ้าวจุนโพล่งกล่าวขึ้นอย่างประหลาดใจว่า

“หยุนเอ๋อ ไฉนเจ้าถึงต้องแสวงหาพลังขนาดนี้?”

เย่หยวนมิได้คิดปกปิดใดๆและเล่ากล่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนโลกภายนอกให้ฟังโดยสังเขป แต่ก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่เขาเลือกที่จะไม่เล่าออกไป

อ้าวจุนในปัจจุบันเปรียบเสมือนตะเกียงไร้ไส้น้ำมัน นางไม่สามารถทนรับข่าวการตายของจี้เฉินหยังได้แน่นอน

หากมิใช่เพราะรัศมีเหมันต์นิรันดร์นี้ ด้วยสภาพเช่นนี้อ้าวจุนคงล่วงลับไปนานแล้ว

ส่วนรัศมีเหมันต์นิรันดร์นี้เป็นสิ่งที่จี้เฉินหยังใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อเสาะหามัน ในตอนที่เข้าสำรวจแดนเหนือสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ณ ปีนั้น

“แต่เขตพระเจ้าต้องห้ามมันอันตรายเกินไป! แม้กระทั่งเซียนอาณาจักรพระเจ้ายังยากที่จะรอดชีวิตออกมา แล้วเจ้าตัวคนเดียวยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่!”

อ้าวจุนกล่าวเตือนด้วยความกังวลใจ

ในท้ายที่สุดนี้ นางก็ได้พบหน้าลูกชายอีกครั้ง แน่นอนว่านางไม่ต้องการสูญเสียเขาไปแบบนี้เช่นกัน

เย่หยวนจับจ้องอ้าวจุนด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น

“ลูกคนนี้มีเหตุจำเป็นที่ต้องไป และตอนนี้ก็ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งเพิ่มเข้ามา! ท่านไม่อยากออกไปพบกับท่านพ่ออีกครั้งรึ?”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ประดุจแสงแห่งความหวังสาดประกายขึ้นจากคู่ดวงตามังกรของอ้าวจุนทันที

เย่หยวนจำต้องพูดคำโกหกสีขาวเช่นนี้ออกไป เพียงเพราะไม่อยากให้ท่านแม่ต้องนั่งรอความตายอย่างสิ้นหวัง

เขาสูญเสียพ่อไปแล้วคนนึง และไม่ต้องการสูญเสียผู้เป็นแม่ไปอีกคน

ไม่ว่าความหวังจะริบหรี่เพียงใด แต่เย่หยวนก็จะช่วยท่านแม่ให้จงได้!

ต่อให้มองข้ามเรื่องนี้ไป ไม่ว่าอย่างไรเย่หยวนต้องบรรลุอาณาจักรพระเจ้าให้ได้ เพื่อกำจัดเผ่าปีศาจให้สิ้น พวกมันเหล่านั้นคือฆาตกรที่ฆ่าพ่อของเขา และเขาไม่มีวันอยู่ร่วมใต้แผ่นฟ้าเดียวกันได้!

หากเย่หยวนไม่สามารถสังหารข่านนั่วได้ กลับเป็นเขาเสียเองที่ต้องตาย!

แน่นอนว่าเรื่องราวเหล่านี้ เย่หยวนมิได้หยิบมาเล่าให้อ้าวจุนฟัง

สำหรับอ้าวจุน เย่หยวนคือความชอบธรรมของเผ่ามนุษย์ไปโดยปริยายแล้ว

สุดท้ายนี้ เขาได้กลายเป็นผู้สืบทอดมรดกของเซียนเต๋าสวรรค์ และยังเป็นบุตรแห่งประกาศิตสวรรค์อีกด้วย

นี่จึงเป็นภาระที่เขาต้องแบกรับมันเอาไว้

เมื่อเห็นแววตาอันมุ่งมั่นของเย่หยวน อ้าวจุนก็ตระหนักทราบทันที ไม่ว่าจะพูดอย่างไรต่อนางก็มิอาจโน้มน้าวลูกชายคนนี้ได้ เช่นนั้นจึงถอนหายใจเสียวยาวพลางกล่าวว่า

“นี่เจ้าถอดแบบมาจากพ่อเจ้าไม่มีผิด หัวรั้นกันทั้งคู่!”

เย่หยวนคลี่ยิ้มตอบ แต่มิได้กล่าวอันใดต่อ

มาถึงจุดนี้ ปมในใจของเย่หยวนล้วนถูกคลี่คลายขจัดโดยสิ้น และเขาเองก็ยอมรับในตัวอ้าวจุนในฐานะแม่ด้วยความเต็มใจ

แม้ยามพบหน้ากันครั้งแรกจะเต็มไปด้วยหลายหลากอารมณ์ที่พรั่งพรูโถมเข้าใส่

ทว่าทั้งสองก็กลับมาสมานเชื่อมกันดังเดิม สายเลือดมิอาจตัดขาดกันได้ในท้ายที่สุด

ทั้งสองที่มิได้เคยพบหน้ากันตลอดมา ยามนี้มีโอกาสใช้เวลาร่วมกันและการสนทนาระหว่างทั้งสองกินเวลายาวนานถึงห้าวันห้าคืนเต็ม!

ในระยะเวลาห้าวันมานี้ เย่หยวนก็กระจ่างชัดกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในอดีต

ปรากฏว่า หลังจากที่อ้าวจุนหนีออกจากดินแดนเนรเทศนี้ได้สำเร็จ นางก็วิ่งไปชนเข้ากับจี้เฉินหยังและพรรคพวกในเขตพระเจ้าต้องห้ามโดยบังเอิญ

แต่เนื่องจากการเดินสำรวจภายในหุบเขาเหวพระเจ้าโดยลำพังเป็นเรื่องที่อันตรายเสี่ยงตายมาก ดังนั้นจี้เฉินหยังจึงเชื้อเชิญอ้าวจุนให้เข้าร่วมกลุ่มเดินทางไปกับพวกเขา

ต่อมา หลังการผจญภัยสุดทรหดในหุบเขาเหวพระเจ้าได้สิ้นสุดลง จี้เฉินหยังและอ้าวจุนก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน อ้าวจุนจึงติดสอยห้อยตามจี้เฉินหยังกลับไปยังหอราชันย์โอสถ

แต่เพียงไม่นานก็เกิดปัญหาใหญ่ขึ้น!

จี้เฉินหยังพบว่า อ้าวจุนแก่เร็วเกินไป!