จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1255

ตอนที่1255 ศาสตร์แห่งสวรรค์ขั้นที่สอง!

“จู่เก๋อฉิงซวน!”

เมื่อทั้งสามเห็นเป็นจู่เก๋อฉิงซวน สีหน้าการแสดงออกของพวกเขาพลันผันแปรโดยไม่สมัครใจ

เย่หยวนมั่นใจอย่างยิ่งว่า จู่เก๋อฉิงซวนไม่เข้าคู่กับหลีกุยแน่นอน ทว่ากลับคาดไม่ถึง ปรากฏว่าอีกฝ่ายสามารถรอดชีวิตออกจากมิติต่อเติมของนิกายชำระวิญญาณได้จริงๆ!

อย่างไรก็แล้วแต่…ไฉนบุคลิกท่าทีของมันถูกดูเปลี่ยนไปราวกับคนละคนเช่นนี้?

“เหอะ! แกประหลาดใจนักรึ? ไม่คิดไม่ฝันใช่ไหมว่า ข้าผู้นี้จะหนีรอดออกมาได้?”

“ฮิฮิ… เจ้าเด็กนี่นับว่าฉลาดหลักแหลม รู้จักฆ่าคนด้วยมีดคนอื่น! แต่ความพยายามของข้านับล้านปีเต็มกลับต้องล้มเหลวภายในวันเดียว ความโกรธแค้นของพระเจ้าผู้นี้ เจ้าเตรียมใจรับได้เลย!”

สองเสียงจากปากเดียวแผดดั่งชัดแจ้ง ซึ่งน้ำเสียงและลักษณะการพูดล้วนแล้วแต่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง พวกเย่หยวนทั้งสามที่ได้ยินดังนั้นพลันอดประหลาดใจมิได้

อย่างไรก็ตาม แค่ไม่กี่อึดใจต่อมา เย่หยวนก็เข้าใจทุกอย่างได้ในทันทีเช่นกัน ดูเหมือนว่าจ้าวนิกายชำระวิญญาณ,หลีกุยจะเข้ายึดร่างของจู่เก๋อฉิงซวนไว้

เว้นเสียแต่ การยึดร่างครั้งนี้กลับไม่สมบูรณ์จึงส่งผลให้จู่เก๋อฉิงซวนยังคธำรงสติสัมปชัญญะได้อยู่อย่างที่เห็น

อย่างไรก็ตามแต่ จู่เก๋อฉิงซวนในปัจจุบันเผยถึงแรงคุกคามที่น่าสะเทือนขวัญยิ่ง

เย่หยวนสงบเยือกเย็นลงอย่างรวดเร็ว ก่อนกล่าวขึ้นพลางหัวเราะลั่นว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! จอมราชันย์สวรรค์นิรันดร์ผู้สูงศักดิ์กลับมีจุดจบที่น่าสังเวชยิ่งกว่าความตาย! คนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง! หากโลกภายนอกทราบว่าเจ้าต้องกลายมาเป็นเช่นนี้ คงเป็นเรื่องตลกที่โด่งดังที่สุดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เลยกระมัง?”

สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนมืดลงในบัดดล แม้เขาจะถูกหลีกุยควบคุมร่างไปแล้วตอนนี้ แต่สติสัมปชัญญะดั่งเดิมของมันยังคงอยู่ครบถ้วนสมบูรณ์ดี

มันหยิ่งผยองถือตนอยู่เหนือหัวสรรพสิ่ง ทันทีที่ถูกเย่หยวนพ่นวาจาเหยียดหยามใส่เช่นนี้ มันจึงเดือดพิโรธแทบลุกเป็นไฟ

“หุบปากไปซะ! รอจนกว่าข้าผู้จะถลกหนังเลาะกระดูกแกออกมาเสีย จากนั้นค่อยไปพล่ามต่อในนรก!”

จู่เก๋อฉิงซวนสาดคำขู่ออกไปหยุดปากด้วยความโมโห

“ใจเย็นก่อน! หากเจ้ายังไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเสียบ้าง เจ้าจะทำกิจสำคัญได้สำเร็จอย่างไร?”

หลีกุยกล่าวเตือนสติ

“หุบปากได้แล้ว! ไอ้บัดซบนี่ข้าจัดการเอง! หรือเจ้าคิดว่านามขาน จอมราชันย์สวรรค์นิรันดร์เป็นเพียงคำขู่หลอกเด็ก?!”

“เอาล่ะ,เอาล่ะ! พระเจ้าผู้นี้จะไม่เข้าแทรกแซง! หลังจากนี้อย่ามาขอให้พระเจ้าผู้นี้ช่วย!”

เมื่อกล่าวจบหลีกุยก็ไม่ส่งเสียงเอ่ยดังใดๆอีกต่อไป พร้อมยกสิทธิ์การควบคุมร่างกายให้แก่จู่เก๋อฉิงซวนโดยปริยาย

“เย่หยวน ในคราวนี้แม้แต่จักรพรรดิหยกก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้!”

จู่เก๋อฉิงซวนคำรามลั่นด้วยความเดือดดาล

ทว่าเย่หยวนคลี่ยิ้มสวนพลางกล่าวตอกไปว่า

“เอ…ครั้งล่าสุดข้าสงสัยเสียจริงว่า ใครมันหนีหางจุกตูดดั่งสุนัขกัน!”

“มิใช่ว่าครั้งล่าสุดเจ้าเล่นไม่ซื่อรุมข้า? ครั้งนี้หนึ่งต่อหนึ่งไร้ซึ่งแผนการ คิดหรือจะเอาชนะข้าผู้นี้ได้?”

จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวตอบอย่างรังเกียจ

“เหอะ เหอะ ก็แค่พวกขี้แพ้ชวนตี สำหรับข้าในตอนนี้ เจ้ามิได้อยู่ในสายตาด้วยซ้ำ!”

เย่หยวนเชิดศีรษะกล่าวตอบเสียงเย็น

“เช่นนั้น ข้าผู้นี้ก็ขอดูเสียหน่อย ว่าวันนี้แก่จะแกร่งกล้าสักแค่ไหน?!”

จู่เก๋อฉิงซวนหัวร่อเสียงเย็นพร้อมปลดปล่อยดัชนีออกไปทันที!

ดัชนีปราณฉีเลิศล้ำ!

ดัชนีสายเดี่ยวถูกปลดปล่อย ฉีกเมฆาแหวกอากาศทะลวงสิ้น!

ช้อนสายตาจับจ้องสะท้อนแววสุดเหยียดหยาม เย่หยวนกระตุกยิ้มคำหนึ่งพร้อมสำแดงใช้บัวเพลิงปราณดาบพิโรธเข้าชนกับดัชนีปราณฉีเลิศล้ำโดยตรง

แต่ในเสี้ยวอึดใจนั้นเอง ขณะที่เย่หยวนกำลังระดมพลังปราณ เขาพลันรู้สึกแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก เสมือนว่าพลังปราณภายในร่างถูกสกัดกั้นเอาไว้ ส่งผลให้บัวเพลิงปราณดาบพิโรธถูกลดทอนอนุภาพไปกว่าครึ่ง!

บูมมมม!

บัวเพลิงปราณดาบพิโรธที่สำแดงใช้เพียงครึ่งหนึ่งจะไปทัดเทียมกับดัชนีฉีเลิศล้ำเต็มสูบได้อย่างไร?

ใจกลางทรวงอกของเย่หยวนถูกดัชนีซัดกระแทกเต็มแรง กลิ่นโลหิตหวานล้นทะลักออกจากลำคอ พร้อพ่นเลือดสดออกมาไม่หยุดหย่อนจนชโลมชุ่มเสื้อผ้า

“พี่ใหญ่หยวน!”

“พี่ใหญ่!”

ลี่เอ๋อกับอิ้งหมัวหู่ถอดสีหน้าทันทีด้วยความตกใจ ทั้งคู่ไม่คาดคิดเลยว่า ผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นเช่นนี้