จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1270

ขึ้นรูปโอสถท้าทายสวรรค์ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์อยู่ในอันตราย!

เพื่อที่จะแก้แค้น นั้นจึงเป็นเหตุผลที่เย่หยวนก้าวขึ้นสู่เส้นทางแห่งการต่อสู้ในชีวิตนี้

แม้ว่าพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งการต่อสู้ของเขาจะสูงมาก กล่าวได้ว่าฝังลึกลงในกระดูก แต่ศาสตร์แห่งโอสถของเขามันสูงส่งเกินขอบเขตขีดจำกัดไปตั้งนานแล้วเช่นกัน

ก่อนที่เย่หยวนจะกลับชาติมาเกิดใหม่ ศาสตร์แห่งโอสถของเขาก็ได้สำเร็จถึงระดับชั้นที่ลึกซึ้งยิ่งแล้ว

มิเช่นนั้น เขาจะไม่มีทางคิดค้นสูตรโอสถท้าทายสวรรค์ขึ้นมาได้เลย ซึ่งนี่เป็นโอสถวิปลาสนัก ทั้งในด้านส่วนประกอและกรรมวิธีการหลอมกลั่น

เพียงว่าสิ่งเดียวที่ชาติก่อนของเขาขาดไปก็คือ ศาสตร์แห่งสวรรค์ และนั้นคล้ายกับหน้ากระดาษแผ่นบางที่มิอาจทะลุผ่านไปได้

ในชีวิตนี้ ไม่เพียงเย่หยวนจะได้รับบัญญัติแห่งจอมโอสถเท่านั้น ทั้งนี้เขายังได้รับวรยุทธศักดิ์สิทธิ์และอักษรจารึกศักดิ์สิทธิ์มากมาย

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้ครอบครองศิลาจารึกบัลลังก์พิภพและไข่มุกสยบวิญญาณ ซึ่งของวิเศษทั้งสองชิ้นนี้เป็นถึงสมบัติเวทย์สวรรค์อันยิ่งใหญ่ หากกอปรรวมกันทั้งหมดจึงเกิดเป็นเย่หยวนอย่างในปัจจุบัน

วรยุทธสดับฟ้าสิบย่านสวรรค์นี้ เมื่อเย่หยวนเริ่มสำแดงใช้มัน คล้ายว่าจิตห้วงสมาธิเย่หยวนพลันค่อยๆผสานรวมกับฟ้าดินจนเป็นหนึ่ง

แผนภาพไท่จี๋นนี้ที่อยู่เบื้องหน้าเย่หยวน เขารู้สึกได้ถึงทุกสรรพสิ่งชีวิตบนผืนพิภพ

เสมือนว่าเขากำลังหลอมกลั่นโอสถโดยมีฟ้าดินเป็นหม้อหลอม!

ในที่สุดเย่หยวนก็มาถึงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญของการกลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์แล้ว

ทันทีทันใดจู่ๆแผนภาพไท่จี๋ก็ปล่อยแสงสาดประกายจ้าทะลุสิบทิศจนผู้คนโดยรอบไม่สามารถลืมตาขึ้นได้

เย่หยวนกลายเป็นจุดศูนย์กลางตาพายุเกลียวคลื่น นี่เสมือนกระแสน้ำวนอันเชี่ยวกรากที่กอปรไปด้วยพลังปราณปริมาณมหาศาล

คราแรกยังคล้านสายธารวารีรวมบรรจบ ยามนี้กลับก่อตัวขึ้นกลายเป็นทะเลไปแล้ว

เย่หยวนถูกห่อหุ้มปกคลุมโดยลำแสงตั้งแต่หัวจรดเท้า นอกเหนือจากนั้นอย่างลี่เอ๋อและคนอื่นๆที่อยู่ด้านนอกกลับไม่สามารถมองเห็นเย่หยวนได้แล้ว

พวกเขารู้สึกราวกับว่า ผืนพิภพแห่งนี้กำลังพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อช่วยให้เย่หยวนหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์ได้สำเร็จ!

“หากไม่เห็นด้วยตาคงไม่กล้าทำใจเชื่อ! คงไม่มีใครอีกแล้วบนผืนพิภพนี้ที่สามารถทำได้แบบท่านอาจารย์ปู่! นี่คือความสมบูรณ์แบบ ศาสตร์แห่งโอสถที่สมบูรณ์แบบ!”

กู่เย่วถอนหายใจพร้อมหลากอารมณ์พรั่งพรู

เขาเกิดในตระกูลใหญ่ที่ล้วนแล้วแต่เป็นนักหลอมโอสถชื่อดังและโดดเด่นยิ่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ภาพฉากตรงหน้านี้ เขากลับไม่เคยมีโอกาสได้เห็นมาก่อนเลยสักครั้ง

ภาพนี้ตราตรึงฝังลึกในใจของเขาจนกลายเป็นต้นแบบและปนิฐานสูงสุดของชีวิต

ไม่เพียงกู่เย่วเท่านั้น กระทั้งเหรินตงเองยังยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า

“หลายปีที่ผ่านมา ข้าเฝ้าศึกษาและฝึกฝนเพื่อขัดเกลาตัวเองอย่างหนัก และคราแรกข้าคิดว่า ตนน่าจะเริ่มเข้าใจท่านอาจารย์ได้บ้างแล้วเล็กน้อย ทว่ายามนี้กลับตระหนักชัดแจ้ง พวกเรากับท่านอาจารย์กำลังยืนอยู่บนโลกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง! กระนั้นเอง นี่กลับเป็นแรงกระตุ้นที่ยอดเยี่ยมนัก ข้าจะเดินตามรอยเท้าท่านอาจารย์อย่างถึงที่สุด!”

ภายใต้กระแสน้ำวนแสนเชี่ยวกราก หัวเชื้อสมุนไพรทั้งเก้าก็เริ่มโคจรหมุนติ้วเร็วจี๋

ยิ่งกระแสน้ำวนนี้เชี่ยวแรงเท่าไหร่ หัวเชื้อสมุนไพรทั้งเก้าก็ยิ่งโคจรเร็วขึ้นเท้านั้น

ลำแสงค่อยๆเบาบางคลายตัวอ่อน

แผนภาพไท่จี๋เริ่มสลายหายไปอย่างแช่มช้า

เม็ดโอสถสีแดงทับทิมประกายลอยอยู่เหนือฝ่ามือเย่หยวนอย่างเงียบสงบ

ทุกคนโดยรอบที่ถอยกรูไปในคราแรก ยามนี้เบิกตากว้างจับจ้องโอสถในมือเย่หยวน พร้อมเร่งปรีตรงเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็นคล้ายเด็กทารก

“พี่ใหญ่ เป็นอย่างไรบ้าง…”

อิ้งหมัวหู่กล่าวถาม

“ท่านอาจารย์ นี่คือโอสถท้าทายสวรรค์? ข้ามิอาจบอกได้เลยว่า มันมีจุดบกพร่องตรงไหน! ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบไปหมด!”

“ท่านอาจารย์ปู่ช่างน่าทึ่งโดยแท้! ในทัศนะคติของข้า นี่คือจุดสูงสุดของศาสตร์แห่งโอสถแล้วกระมัง?”

กู่เย่วถอนหายใจด้วยความชื่นชม

เย่หยวนยิ้มแต่มิได้กล่าวอันใด ยามนั้นเป็นคุนหวูที่โพล่งกล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า

“หลอมกลั่นโอสถด้วยยอดเต๋า โอสถเม็ดนี้ได้รับการยอมรับจากสรวงสวรรค์ ช่วยเหลือถึงขั้นที่ว่ายังไม่ส่งบททดสอบแห่งสรวงสวรรค์ลงมาด้วยซ้ำ”

เย่หยวนปรับขนาดสายตาจับจ้องไปยังโอสถท้าทายสวรรค์บนฝ่ามือ ทว่าปัจจุบันเขากลับนิ่งเงียบผิดวิสัย แทนที่จะเต้นตื่นดีใจที่ประสบความสำเร็จ

แม้เขาจะรู้ว่านี่ประสบความสำเร็จแล้วก็ตาม!

คุนหวูยิ้มและกล่าวว่า

“เจ้าหนู นี่เท่ากับว่าเจ้าได้การยอมรับจากทรวงสวรรค์แล้ว ในภายภาคหน้า ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของเจ้าสูงส่งเพียงพอ ยามนั้นจะได้ขึ้นกลายเป็นจักรพรรดิดินแดนแทนที่ตาแก่จอมเทพนิรันดร์นั้นได้!”

คุนหวูคิดว่าเย่หยวนจะต้องตื่นเต้นยินดีกับเรื่องนี้แน่นอน ในความคิดของเขา ตำแหน่งจักรพรรดิดินแดนพฤกษานิรันดร์คือจุดสูงสุดบนผืนพิภพแห่งนี้

แม้แต่เขายังไม่สามาถขึ้นแทนได้เช่นกัน มิว่าจะทรงพลังเพียงใด