จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1329

ตอนที่1329 ปิดล้อมดักฆ่า!

“นายท่าน มีบางอย่างไม่ถูกต้อง! ภายในถ้ำราชันย์แห่งภูตมัน…เงียบเกินไป!”

สีหน้าการแสดงออกของยอดฝีมือคนนำทางกลับไม่สู้ดีนัก

หวังอวีเต๋าสีหน้ามืดตกไม่ต่างและกล่าวว่า

“หุบปาก! ตั้งใจนำทางไปก็พอ! ข้าไม่เชื่อหรอกว่า ไอ้เด็กเหลือขอนั้นจะมีปัญญาพลิกฟ้าดินได้!”

ไม่จำเป็นต้องให้ยอดฝีมือคนนี้กล่าวเตือน หวังอวีเต๋าก็พอรู้สึกได้เป็นนัย มีบางสิ่งอย่างผิดแปลกออกไปจริงๆ

พวกเขาเดินเท้าเข้ามาในถ้ำราชันย์แห่งภูต เฝ้าระวังภัยรอบด้านหาใช่ประมาท แต่ตลอดทางมานี้กลับไม่พบเจอวิญญาณชั่วแม้แต่ตนเดียว

ในเมื่อถ้ำราชันย์แห่งภูตเป็นถึงจุดที่อันตรายที่สุดในสุสานสายลมหยิน เช่นนั้นก็ควรมีวิญญาณชั่วซ้องสุมอยู่เป็นจำนวนมาก

หวังอวีกั่นคล้ายรู้สึกดั่ง ขนลุกชูชันประดุจหนังไก่ยันศีรษะ ยามนี้ห้ามใจอดเอ่ยปากขึ้นมิได้ว่า

“พี่สอง หรือพวกเรา…ควรถอนตัวออกมาตั้งหลักก่อนดี?”

ได้ฟังข้อเสนอของหวังอวีกั่น หวังอวีเต๋าชักเริ่มหวั่นใจเช่นกัน

“หากมันจนตรอกถึงขั้นใช้ชีวิตอาศัยอยู่ภายในนี้เลยล่ะ? เราจะทำอย่างไร?”

หวังอวีเต๋าเอ่ยถาม

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ยอดฝีมือที่นำทางมากล่าวตอบทันควัน

“ไม่มีทาง! ต่อให้เป็นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขั้นสุด อย่างมากก็อยู่ที่นี่ได้ไม่เกินหนึ่งปี! ภายในถ้ำแห่งนี้มีพลังธาตุหยินเข้มข้นเป็นพิเศษ มันจะเข้ากัดกร่อนร่างกายและจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ หากปล่อยนานเข้าอาจสร้างความเสียหายรุนแรงถึงชีวิต! บางคนรากฐานพลังพังเสียหายหนัก บางคนทนทานได้ไหวแต่สุดท้ายก็กลายมาเป็นผีดิบ!”

หวังอวีเต๋าหน้าถอดสีในบัดดล ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าสุสานสายลมหยินจะเป็นสถานที่ที่ชวนขนหัวลุกได้ขนาดนี้

ยามได้ยินคำยืนยันจากพวกขาประจำ เช่นนี้เขาจึงตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด

“เข้าใจแล้ว พวกเราถอนตัว!”

หัวใจเต้นกระหน่ำรุนแรง กล่าวได้ว่าแทบพุ่งออกจากลำคอของหวังอวีเต๋า

แต่ขณะที่พวกเขากำลังจะหมุนตัวจากไป จู่ๆสายลมเย็นยะเยือกหอบใหญ่พลันพัดผ่านสะท้านขวัญ

วูววว! วูววว!

เสี้ยวอึดใจต่อมา ยังไม่ทันรู้สึกฟื้นตัว รอบกายพวกเขาก็เต็มไปด้วยวิญญาณชั่วมากมายโผล่ออกมาจากไหนไม่ทราบ!

ทั้งหมดล้วนแต่เป็นวิญญาณชั่วหนึ่งดาวชั้นปลายทั้งสิ้น!

พินิจจากสายตาน่าจะมีไม่ต่ำกว่าพัน!

วิญญาณชั่วจำนวนขนาดนี้ แม้แต่หวังอวีเต๋าที่เป็นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขั้นสุดยังเสียวซ่าสะท้านยันหนังศีรษะเช่นกัน

ไม่ว่าเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขั้นสุดจะแกร่งกล้า หรือสามารถบดขยี้พวกปฐมพระเจ้าชั้นปลายได้ง่ายเพียงใด แต่นั้นก็มิได้หมายความว่า เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขั้นสุดจะไร้เทียมทานคงกระพันเสมอไป

ยิ่งเป็นวิญญาณชั่วกลับยิ่งยากที่จะจัดการรับมือ

ผนวกกับปริมาณนับพันตนที่กระโจนออกมาพร้อมกับ แม้หวังอวีเต๋าและหวังอวีกั่นจะผนึกกำลังร่วมมือกันอย่างไร พวกเขาก็ไม่มีทางหนีรอดมาได้โดยไร้รอยขีดข่วน

“นี่…เกิดะอะไรขึ้นกันแน่? พวกมันโผล่มากจากไหนตั้งมากมาย?”

“ผู้อาวุโสรอง ระ-เราจะทำอย่างไรกันดี?”

“วิญญาณชั่วหนึ่งดาวชั้นปลายทั้งสิ้น! จำนวนขนาดนี้พวกเราตายแน่!”

……………………

สีหน้าของสองผู้อาวุโสแห่งตระกูลหวังอย่างหวังอวีเต๋ากับหวังอวีกั่นผลัดสีดำสลับเขียว

กลิ่นอายความสิ้นหวังกำลังคืบคลานเข้ามาในหมู่พวกเขาแล้ว

วิญญาณชั่วหนึ่งดาวขั้นปลายนับหลายสิบก็ว่าคับขันพอแล้ว ยามนี้มากันเป็นหลักพัน จะไม่ให้พวกเขาสิ้นหวังได้อย่างไร?

“พวกเจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้! เอาแต่พร่ามไม่หยุดคงหนีรอดออกจากฝูงผีพวกนี้ได้? ติดตามเราชายชรามา แล้วหาทางออกไปด้วยกัน!”

หวังอวีเต๋าค่อนข้างมีสติตามอายุ คงบีมีล้นหลามหนึ่งเสียงตะโกนเดียวทำเอาทุกคนสงบลงทันใด

ในเวลาเดียวกัน หวังอวีเต๋าเรียกทวนยาวของตนออกมาพร้อมเข้าสัประยุทธ์เดือดกับฝูงวิญญาณชั่วโดยตรง

“โฮ่ววว! โฮ่ววว!”

เสียงกรีดร้องสุดเวทนาดังระงมก้องหูไม่หยุดหย่อน วิญญาณชั่วหนึ่งดาวชั้นปลายยังคงอ่อนแอเกินไปเมื่ออยู่ต่อหน้าหวังอวีเต๋า

แต่การโหมสัประยุทธ์ของหวังอวีเต๋า ถึงจะทำให้วิญญาณชั่วเหล่านั้นร้นถอยออกไปได้บ้าง ทว่ามันกลับยิ่งกระตุ้นให้วิญญาณชั่วเหล่านั้นบ้าคลั่งยิ่งขึ้นในเวลาต่อมา ก่อนเบี่งเป้าหมายเข้าโจมตีคนอื่นๆแทน

“อวีกั่น เจ้าคุมด้านหลัง ข้าจะอยู่ด้านหน้าค่อยเปิดทางให้เอง ระวังอย่าให้ผีชั่วพวกนี้ทะลวงเข้ามาได้!”

หวังอวีเต๋าผ่านศึกใหญ่มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ถึงยามนี้นับว่าคับขัน แต่กลับหาตื่นตูมไม่

เขากับหวังอวีกั่นมาตรได้ว่าเป็นทหารเจนสมรภูมิ ยามสู้รบเข้าประจำตำแหน่งเป็นระบบอย่างรู้งานกัน ซึ่งนี่สามารถลดความกดดันของคนอื่นไปได้มากโข

อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยจำนวนของวิญญาณชั่วทีมีมากเกินไป นอกจากพวกมันจะดุร้ายและไม่กลัวตาย พวกมันยังทำทุกหนทางเพื่อหวังกลืนกินอย่างกระหาย