จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1348

“ผลักไสผู้คนเกินไป!”

ทันทีที่เฉินหย่งหนานกล่าวจบ หยางรุยพลันลุกพรวดด้วยความโกรธจัด

คำขอนี้ช่างไร้ยางอายเกินไป!

แผนการในวันนี้ชัดเจนเกินไปนัก เฉินหย่งหนานพร้อมด้วยสามตระกูลใหญ่ลุกเข้ากดดันเขาหวังให้สละผลประโยชน์

“ท่านประมุขหอหยาง อย่าร้อนใจเกินควร! นั่งและคุยกันอย่างปัญญาชน! มิเช่นนั้น…หื้ม?”

หยางรุยไม่ต้องการจะนั่งลงอย่างเดิมแม้แต่น้อย ทว่าแรงกดดันของเฉินหย่งหนานที่ปกคลุมรอบบริเวณกลับรุนแรงเกินไป แรงหนึ่งพยายามบีบบังคับให้นั่งลง ส่วนเขาพยายามยืนหยัดให้ลึกขึ้น ถึงขั้นที่ว่าขาทั้งสองข้างของเขาสั่นพึบพับคล้ายไม่ไหวแล้ว

หยางรุยรู้สึกราวกับกำลังมีหุบเขาไทซานกำลังร่วงทับเข้ากลางหลังเต็มแรง ช่างเป็นแรงดันที่ทรงพลังเกินต้านทาน!

ขุมพลังแห่งอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นกลาง แกร่งกล้าเสียยิ่งกว่าอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นต้นไม่ติดฝุ่น

หยางรุยไม่สามารถทำอะไรได้เลยเมื่ออยู่ตรงหน้าเฉินหย่งหนาน!

ขณะเดียวกับที่หยางรุยไม่สามารถต้านทานแรงกดดันนี้ได้ไหวอีกต่อไป คู่ขาค่อยๆพังทลายทรุดลงอย่างช้าๆ ทว่ากลับเป็นเย่หยวนที่ค่อยๆลุกขึ้นยืนดั่งทองไม่รู้ร้อน

รัศมีที่ปลดปล่อยออกจากร่างเย่หยวน เริ่มก่อตัวแกร่งกร้าวขึ้น สีหน้าการแสดงออกของเฉินหย่งหนานตื่นตะลึงสุดขีด ก่อนกวาดสายตาเข้าหาเย่หยวนด้วยความประหลาดใจ

หาใช่วิธีการปราบปรามด้วยระดับพลังเข้าข่มต้าน แต่เป็น…รัศมีกลิ่นอายแห่งเต๋าอันล้ำลึก!

ภายใต้รัศมีกลิ่นอายแห่งเต๋าของเย่หยวน แรงกดดันที่พรั่งพรูจากร่างของเฉินหย่งหนานแทบแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ!

เฉินหย่นหนานตื่นตระหนกถึงขีดสุด หากยังฝืนต้านรับต่อไป กลับเป็นเขาที่เป็นฝ่ายพ่ายลงเสียแทน!

เห็นดังนั้นเฉินหย่งหนานเร่งถอนแรงกดดันออกไปทันที บรรยายแสนกดดันก่อนหน้าคลายตัวลงอย่างรวดเร็ว

ทว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เย่หยวน พร้อมแววตื่นตะลึงใจไม่คลายอ่อน

“ท่านเจ้าเมือง เรื่องแบบนี้พวกเราสามารถพูดคุยกันได้ ยิ่งเป็นปัญญาชนอย่างพวกเรากลับมิใช่เรื่องจยากเลย ท่านว่าจริงหรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวขึ้นคงประดับรอยยิ้มบนใบหน้า

ณ ปัจจุบัน ทุกคนในงานต่างจับจ้องเย่หยวนเป็นตาเดียว เด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นกลาง สามารถบีบให้อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นกลางต้องร่นถอยได้?

นี่มันเรื่องเหลือเชื่อเกินไป!

เหตุที่ภาพฉากออกมาเป็นเช่นนี้กลับไม่มีอะไรเลย เพราะรัศมีกลิ่นอายแห่งเต๋าของเย่หยวนมีต้นกำเนิดมาจากหุบเขาถงเทียนจำลอง

ทั้งหมดเป็นเพราะบัญญัติเทพแห่งถงเทียน!

วรยุทธบ่มเพาะพลังที่เย่หยวนหลอมสร้างขึ้นมา กอปรมาจากเต๋าบนหุบเขาถงเทียนจำลอง ถึงขั้นที่ว่าสามารถกระตุ้นให้หุบเขาถงเทียนจริงๆเกิดปรากฏการณ์วิปลาสได้

กระทั้งเหล่าจอมเทพเต๋าบรรพกาลยังครั่นคร้ามอยู่หลายส่วน แล้วนับประสาอะไรกับเซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าเล็กๆน้อยๆแบบนี้?

“ก็เราเจ้าเมืองสั่งให้เขานั่งลง นี่มิใช่เพื่อพูดคุยทำข้อตกลงกันต่อรึ? ปรากฏว่าเป็นประมุขหอหยางที่ก่อความวุ่นวายขึ้นเอง! เราเจ้าเมืองมีเจตนาดีเชิญชวนทุกคนให้มาหารือร่วมกันเพื่อร่างมาตรการสำหรับทุกฝ่าย!”

เฉินหย่งหนานเร่งกล่าวแก้ตัว หวังสร้างทางออกให้ตัวเอง

อย่างไรก็ดี สิ่งนี้ไม่สามารถปกปิดความตื่นตูมภายในใจได้

ยามนี้เขาตระหนักได้แล้วว่า ไอ้เด็กเหลือขออาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นกลางคนนี้ กลับดูอันตรายเสียยิ่งกว่าหยางรุยมาก!

เย่หยวนยกมือส่งสัญญาเล็กน้อยเชิงให้หยางรุยนั่งลงก่อน จากนั้นเขาก็กล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า

“ท่านเจ้าเมือง เรื่องมิอาจตำหนิท่านประมุขหอหยางได้ เพราะราคาที่ท่านเจ้าเมืองเรียกร้องกลับสูงเกินไปเช่นกัน! ผลกำไรจากโอสถบ่มเพาะปราณ ทุกคนน่าจะตระหนักดี การที่ยอมขายให้สามตระกูลใหญ่แบบนี้ ก็เท่ากับว่าพวกเขานั่งเฉยๆก็มีขนมเปี๊ยะร่วงล่นจากท้องฟ้าให้กินแล้ว นี่ไม่เอาเปรียบกันเกินไปรึ?”

“หึ! ใครว่าเราจะนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรเลย! พวกเจ้าย่อมตั้งข้อแม้ได้ตามใจอิสระ ขอเพียงกล่าวออกมา! มิฉะนั้นพวกเราสามตระกูลใหญ่ขอผลึกกำลังเข้ากดดันหอมหาสมบัติให้รู้แล้วรู้รอด!”

หวังซูโพล่งกล่าวขึ้นอย่างสุดจะทน

วาจาคำกล่าวเหล่านี้ช่างไร้วาทะศิลป์และไร้ยางอายเกินไป

ไม่ว่าใครได้ยินต่างทราบได้ทันที หวังซูคิดเห็นหรือต้องการอย่างไรกลับชัดเจนประจักษ์ชัด

ความหมายนั้นก็คือ ยามลำบาก ข้าจะลากพวกเจ้าทั้งหมดลงไปพร้อมกัน!

อย่างไรก็ตาม เย่หยวนพลันยิ้มกว้างออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขากล่าวตอบว่า

“แน่นอน ควรเป็นเช่นนั้นมากกว่า! ในเมื่อพวกท่านมาที่นี่เพื่อหวังเจรจาหารือด้วยความจริงใจ ตราบใดที่พวกท่านเสนอราคาจนพวกเราพอใจ โอสถบ่มเพาะปราณจัดส่งถึงมือแน่นอน”

คำกล่าวของเย่หยวนได้จุดประกายความหวังของทุกคนสว่างขึ้นในบัดดล

แน่นอน…เว้นเสียแต่หยางรุย

“เย่หยวน เจ้า…”

หยางรุยกล่าวขึ้นด้วยความกังวลสุดขีด

สาเหตุที่หอมหาสมบัติผูกขาดตลาดในส่วนนี้ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะโอสถบ่มเพาะปราณอย่างไม่ต้องสงสัย

หากพวกเขายอมมอบสิทธิ์การจัดจำหน่ายให้แก่สามตระกูลใหญ่ ความได้เปรียบในข้อนี้จะหายไปทันที!

หยางรุยไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน

เย่หยวนเข้าจับจ้องไปที่อีกฝ่ายทันที ราวกับว่าให้เขาใจเย็นลงก่อน