จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1356

หวังซ่งยังค่อนข้างครั่นคร้ามในกลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังหยางรุยในท้ายที่สุด นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่สังหารอีกฝ่ายทิ้งซะ

อย่างไรก็ตาม เขาเองก็มีตระกูลหวังคอยหนุนหลังอยู่ และด้วยพรสวรรค์อันโดดเด่นนี้เอง หยางรุยจึงมิได้อยู่ในสายตา หาได้ใส่ใจเกินความจำเป็น

ความหยิ่งยโสนี้ต่างทำให้ทุกคนเหลือบตามองบนกันถ้วนหน้า

หยางรุยดิ้นไถ่ตัวพยายามลุกขึ้นจากพื้น สายตาเจืออาฆาตจับจ้องไปที่หวังซ่งพร้อมกล่าวว่า

“หากแน่จริงก็ฆ่าข้า!”

หวังซ่งไม่คิดไม่ฝัน หยางรุยจะใจกล้าเด็ดขาดขนาดนี้ ทว่าความใจกล้าของหยางรุยกลับยิ่งโหมทวีจิตสังหารของหวังซ่งมากขึ้น

“เหอะ หาญกล้าดี! เจ้าท้าทายข้าเช่นนี้ ดังนั้น…จะสนองให้!”

หวังซ่งย่างสามขุมตรงเข้าใกล้หยางรุยมากขึ้นเรื่อยๆ

แรงคุกคามอันล้นปรี่กดดันทุกคนจนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย

ทว่าทันใดนั้น กลับมีร่างหนึ่งก้าวแช่มตรงเข้ามาขวางหน้าเขาไว้

หวังซ่งขมวดคิ้วเข้มและเอ่ยดูถูกพร้อมสีหน้าสุดหยามเหยียดขึ้นว่า

“อาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นกลาง? ตั๊กแตนตัวน้อยริอาจหยุดรถม้า? ก้มกราบข้าผู้นี้ซะ! เดี๋ยวนี้!!”

เมื่อคำว่า‘เดี๋ยวนี้’พรั่งพรูถูกปลดปล่อยออกไป ก็เสมือนดั่งระฆังใหญ่ถูกตีกระหึ่มอัดเข้าใส่เย่หยวนเต็มแรง

รอยยิ้มแสยะเย็นพลันฉีกกว้างบนมุมปากของเย่หยวน เขายืนรับคลื่นเสียงสุดน่าสะพรึงนี้อย่างไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

ช่างน่าขันสิ้นดี เสียงแห่งจอมเทพมังกรของเขาทรงอนุภาพเสียยิ่งกว่าคลื่นเสียงโง่ๆนี้ไม่รู้กี่ร้อยพันเท่า

สำหรับผู้ใดที่คิดจะใช้คลื่นเสียงเพื่อปราบปรามเขา ล้วนเป็นความคิดที่โง่เง่าอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อเห็นว่าท่าทางการแสดงออกของเย่หยวนที่ยังสงบนิ่งเยือกเย็นไม่แปรเปลี่ยน ในที่สุดหวังซ่งก็เริ่มขยับขยายสายตาจับจ้องเด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นกลางตรงหน้าอย่างจริงจัง

“เจ้าเป็นใคร หากขวางข้าตายสถานเดียว!”

หวังซ่งกล่าวชัดเด็ดขาดในคำเดียว

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างใจเย็นว่า

“เจ้ามาที่นี่เพื่อฆ่าข้ามิใช่รึ? นี่ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแล้ว หรือเจ้าจำหน้าไม่ได้?”

สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่งเปลี่ยนไปทันที พร้อมพกพาความอาฆาตอยู่เต็มอก

“เจ้าคือเย่หยวน? มีความสามารถอยู่บ้างจริงๆ! แต่นี่ก็ยังอ่อนแอเกินไป!”

หวังซ่งกล่าวเสียงเย็นเอ่ยดังขึ้น

เย่หยวนยักไหล่และกล่าวว่า

“คู่ต่อสู้ของเจ้ามิใช่ข้า”

ในขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น พลันเกิดสายลมธาตุหยินสุดเย็นยะเยือกโหมสะพัดกระหน่ำเข้าใส่หวังซ่งอย่างแรง ร่างของกุ้ยหยุนปรากฏขึ้นข้างกายเย่หยวน

ม่านตาดำของหวังซ่งตีบแคบเท่ารูเข็ม แววไสวสาดสะท้อนเห็นถึงความประหลาดใจอยู่หลายส่วน

เฉินหย่งหนานเคยส่งสาสน์มาบอกเขาแล้วว่า เย่หยวนมีวิญญาณชั่วสองดาวชั้นกลางคอยปกป้องอยู่ ซึ่งความแกร่งกล้าของมันก็มิใช่ธรรมดาเลย

“วิญญาณชั่วสองดาวชั้นกลาง! เหอะ… คิดหรือว่าข้าผู้นี้จะไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้? วันนี้คือวันตายของเจ้า!”

หวังซ่งเอ่ยเค้นน้ำเสียงสุดเย็นชา

เย่หยวนเหลือมองไปยังหยางรุยที่นอนกองกับพื้นไม่ไกล สีหน้าน้ำเสียงค่อยๆเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกล่าวว่า

“พวกตระกูลหวังมันไร้เหตุผลกันทุกคนเช่นกระมัง! อย่างไรก็ตามแต่ ตั้งตนเป็นศัตรูกับพี่หยางเท่ากับสลักหนี้แค้นแก่เย่ผู้นี้เช่นกัน! สักวันหนึ่งเจ้าจักต้องชำระจ่ายในสิ่งที่เคยทำลงไป!”

หวังซ่งระเบิดเสียงหัสเราะชอบใจและกล่าวว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าจะรอวันนั้นด้วยความเต็มใจ! แต่เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะอยู่รอดถึงวันนั้น?”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะของหวังซ่ง รัศมีกลิ่นอายพลันพรั่งพรูปะทุเดือดขึ้นทันที ขุมพลังแห่งอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นปลายถูกเร่งเร้ากระตุ้นตื่นขึ้น

“หมัดไท่จี๋กระบวนดารา! ตายซะ!”

หวังซ่งคำรามลั่นคำโต พร้อมซัดกำปั้นเข้าใส่กุ้ยหยุนก่อนโดยตรง

“นั้นคือหมัดไม่จี๋กระบวนดาราของจริงเสียงจริง! หนึ่งในหกสุดยอดวิชาลับแห่งสถานศึกษาหวูเมิ่ง! ช่างทรงพลังเกินพรรณนา!”

“หวังซ่งผู้นี้มิอาจนำไปเทียบกับน้องชายที่ไร้พรสวรรค์ของเขาได้เลย สามารถฝึกปรือหมัดไท่จี๋กระบวนดาราจนช่ำชองได้ถึงเพียงนี้ ล้วนต้องเป็นระดับหัวกะทิในสถานศึกษาหวูเมิ่ง!”

“อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นปลาย กับวิญญาณชั่วสองดาวชั้นกลาง ต่อให้อีกฝ่ายมีวรยุทธชั้นสูงเพียงใด เกรงว่ามิอาจทดแทนความแตกต่างนี้ได้เลย!”

ขณะที่หวังซ่งสำแดงใช้หมัดไท่จี๋กระบวนดาราออกไป มันได้ปลุกกระตุ้นฝูงชนจนเอ่ยปากอุทานกันเป็นแถว

ในฐานะที่เป็นถึงสถานศึกษาหลักของเมืองหลวงหวูเมิ่งอย่างเป็นทางการ สถานศึกษาหวูเมิ่งย่อมเก็บรวบรวมทั้งวรยุทธบ่มเพาะพลังและวรยุทธต่อสู้ไว้มากมายโดยธรรมชาติ

อย่างไรก็ตาม ภายในนั้นก็ยังมีหกสุดยอดวิชาลับแห่งสถานศึกษาหวูเมิ่งอยู่ หนึ่งในนั้นก็คือหมัดไท่จี๋กระบวนดารา

ขึ้นชื่อว่าวิชาลับแต่ทุกคนต่างรู้กันชื่อเสียงของพวกมันกันโดนยทั่ว ซึ่งเหตุผลที่เหล่าอัจฉริยะพยายามไต่เต้าเพื่อขึ้นมาเป็นระดับหัวกะทิในสถานศึกษาหวูเมิ่ง ทั้งหมดก็เพื่อสุดยอดวิชาลับทั้งหกนี้

ทว่าในหมู่หัวกะทิด้วยกันเอง ยังมีแค่ส่วนน้อยนักที่จะฝึกปรือหกวิชาลับเหล่านี้ได้สำเร็จ