จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1431

สรุปบท ตอนที่ 1431: จอมเทพโอสถ

อ่านสรุป ตอนที่ 1431 จาก จอมเทพโอสถ โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 1431 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction จอมเทพโอสถ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1431 หยดเลือดพิสูจน์
ตอนที่ 1431 หยดเลือดพิสูจน์
โดย
Ink Stone_Fantasy
มิทราบว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด ความเจ็บปวดยามนี้เริ่มบรรเทาลงในที่สุด แขนขาทั้งสี่ของเหลยต้วนเริ่มฟื้นตัวกลับมามีแรงขึ้นอีกครา อย่างไรก็ตามแต่เขาแทบลุกขึ้นยืนทรงตัวไม่อยู่ คล้อยหลังพยายามพยุงร่างเป็นเวลานาน ทั่วกายาของเขาดูอ่อนแรงไร้ซึ่งร่องรอยกำลังวังชาใดตั้งแต่หัวจรดเท้า

ในช่วงเวลาดังกล่าวรู้สึกดั่งยาวนาน เขาพยายามประคับประคองสติมิให้ดับวูบลง ทว่ายามนี้กลับดูหมดหนทางเต็มที หนังหน้ากระตุกทิ้งทวนอาการเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด ถึงขั้นบางจังหวะเจ็บแปลบโฉบแล่นผ่านห้วงสมองโดยตรงไม่มีหยุดพัก เหลยต้วนอยากหมดสติเป็นลมล้มทับไม่ก็ตายไปเลย แต่เขาพบว่าตนเองกลับไม่สามารถทำเช่นนั้นได้!

ช่วงเวลาแบบนี้มันเลวร้ายเสียยิ่งกว่าความตายหลายสิบทวีเท่า!

“บัดซบ! หากข้าพบว่า เย่หยวนมันเป็นผู้บุกรุกจริง ข้าจักไม่ไว้ชีวิตมันและให้มันตายอย่างทรมาน!” เหลยต้วนกัดฟันแน่นพร้อมเอ่ยกล่าวขึ้นด้วยความเกลียดชัง

ในขณะนั้นเอง สุ่มเสียงของไป๋ซิ่วพลันดังออกมาจากนอกประตู “ท่านเหลยต้วน นอนหลับพักผ่อนสบายดีหรือไม่? ท่านประมุขวังกับผู้อาวุโสสูงสุดเชิญท่านไปยังโถงใหญ่”

เอี๊ยดด…

ประตูบานกว้างถูกเปิดออกทันทีจากด้านใน ใบหน้าของเหลยต้วนบูดบึ้งไม่น่ารับแขกแม้สักนิด

พักผ่อน?

เมื่อครู่เรียกว่าพักผ่อน?

ข้าเจ็บจนแทบจะฆ่าตัวตายแล้ว แต่พวกเจ้ากลับถามว่า นอนหลับพักผ่อนสบายดีหรือไม่?! เหลยต้วนแทบจะกระโจนกัดหัวคนได้แล้วในตอนนี้! เขาอยากจะฆ่าใครสักคนจริงๆ!

“ท่านทูตเหลยต้วนเป็นอะไรไปรึ? หรือเป็นไปได้ไหมที่ท่านต้องการจะตำหนิทางเรา วังเทวะรัตติกาลฉายที่ให้การต้อนรับท่านไม่ดีเท่าที่ควร? ที่ท่านมีอาการบาดเจ็บเช่นนี้ เพราะบังเอิญเข้าไปขัดขวางผู้อาวุโสสูงสุดที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่ผู้อาวุโสสูงสุดก็บอกเองว่า ระหว่างที่ท่านหมดสติ เขาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บที่ตกค้างอยู่ให้แล้ว อืมม…หรือผู้อาวุโสสูงสุดมิได้รักษาให้ท่าน? ไฉนถึงดูไม่ฟื้นตัวขึ้นเลย?” ไป๋ซิ่วแสร้งทำเป็นประหลาดใจ

เหลยต้วนเดือดดาลโมโหจัดจนหัวแทบลุกเป็นไฟ ทันใดนั้นเขาพลันขมวดคิ้วขึ้นทันที

เขาเร่งตรวจสอบสภาพร่างกายภายในทันที อาการบาดเจ็บบริเวณอวัยวะต่างๆก็หายดีแล้ว เส้นลมปราณภายในร่างเองก็ไม่มีปัญหาอะไร ยังใช้ได้ดังเดิม! เมื่อค้นพบเช่นนี้ เขาพลันประหลาดใจเล็กน้อย หรือเป็นไปได้ไหมว่า…เย่หยวนรักษาให้เขาจริงๆ?

เมื่อนึกถึงแรงกระแทกที่เขาเข้าไปขัดขวางในระหว่างเย่หยวนเก็บตัวบ่มเพาะพลัง เขาก็พลางคิดว่า อาการบาดเจ็บน่าจะมีให้เห็นมากมายทั่วร่างอย่างชัดเจน แต่อาการบาดเจ็บเหล่านั้นกลับหายสนิทแล้ว เห็นได้ชัดว่า เขาได้รับการรักษาแล้ว เพียงว่าการรักษานี่…มันไม่เจ็บปวดเกินไปหน่อยรึ?

“อืม! อาการบาดเจ็บภายในถูกรักษาแล้ว!” เหลยต้วนกล่าวตอกเสียงเย็นใส่

เขาผู้นี้มีฐานะเป็นถึงทูตแห่งวังนภาบรรพตศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นจึงไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับผู้คนระดับล่างเท่าไหร่นักเนื่องจากอีกฝ่ายรักษาตนแล้วจริงๆ ดังนั้นจึงห้ามเปิดเผยอาการบาดเจ็บตอนนี้ให้เห็นเด็ดขาด

ภายในใจไป๋ซิ่วราวกับมีดอกไม้ผลิบานมานานแล้ว หากมิได้อยู่ต่อหน้าเหลยต้วน ปานนนี้เขาคงขำกลิ้งไปนอนเล่นกับพื้นแล้ว ไป๋ซิ่วคนนี้มิได้ขี้เกรงใจแบบไป๋เฉิน เขาดำรงตำแหน่งนี้มาเนิ่นนานประสบการณ์ย่อมเจนจัด ดังนั้นความเฉียบคมของความคิดยอมงำประกายเกินจินตนาการ เขาไม่แสดงสีหน้าอารมณ์ใดให้มีนัยยะสงสัยบนใบหน้าเลยแม้สักนิด

ก่อนหน้า เย่หยวนตรงมาบอกว่าชวนไปดูของดี นั้นก็คือภาพฉากตอนที่เหลยต้วนนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นก่อนหน้า ซึ่งทุกอากัปกิริยา ไป๋ซิ่วเห็นชัดเจนหมดทุกอย่างจากนอกหน้าต่าง ไป๋ซิ่วมีหรือจะไม่ทราบ? ทั้งหมดเป็นกลอุบายที่เย่หยวนวางเอาไว้อย่างลับๆ น่าจะทำอะไรสักอย่างกับอีกฝ่ายในตอนรักษาไม่ก็ตอนเตะ

เดิมทีเขายังวิตกกังวลอยู่เลยว่า หลังจากที่เหลยต้วนฟื้นคืนสติขึ้นมา เขาอาจอาละวาดหนักยกใหญ่ แต่เมื่อฟังคำกล่าวของเย่หยวน กับพบเจอภาพฉากเหล่านี้ด้วยตนเอง สีหน้าของเขาก็ดูดีขึ้นอย่างมาก เพียงแค่นี้เขาก็แทบจะก้มกราบผู้อาวุโสสูงสุดอย่างเย่หยวนแล้ว ที่คิดกลอุบายทำให้อีกฝ่ายสงบลงได้เช่นนี้ จักต้องเจ็บปวดร้ายแรงเพียงใด ถึงทำให้เซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าสิ้นฤทธิ์ได้แบบนี้?

ฮ่าๆ!

ไม่เพียงจะไม่อาละวาด แต่อีกฝ่ายยังดูสำรวมสงบนิ่งลงเยอะ! วิธีการนำใช้เช่นนี้ คงมีแต่ผู้อาวุโสสูงสุดเย่หยวนเท่านั้นที่จะทำได้จริงหรือไม่?

…

“บัดซบ! ไอ้พวกวังเทวะพิรุณร่วงโรยนั้นน่าตายยิ่งนัก!”

…

บรรดาเหล่าเซียนของวังเทวะรัตติกาลฉายต่างชี้หัวหอกไปที่วังเทวะพิรุณร่วงโรยไปเป็นทางเดียว โดยใช้ความคิดเห็นส่วนตัวของพวกเขาเอง แต่ท้ายที่สุดนี้ สวนสำคัญที่สุดยังคงเป็นการหยดเลือดเพื่อตรวจ!

แน่นอนว่าเมื่อเห็นดังนั้น เหลยต้วนยังคงกล่าวน้ำเสียงเย็นว่า “รัศมีพื้นผิวภายนอกสามารถปลอมกันได้ แต่เต๋าเฉพาะตัวที่อยู่ในเลือดกลับไม่สามารถปลอมกันได้! ผู้อาวุโสสูงสุดเย่…เชิญ!”

ตั้งแต่เด็กจนเติบใหญ่ ร่างกายของเหล่านักสู้จะซึมซับพลังฟ้าดินของดินแดนนั้นๆมาด้วยโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นภายในเลือดของผู้คนจะกอปรไปด้วยกลิ่นอายของเต๋าแห่งดินแดนนั้นๆ ด้วยวิธีนี้จึงเป็นการยืนยันที่มีประสิทธิภาพที่สุด! เมื่อโม่หยุนกับไป๋เฉินได้ฟังดังนั้น หัวใจของทั้งคู่ก็แทบกระโจนออกจากลำคอ ส่วนที่เหลือล้วยหยุดปากอุทานเงียบกริบ พร้อมเฝ้ามองเย่หยวนจนเป็นตาเดียว เหล่าผู้บุกรุกต่างแดนล้วนสิ้นท่าในด่านการทดสอบนี้ทั้งนั้น!

เย่หยวนคลี่ยิ้มเล็กน้อยและไม่มีลังเลเช่นกัน ประกายคมดาบเย็นโฉบเฉียว ปลายนิ้วของเย่หยวนปรากฏรอยแผลเล็กๆ ขึ้นมา

ติ๊ง!

เย่หยวนหยดเลือดลงในศาลไท่ลู่ทันที

ทุกคนในยามนี้ต่างลุ้นระทึกแทบหยุดหายใจ!…

…………………………………