จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1475

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1475 สู่ดินแดนใหม่
ตอนที่ 1475 สู่ดินแดนใหม่
โดย
Ink Stone_Fantasy
เมืองคาโปนเป็นเมืองหลวงทางตอนเหนือสุดแห่งเมืองจักรพรรดิกล้วยไม้อริยะ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งเมืองสำคัญทางยุทธศาสตร์ทางการทหารด้วย

ศึกใหญ่ของเมืองกระแสพิรุณที่เพิ่งผ่านพ้นไป เหล่าทัพอสูรออกเคลื่อนพลจากเมืองแห่งนี้

“โอ้ หนุ่มหล่อ สนใจค้างแรมกับพี่สาวสักคืนหรือไม่?”

“หุหุ เด็กหนุ่มคนนี้ช่างหล่อเหลาจริงๆ พี่สาวหลงเสน่ห์เข้าแล้ว มากับพี่สาวเถอะ”

“ไสหัวไปให้หมด! พวกเจ้าหรืองดงามนักหนา คิดจะเปรียบเคียงกับแม่ผู้นี้? หนุ่มน้อยไปกับข้า!”

…

บริเวณ ณ ประตูเมืองคาโปนยามนี้เกิดความโกลาหลอย่างหนัก มีหญิงสาวจำนวนเจ็ดถึงแปดคนกำลังเข้ารายล้อมชายหนุ่มหล่อคนหนึ่ง

สตรีเผ่าปีศาจช่างแตกต่างจากสตรีของเผ่ามนุษย์โดยสิ้นเชิง พวกนางมีอิสระเปิดกว้าง ไร้ซึ่งข้อจำกัดใดๆ

เกี่ยวกับเรื่องระหว่างหญิงชาย พวกนางไร้ซึ่งความเขินอายเมื่อกล่าวถึงมัน

หากใครเปรียบเทียบ พวกนางล้อมรอบชายหนุ่มคนนี้ราวกับน้ำผึ้งหวานกับฝูงผีเสื้อ

บุรุษเพศของเผ่าปีศาจโดยส่วนใหญ่น่าเกลียดแถมยังดุร้าย ดังนั้นเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปงามปรากฏตัวขึ้น พวกนางจึงให้ความสนใจกันเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มที่ถูกหญิงสาวรายล้อมอยู่ในขณะนี้มีใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นยิ่ง หากนำไปเปรียบกับชายคนอื่นๆ กล่าวได้ว่าอยู่คนละระดับโดยสิ้นเชิง

แต่ใบหน้าของชายคนนี้ค่อนข้างคล้ายคลึงกับเย่หยวนนัก

ถูกต้องแล้ว ชายหนุ่มคนนี้คือเย่หยวนที่เหาะเหินข้ามเหวสนามแม่เหล็กมา และลอบเร้นแฝงตัวในเผ่าปีศาจ!

ร่างกายของเย่หยวนในปัจจุบันแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้ามาก ใบหน้าของเขาปรากฏร่องรอยความชั่วร้ายมากขึ้น

เขาในยามนี้ดูราวกับกระหายเลือดอยู่ตลอดเวลา

หลังจากที่เย่หยวนฆ่าซิ่วเหลยทิ้งไป เขาก็พบวรยุทธบ่มเพาะปีศาจภายในแหวนเก็บของของมัน

จากนั้นเย่หยวนได้ใช้บัญญัติเทพแห่งถงเทียนเพื่อใช้งานวรยุทธบ่มเพาะปีศาจ ทำให้พลังปราณเทวะทั้งหมดในร่างกาย แปรเปลี่ยนเป็นพลังปราณปีศาจ

บัญญัติเทพแห่งถงเทียนครอบคลุมทุกศาสตร์แขนง มันสามารถเปลี่ยนรูปแบบพลังงานได้ตามใจนึก

เรื่องความสามารถนี้ เย่หยวนค้นพบมาได้นานแล้ว

เย่หยวนค้นพบว่าพลังปราณเทวพในร่างกายของเขา ดูเหมือนจะอยู่ในระดับสูงกว่าคนทั่วไป

ตราบใดที่เขาตั้งใจที่จะเลียนแบบวรยุทธบ่มเพาะพลังใด เขาย่อมทำได้ตามอิสระเสรี

ปัจจุบันเย่หยวนปลดปล่อยรัศมีพลังปีศาจอันดิบเถื่อนชโลมทั่วร่าง ทำให้เขาไม่ต่างอะไรจากปีศาจทั่วไปเลย

ต่อให้เป็นพวกเผ่าพันธุ์ปีศาจก็ไม่สามารถแยกแยะได้ว่า แท้จริงแล้วเย่หยวนเป็นมนุษย์

แต่ภาพฉากนี้กลับสร้างความไม่พอใจให้แก่เหล่าชายหนุ่มเผ่าปีศาจมิน้อย

“เหอะ เจ้าหนุ่มหน้าสวย ข้าขอท้าทายเจ้า!”

ชายหนุ่มผู้โหดเหี้ยมตนหนึ่งตรงเข้ามาท้าเย่หยวนโดยตรง

“สวรรค์ หลางเก๋อ เจ้าเป็นแม่ทัพปีศาจสองดาวขั้นสุด แต่กลับต้องการท้าทายพ่อหนุ่มสองดาวชั้นกลาง เจ้าไม่ไร้ยางอายเกินไปหน่อยรึ?”

สตรีเผ่าปีศาจตนหนึ่งกล่าวขึ้นด้วยความไม่พอใจ

การแบ่งขั้นระดับพลังของเผ่าปีศาจนั้นเหมือนกับของเผ่ามนุษย์ แต่ชื่อเรียกและเงื่อนไขกับแตกต่างกันออกไปบ้าง

ไล่จากระดับต่ำไปสูง ระดับชั้นทางการทหารแบ่งได้ดังนี้

แม่ทัพปีศาจ, จอมทัพปีศาจ, จ้าวทัพปีศาจ, ราชาปีศาจ, จอมราชันปีศาจ, จักรพรรดิปีศาจ และจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งเผ่าปีศาจ!

อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าของมนุษย์เทียบเท่าได้กับแม่ทัพปีศาจ

หลางเก๋อคนนี้เป็นแม่ทัพปีศาจสองดาวขั้นสุด ซึ่งเท่ากับว่ามันมีพลังอยู่ที่อาณาจักรปัจฉิมพระเข้าขั้นสุด!

หลางเก๋อจับจ้องหญิงสาวนางนั้นและกล่าวเสียงเย็นว่า

“หัวหรง เมื่อวานเจ้ายังชื่นชมข้าว่าเป็นวีรบุรุษอยู่หมาดๆ ทว่าตอนนี้เจ้ากลับชอบพอชายหนุ่มหน้าสวยตัวนี้จริงๆ! บิดาเถอะ ข้าจะระเบิดหัวมันภายในหมัดเดียว! และทำให้เจ้ารู้ว่าใครกันแน่คือวีรบุรุษ!?”

หญิงสาวเผ่าปีศาจนางนั้นฉีกยิ้มกว้างกล่าวตอบว่า

“หลางเก๋อ เจ้าคงมิได้มีความคิดเหมือนมนุษย์กระมังที่ว่า สามีภรรยาอยู่กินร่วมกันตลอดไป? เมื่อวานก็ส่วนเมื่อวาน วันนี้ก็ส่วนวันนี้! ใช่หรือไม่พ่อหนุ่มหล่อ?”

ทันทีที่หลางเก๋อได้ยินเสียงออดอ้อนเสียงหวานที่สตรีนี้มอบให้แก่เย่หยวน ภายในใจของมันก็เปี่ยมล้นไปด้วยความหึงหวง มันคำรามลั่นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า

“เจ้าหนุ่มหน้าหวาน จงยอมรับคำท้าทายของข้าซะหากเจ้ายังเป็นบุรุษเพศ! เจ้าเป็นสุภาพบุรุษที่ไหนกันถึงเอาแต่หลบหลังผู้หญิงเช่นนี้? โอ้ เข้าใจแล้ว แท้ที่จริงเจ้าหาใช่ผู้ชายไม่ แจ่เป็นจิโกโลกระมัง? ฮ่าๆๆๆ….”

“ฮ่าๆๆๆ”

“หลางเก๋อ! เจ้าคงไม่คิดรังแกคนอื่นในที่แห่งนี้? เขาเป็นเพียงแม่ทัพปีศาจสองดาวชั้นดลาง เขาจะเป็นคู่มือของเจ้าได้อย่างไร?”

“ใช่แล้ว หัวหรงนางนี้อาจต้องการเปลี่ยนอารมณ์เสียบ้าง เมื่อนางเล่นกับเจ้าหนุ่มหน้าหวานนี่จนเบื่อแล้ว เดี๋ยวนาง็กลับมาหาเจ้าเอง!”

“ชายหนุ่มเผ่าปีศาจที่หน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้ นอกเหนือจากท่านไคซินแล้ว พวกเจ้าทุกคนก็หน้าตาพื้นๆ แต่แจกันไร้ประโยชน์เช่นนี้ เพียงสัมผัสครั้งเดียวอาจแตกได้ง่ายๆ หลางเก๋อ เจ้าควรอนุรักษ์ไว้!”