จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1477

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1477 ในที่สุดปริศนาก็กระจ่าง
ตอนที่ 1477 ในที่สุดปริศนาก็กระจ่าง
โดย
Ink Stone_Fantasy
เมื่อกลับไปถึงตระกูลฟาง เย่หยวนก็ได้รับป้ายตราแสดงตัวตนในฐานะอาคันตุกะ พวกเขาต่างจัดเตรียมที่พักอาศัยให้เขา รวมไปถึงเงินเดือนและทาสอีกสี่คน เท่านี่เป็นอันเสร็จสรรพ

เมื่อมาถึงลานกว้างหน้าเรือนพัก เย่หยวนก็นำคนอื่นออกไปเหลือไว้แค่เพียงหลงซาน

หลงซานในปัจจุบันอายุมากกว่าร่างปลอมที่เย่หยวนเคยพบในดินแดนมรดกในตอนนั้นเสียอีก

เห็นได้ชัดว่าหลายปีมานี้ในฐานะทาส ทำให้เขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

หากมิใช่เพราะตรามังกรศักดิ์สิทธิ์มีปฏิกิริยาตอบสนอง เย่หยวนเองยังจำหน้าเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ

สำหรับร่างปลอมที่เคยเจอในตอนนั้น เห็นได้ชัดว่า เขาไม่สามารถผ่านประตูผนึกดินแดนเดินทางมายังมหาพิภพถงเทียนเข้ามาได้

เย่หยวนปรับขนาดสายตาจับจ้องพร้อมท่าทีขบขันเล็กน้อย แต่นี่ทำให้หลงซานไม่สบายใจอย่างมาก

ภายในเผ่าปีศาจ หากพวกเขาไม่พอใจทาสคนใดย่อมสามารถฆ่าทิ้งได้ตลอด

“เจ้ารู้หรือไม่ว่า…ไฉนข้าถึงรั้งเจ้าให้อยู่กับข้าคนเดียว?”

ทันใดนั้นเองเย่หยวนก็เอ่ยปากถามขึ้นทันที

หลงซานประสานมือกล่าวตอบพร้อมท่าทีลุกลี้ลุกลนว่า

“นายท่าน…ควรมีเรื่องสั่งการทาสคนนี้!”

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“เฮ้อ.. ข้าไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า ประมุขเผ่ามังกรผู้สง่างามท่านนั้น จะมาลงเอ่ยด้วยสภาพเวทนาเช่นนี้ …ช่างน่าเศร้านัก!”

ทั่วกายาหลงซานสั่นสะท้านหนัก เขาจับจ้องไปที่เย่หยวนพร้อมคลื่นผวนอารมณ์ที่โหมซัดเข้าใส่หัวใจทันที

“เหตุใด…เหตุใดนายท่านถึงกล่าวเรื่องนี้”

คลื่นความตกใจที่ก่อเกิดขึ้นภายในใจของหลงซานเกินจินตนาการนัก บนมหาพิภพถงเทียน ไม่มีใครเคยทราบเรื่องนี้เลย นอกจากเซียนที่เดินทางมาจากดินแดนพฤกษานิรันดร์ด้วยกันแล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย

แต่จู่ๆนายท่านคนใหม่ของเขาก็เอ่ยกล่าวขึ้นมา

เย่หยวนยื่นฝ่ามือออกไป ทันใดนั้นพลันปรากฏแท่งโลหะสีนวลงามขึ้นในมือของเขา

หลงซานไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป ทั่วทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้านหนัก จับจ้องไปที่ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ในมือเย่หยวน เขาอ้าปากกว้าง ทว่ากลับพูดอะไรไม่ออก

“เจ้าคงคุ้นเคยกับสิ่งนี้ดีใช่หรือไม่?”

เย่หยวนกล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

พรึบ!

หลงซานคุกเข่าและโขกศีรษะสามทีให้แก่ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ทันที

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง ก็พลันเห็นธารน้ำตาอาบทั่วใบหน้าของเขา

เป็นเวลากว่าหนึ่งแสนปีแล้ว ครั้นหนึ่งมหาสมุทรเลยเป็นทุ่งรวงทอง

ทว่าอดีตประมุขแห่งเผ่ามังกรอันยิ่งใหญ่ กลับลงเอยด้วยการเป็นทาสของคนอื่น ความเป็นความตายกลันถูกกำหนดโดยผู้คนที่เป็นนาย

ความปั่นป่วนพลุ่งพล่านเข้าสู่จิตใจขของเขาเป็นชั่วเวลาหนึ่ง หลงซานในตอนนี้ยังควบคุมตัวเองได้อย่างไร?

“นะ-นายท่าน…เป็นไปได้ไหมว่า ท่าน…ท่านเคยเดินทางไปยังบ้านเกิดของหลงซาน?”

หลงซานเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

เขาไม่สามารถมองผ่านอ่านภูมิหลังของเย่หยวนออกได้เลย และคิดว่าเย่หยวนแอบเดินทางเข้าไปยังดินแดนพฤกษานิรันดร์และได้รับตรามังกรศักดิ์สิทธิ์มาโดยบังเอิญ

“หึ!”

เย่หยวนเค้นเสียงหัวรัคำหนึ่ง ทันใดนั้นตรามังกรศักดิ์สิทธิ์พลันเปล่งแสงแพรวพราว ห้วงวายุโหมกระหน่ำขึ้นจากผืนดิน แต่ระยะจำกัดอยู่เพียงสามสิบฉื่อรอบตัว

สายตาที่จับจ้องของหลงซานฉายแววตื่นตะลึงหนัก เขาอุทานขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า

“ตรา…ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์…ยอมรับท่านในฐานะเจ้านาย! นี่…นี่เป็นไปได้อย่างไร?!”

สมาชิกเผ่าปีศาจได้ลอบเร้นเข้าไปยังดินแดนพฤกษานิรันดร์ ทั้งยังได้รับตรามังกรศักดิ์สิทธิ์มาโดยบังเอิญ แต่ไม่ว่าอย่างไร นี่กลับเป็นไปไม่ได้เลยที่ ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์จะยอมรับปีศาจเป็นนายของมัน!

ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ถูกสร้างขึ้นโดยท่านบรรพชนรุ่นแรก มีพลังสายเลือดที่แกร่งกล้าอย่างยิ่ง แม้แต่สมาชิกเผ่ามังกรด้วยกันเองยังมิอาจได้การยอมรับจากตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ได้เช่นกัน

ผู้ที่สามารถได้การยอมรับจากตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ได้ ผู้นั้นมีเพียงประมุขแห่งเผ่ามังกร!

แต่ตอนนี้ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์กลับยอมรับปีศาจในฐานะเจ้าของคนใหม่ นี่จะไม่ทำให้เขาตกใจได้อย่างไร?

ทันทีทันใดรัศมีกลิ่นอายบนร่างของเย่หยวนก็เปลี่ยนไป พลังปราณปีศาจได้โคจรย้อนกลับไปกลายเป็นพลังปราณเทวะอีกครั้ง และเปลี่ยนกลับเป็นเย่หยวนคนเดิม

หลงซานตกใจแทบพังพลายลงต่อหน้า ปรากฏว่าเจ้านายของเขาเป็นมนุษย์!?

เขาปลอมตัวเป็นปีศาจ และแม้แต่ปีศาจด้วยกันเองก็ยังไม่สามารถตรวจจับความผิดปกติได้!

ทันใดนั้นเองสายตาที่จับจ้องของหลงซานพลันแปรเปลี่ยนทันที เขาเอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึงยิ่งว่า

“นายท่าน…ท่านมาจากดินแดนพฤกษานิรันดร์ใช่หรือไม่?”