จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1528

สรุปบท ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล: จอมเทพโอสถ

อ่านสรุป ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล จาก จอมเทพโอสถ โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction จอมเทพโอสถ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล
ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล
โดย
Ink Stone_Fantasy
สามเดือนต่อมา ในที่สุดเย่หยวนก็ปรับแต่งแกนมณีวิญญาณสำเร็จไปแล้วส่วนหนึ่ง

ธารข้อมูลมากมายหลายหลากหลั่งไหลเข้าสู่จิตใต้สำนึกของเขาโดยตรง

ตอนนี้เย่หยวนสามารถควบคุมได้เพียงหนึ่งในสามส่วนหลักของโถงแห่งนี้

หากเขาต้องการที่จะควบคุมโถงบัลลังก์ม่วงให้เชี่ยวชาญกว่านี้ เขาจำต้องบ่มเพาะฝึกปรือวรยุทธในส่วนที่เหลือ

“ฟู่วว..กินผลึกปราณเทวะมหาศาลปานนี้เลยรึ? น่ากลัวจริงๆ!”

เย่หยวนแทบหมดคำพูดทันทีที่เห็นมันกลืนกินผลึกปราณเทวะอย่างกระหาย

ยามนี้เขาควบคุมให้โถงบัลลังก์ม่วงปลดปล่อยการโจมตีเพื่อกำจัดศัตรูระดับชั้นราชันพระเจ้าหนึ่งดาว ซึ่งจำต้องใช้ผลึกปราณเทวะระดับต่ำมากถึงห้าสิบล้านก้อน!

สิ่งนี้เทียบเท่าได้กับทรัพย์สินทั้งหมดของราชันพระเจ้าหนึ่งดาวคนหนึ่ง

เนื่องจากเย่หยวนมีฐานะเป็นถึงนักหลอมโอสถผู้แกร่งกล้าและเคารพสรรเสริญยิ่งต่อผู้คน ดังนั้นกระเป๋าเขาจึงหนักมิใช่น้อย ยามนี้พกผลึกปราณเทวะระดับต่ำไม่น้อยกว่าหลายสิบล้านก้อนในตัว

หากเป็นนักสู้ทั่วไป ระดับชั้นเดียวกับเย่หยวนคงมีแค่ผลึกปราณเทวะระดับต่ำติดตัวแค่หลักแสนเท่านั้น

สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ เหล่านักฝู้จำต้องดูดซับพลังจากผลึกปราณเทวะเพื่อบ่มเพาะพลังเช่นกัน นอกจากนี้ยังต้องใช้มันเป็นตัวกลางเพื่อจับจ่ายซื้อทรัพยากรการบ่มเพาะพลังอื่นๆ รวมไปถึงสิ่งของเบ็ดเตล็ดอีกมากมาย

“จุจุ นี่มันของเล่นคนรวยชัดๆ!”

เย่หยวนเอ่ยกล่าวพร้อมสีหน้าสุดขื่นขม

“อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้นับเป็นของดีโดยแท้!”

หวูเฉินรวนหัวเราะกล่าว

“ท่านอาวุโสพอจะมีวิธีช่วยผู้อาวุโสนิกายบัลลังก์ม่วงหรือไม่?”

เย่หยวนเอ่ยถามขึ้น

“ไม่มีทางช่วยเหลือได้เลยจริงๆ แม้ยอดเซียนผู้ไร้เทียมทานยังไม่สามารถอยู่เหนือกาลเวลาได้เช่นกัน ร่างที่กำลังสนทนากับเจ้าเป็นเพียงจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่หลงเหลืออยู่เท่านั้น หลังจากถูกปิดผนึกมานานเกินคณานับ จิตวิญญาณของเขาก็แทบจะสลายแล้ว”

หวูเฉินกล่าวอย่างหมดหนทาง

“คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ น่าเสียดายนัก”

เมื่อเย่หยวนกลับเข้าสู่ความเป็นจริงก็พลันพบว่า ชายชราร่างผอมกำลังจับจ้องเขาพร้อมสีหน้าการแสดงออกแสนอยากรู้อยากเห็นยิ่ง

“ผู้อาวุโส ขอบคุณท่านเป็นอย่างยิ่ง!”

เย่หยวนประสานมือกล่าวขอบคุณ

ชายชราร่างผอมยิ้มและกล่าวว่า

“คนที่ควรกล่าวขอบคุณกลับเป็นข้าเสียมากกว่า เราชายชราถูกปิดผนึกอยู่ที่นี่มานานเกินนับแล้ว และเจ้าคือผู้ที่ช่วยปลดปล่อยข้า ทั้งยังดับผู้สืบทอดที่แข็งแกร่งเช่นเจ้าอีก นี่นับเป็นพรของสวรรค์แล้ว! เจ้าคือผู้สอบทอดนิกายบัลลังก์ม่วงคนต่อไป! เห็นแบบนี้เราชายชราก็สามารถจากไปอย่างหมดห่วงแล้ว”

ความหมายของชายชราผู้นี้ค่อนข้างชัดเจน เขาต้องการจะจบชีวิตตัวเองลง!

ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้า แท้ที่จริงเขายังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ต่ออย่างน้อยสองถึงสามปี

แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

ในขณะที่เอ่ยกล่าวร่างของชายชราก็ค่อยๆสลายหายไป

“พ่อหนุ่ม เจ้าชื่ออะไร?”

ชายชราเอ่ยถาม

เย่หยวนกล่าวด้วยความเคารพว่า

“ผู้เยาว์นามว่าเย่หยวน”

ชายชราระเบิดหัวเราะลั่นและกล่าวว่า

“ดี! ดี! ดีมาก! เย่หยวน เจ้าทำให้เราชายชราผู้นี้ไม่ผิดหวังเลย! จงสลักจำไว้ เราชายชรานามว่าเนียเซิง ประมุขนิกายบัลลังก์ม่วงคนรุ่นสุดท้าย ในที่สุดวันนี้เราชายชราก็สามารถชดเชยความผิดตลอดมาของข้าได้ในที่สุด!”

เย่หยวนเฝ้ามองอีกฝ่ายที่ค่อยๆสลายหายไปกลายเป็นแสง เขาถอนหายใจพร้อมกล่าวอย่างหนักแน่นมุ่งมั่นว่า

“ผู้อาวุโสเนียเซิงโปรดมั่นใจ เราผู้เยาว์เย่หยวนจะนำพานิกายบัลลังก์ม่วงผงาดขึ้นสู่มหาพิภพอีกครั้ง!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเนียเซิงพลันฉีกยิ้มกว้างด้วยความโล่งใจ ก่อนจะจากไปอย่างเป็นสุข

จิตใจของเย่หยวนยามนี้ปั่นป่วนมิใช่น้อยภายในโถงบัลลังก์ม่วงแห่งนี้

เมื่อกวาดสายตามองไปยังสมบัตินภาสวรรค์เลิศล้ำที่กองรวมกันเป็นภูเขา เย่หยวนก็รู้สึกราวกับฝันไป

“จุจุ นี่ถือว่าข้าถูกรางวัลใหญ่แล้วกระมัง? มหาขุมทรัพย์ทั้งหมดของนิกายอยู่ตรงหน้าข้าแล้ว!”

เย่หยวนกล่าวขึ้น พยายามระงับอาการตื่นเต้นอย่างสุดกำลัง

หม้อหลอมโอสถที่เป็นสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำนับเป็นของหายากยิ่งในบรรดาทั้งหมด เนื่องจากเป็นสมบัติคู่กายของนักหลอมโอสถ

กล่าวได้ว่าหม้อหลอมมณีเหลืองพิสุทธิ์ใบนี้ มีแต่ผู้คนเฝ้าปรารถนา แต่กลับไม่มีใครนำออกมาขาย

เย่หยวนเข้าตรวจสอบสมบัติราชันพระเจ้าโดยละเอียด ก่อนจะมีดาบยาวเล่มหนึ่งพุ่งเข้ามือของเขามา

“ดาบจักรพรรดิล้ำฟ้า อืม…ไม่เลว!”

เย่หยวนร่ายกระบวนดาบเล่นเล็กน้อย เขาพึงพอใจกับดาบเล่มนี้อย่างมาก

ณ ปัจจุบันดาบพิชิตมารฟ้าค่อนข้างกลายมาเป็นภาระของเย่หยวนไปแล้ว

เมื่อจับคู่สัประยุทธ์กับเหล่าอัจฉริยะบางคนที่ใช้สมบัติเลิศล้ำ เย่หยวนค่อนข้างเสียเปรียบอย่างมาก

เท่าที่เย่หยวนทดลองมาทั้งหมด ในบรรดาสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำเหล่านี้ มีเพียงดาบจักรพรรดิล้ำฟ้าเล่มนี้ที่เหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว

อาศัยขุมพลังของดาบจักรพรรดิล้ำฟ้า มันสามารถเพิ่มทวีพลังต่อสู้ของเย่หยวนได้ถึงขีดจำกัด

ท้ายที่สุดนี้แม้กระทั่งเหล่ายอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าเอง ก็มีน้อยคนนักที่ได้ครอบครองสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำ

“เจ้ายังควบคุมโถงบัลลังก์ม่วงแห่งนี้มิได้ทั้งหมด ควรจะมีสมบัติที่ระดับชั้นสูงกว่านี้ในส่วนที่ลึกลงไป นี่เป็นเพียงส่วนผิวเผินเท่านั้น”

ดวงตาของเย่หยวนสว่างไสวขึ้นทันที เขากล่าวว่า

“เข้าท่า! อย่างไรก็ตามแต่…บนมหาพิภพถงเทียนแห่งนี้มีนิกายที่ว่ามาก่อนด้วยงั้นรึ?”

หวูเฉินส่ายหัวพร้อมกล่าวตอบว่า

“ข้าเองก็ไม่รู้ มหาพิภพถงเทียนดำรงอยู่เนิ่นนานเกินนับได้ ไม่มีใครรู้ว่าสมัยบรรพกาลเป็นอย่างไรบ้าง บางทีก่อนที่มหาพิภพถงเทียนจะเป็นอยู่อย่างในปัจจุบัน อาจมีนิกายมากมายดำรงอยู่เป็นขั้วอิทธิพลใหญ่ เรื่องแบบนี้มีเพียงระดับชั้นจักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้าและเหล่าบรรพชนเต้าท่านั้นที่ล่วงรู้”

“เช่นนั้นรึ? การจะก่อตั้งนิกายขึ้นในตอนนี้คงเป็นปัญหาไม่น้อย”

เย่หยวนเอ่ยกล่าวขึ้นอย่างหมดหนทาง

หากเย่หยวนเริ่มก่อตั้งนิกายแห่งนี้ขึ้นมาใหม่อาจละเมิดกฎการปกครองอย่างไม่ต้องสงสัย นั้นอาจทำให้เขากลายมาเป็นศัตรูร่วมของหลายๆอาณาเขตได้

ภายในระดับเวลาอันสั้น เย่หยวนยังไม่สามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเนียเชิงได้

…………………………………………