จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1528

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล
ตอนที่ 1528 โชคลาภมหาศาล
โดย
Ink Stone_Fantasy
สามเดือนต่อมา ในที่สุดเย่หยวนก็ปรับแต่งแกนมณีวิญญาณสำเร็จไปแล้วส่วนหนึ่ง

ธารข้อมูลมากมายหลายหลากหลั่งไหลเข้าสู่จิตใต้สำนึกของเขาโดยตรง

ตอนนี้เย่หยวนสามารถควบคุมได้เพียงหนึ่งในสามส่วนหลักของโถงแห่งนี้

หากเขาต้องการที่จะควบคุมโถงบัลลังก์ม่วงให้เชี่ยวชาญกว่านี้ เขาจำต้องบ่มเพาะฝึกปรือวรยุทธในส่วนที่เหลือ

“ฟู่วว..กินผลึกปราณเทวะมหาศาลปานนี้เลยรึ? น่ากลัวจริงๆ!”

เย่หยวนแทบหมดคำพูดทันทีที่เห็นมันกลืนกินผลึกปราณเทวะอย่างกระหาย

ยามนี้เขาควบคุมให้โถงบัลลังก์ม่วงปลดปล่อยการโจมตีเพื่อกำจัดศัตรูระดับชั้นราชันพระเจ้าหนึ่งดาว ซึ่งจำต้องใช้ผลึกปราณเทวะระดับต่ำมากถึงห้าสิบล้านก้อน!

สิ่งนี้เทียบเท่าได้กับทรัพย์สินทั้งหมดของราชันพระเจ้าหนึ่งดาวคนหนึ่ง

เนื่องจากเย่หยวนมีฐานะเป็นถึงนักหลอมโอสถผู้แกร่งกล้าและเคารพสรรเสริญยิ่งต่อผู้คน ดังนั้นกระเป๋าเขาจึงหนักมิใช่น้อย ยามนี้พกผลึกปราณเทวะระดับต่ำไม่น้อยกว่าหลายสิบล้านก้อนในตัว

หากเป็นนักสู้ทั่วไป ระดับชั้นเดียวกับเย่หยวนคงมีแค่ผลึกปราณเทวะระดับต่ำติดตัวแค่หลักแสนเท่านั้น

สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ เหล่านักฝู้จำต้องดูดซับพลังจากผลึกปราณเทวะเพื่อบ่มเพาะพลังเช่นกัน นอกจากนี้ยังต้องใช้มันเป็นตัวกลางเพื่อจับจ่ายซื้อทรัพยากรการบ่มเพาะพลังอื่นๆ รวมไปถึงสิ่งของเบ็ดเตล็ดอีกมากมาย

“จุจุ นี่มันของเล่นคนรวยชัดๆ!”

เย่หยวนเอ่ยกล่าวพร้อมสีหน้าสุดขื่นขม

“อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้นับเป็นของดีโดยแท้!”

หวูเฉินรวนหัวเราะกล่าว

“ท่านอาวุโสพอจะมีวิธีช่วยผู้อาวุโสนิกายบัลลังก์ม่วงหรือไม่?”

เย่หยวนเอ่ยถามขึ้น

“ไม่มีทางช่วยเหลือได้เลยจริงๆ แม้ยอดเซียนผู้ไร้เทียมทานยังไม่สามารถอยู่เหนือกาลเวลาได้เช่นกัน ร่างที่กำลังสนทนากับเจ้าเป็นเพียงจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่หลงเหลืออยู่เท่านั้น หลังจากถูกปิดผนึกมานานเกินคณานับ จิตวิญญาณของเขาก็แทบจะสลายแล้ว”

หวูเฉินกล่าวอย่างหมดหนทาง

“คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ น่าเสียดายนัก”

เมื่อเย่หยวนกลับเข้าสู่ความเป็นจริงก็พลันพบว่า ชายชราร่างผอมกำลังจับจ้องเขาพร้อมสีหน้าการแสดงออกแสนอยากรู้อยากเห็นยิ่ง

“ผู้อาวุโส ขอบคุณท่านเป็นอย่างยิ่ง!”

เย่หยวนประสานมือกล่าวขอบคุณ

ชายชราร่างผอมยิ้มและกล่าวว่า

“คนที่ควรกล่าวขอบคุณกลับเป็นข้าเสียมากกว่า เราชายชราถูกปิดผนึกอยู่ที่นี่มานานเกินนับแล้ว และเจ้าคือผู้ที่ช่วยปลดปล่อยข้า ทั้งยังดับผู้สืบทอดที่แข็งแกร่งเช่นเจ้าอีก นี่นับเป็นพรของสวรรค์แล้ว! เจ้าคือผู้สอบทอดนิกายบัลลังก์ม่วงคนต่อไป! เห็นแบบนี้เราชายชราก็สามารถจากไปอย่างหมดห่วงแล้ว”

ความหมายของชายชราผู้นี้ค่อนข้างชัดเจน เขาต้องการจะจบชีวิตตัวเองลง!

ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้า แท้ที่จริงเขายังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ต่ออย่างน้อยสองถึงสามปี

แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

ในขณะที่เอ่ยกล่าวร่างของชายชราก็ค่อยๆสลายหายไป

“พ่อหนุ่ม เจ้าชื่ออะไร?”

ชายชราเอ่ยถาม

เย่หยวนกล่าวด้วยความเคารพว่า

“ผู้เยาว์นามว่าเย่หยวน”

ชายชราระเบิดหัวเราะลั่นและกล่าวว่า

“ดี! ดี! ดีมาก! เย่หยวน เจ้าทำให้เราชายชราผู้นี้ไม่ผิดหวังเลย! จงสลักจำไว้ เราชายชรานามว่าเนียเซิง ประมุขนิกายบัลลังก์ม่วงคนรุ่นสุดท้าย ในที่สุดวันนี้เราชายชราก็สามารถชดเชยความผิดตลอดมาของข้าได้ในที่สุด!”

เย่หยวนเฝ้ามองอีกฝ่ายที่ค่อยๆสลายหายไปกลายเป็นแสง เขาถอนหายใจพร้อมกล่าวอย่างหนักแน่นมุ่งมั่นว่า

“ผู้อาวุโสเนียเซิงโปรดมั่นใจ เราผู้เยาว์เย่หยวนจะนำพานิกายบัลลังก์ม่วงผงาดขึ้นสู่มหาพิภพอีกครั้ง!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเนียเซิงพลันฉีกยิ้มกว้างด้วยความโล่งใจ ก่อนจะจากไปอย่างเป็นสุข

จิตใจของเย่หยวนยามนี้ปั่นป่วนมิใช่น้อยภายในโถงบัลลังก์ม่วงแห่งนี้

เมื่อกวาดสายตามองไปยังสมบัตินภาสวรรค์เลิศล้ำที่กองรวมกันเป็นภูเขา เย่หยวนก็รู้สึกราวกับฝันไป

“จุจุ นี่ถือว่าข้าถูกรางวัลใหญ่แล้วกระมัง? มหาขุมทรัพย์ทั้งหมดของนิกายอยู่ตรงหน้าข้าแล้ว!”

เย่หยวนกล่าวขึ้น พยายามระงับอาการตื่นเต้นอย่างสุดกำลัง